Job 41

1 An extrahere poteris leviathan hamo, et fune ligabis linguam eius?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Numquid pones circulum in naribus eius, aut armilla perforabis maxillam eius?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Numquid multiplicabit ad te preces, aut loquetur tibi mollia?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Numquid feriet tecum pactum, et accipies eum servum sempiternum?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Numquid illudes ei quasi avi, aut ligabis eum ancillis tuis?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Concident eum amici, divident illum negotiatores?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Numquid implebis sagenas pelle eius, et gurgustium piscium capite illius?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Pone super eum manum tuam: memento belli, nec ultra addas loqui.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Ecce, spes eius frustrabitur eum, et videntibus cunctis præcipitabitur.

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Non quasi crudelis suscitabo eum: quis enim resistere potest vultui meo?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Quis ante dedit mihi, ut reddam ei? omnia quæ sub cælo sunt, mea sunt.

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Non parcam ei, et verbis potentibus, et ad deprecandum compositis.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Quis revelabit faciem indumenti eius? et in medium oris eius quis intrabit?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Portas vultus eius quis aperiet? per gyrum dentium eius formido.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Corpus illius quasi scuta fusilia, compactum squamis se prementibus.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Una uni coniungitur, et ne spiraculum quidem incedit per eas:

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Una alteri adhærebit, et tenentes se nequaquam separabuntur.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Sternutatio eius splendor ignis, et oculi eius, ut palpebræ diluculi.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 De ore eius lampades procedunt, sicut tædæ ignis accensæ.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 De naribus eius procedit fumus, sicut ollæ succensæ atque ferventis.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Halitus eius prunas ardere facit, et flamma de ore eius egreditur.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 In collo eius morabitur fortitudo, et faciem eius præcedit egestas.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Membra carnium eius cohærentia sibi: mittet contra eum fulmina, et ad locum alium non ferentur.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Cor eius indurabitur tamquam lapis, et stringetur quasi malleatoris incus.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Cum sublatus fuerit, timebunt angeli, et territi purgabuntur.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Cum apprehenderit eum gladius, subsitere non poterit neque hasta, neque thorax:

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Reputabit enim quasi paleas ferrum, et quasi lignum putridum, æs.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 Non fugabit eum vir sagittarius, in stipulam versi sunt ei lapides fundæ.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Quasi stipulam æstimabit malleum, et deridebit vibrantem hastam.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Sub ipso erunt radii solis, et sternet sibi aurum quasi lutum.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Fervescere faciet quasi ollam profundum mare, et ponet quasi cum unguenta bulliunt.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Post eum lucebit semita, æstimabit abyssum quasi senescentem.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Non est super terram potestas, quæ comparetur ei, qui factus est ut nullum timeret.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Omne sublime videt, ipse est rex super universos filios superbiæ.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.