Job 31
1 Pepigi fœdus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine.
Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis?
Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam?
Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus:
Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
6 Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam.
- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula:
Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
8 Seram, et alium comedat: et progenies mea eradicetur.
so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum:
Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
10 Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me.
Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
14 Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
15 Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus?
Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
16 Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduæ expectare feci:
Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
17 Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea:
hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
18 (Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meæ egressa est mecum.)
- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
19 Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem:
Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
20 Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est:
og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
21 Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
22 Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui.
For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea.
Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
25 Si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea.
Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
26 Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare:
såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
27 Et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo.
vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
28 Quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
29 Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum.
Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
30 Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius.
- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur?
hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
32 Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit.
- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam.
hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
34 Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat.
Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
36 Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
37 Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum.
eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent:
Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
39 Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi:
åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
40 Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Iob.
Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.
