< Corinthios Ii 11 >

1 Utinam sustineretis modicum quid insipientiæ meæ, sed et supportare me:
OJALÁ toleraseis un poco mi locura; empero toleradme.
2 Æmulor enim vos Dei æmulatione. Despondi enim vos uni viro virginem castam exhibere Christo.
Pues que os celo con celo de Dios; porque os he desposado á un marido, para presentaros [como] una vírgen pura á Cristo.
3 Timeo autem ne sicut serpens Hevam seduxit astutia sua, ita corrumpantur sensus vestri, et excidant a simplicitate, quæ est in Christo.
Mas temo que como la serpiente engañó á Eva con su astucia, sean corrompidos así vuestros sentidos en alguna manera, [y caigan] de la simplicidad que es en Cristo.
4 Nam si is, qui venit, alium Christum prædicat, quem non prædicavimus, aut alium spiritum accipitis, quem non accepistis: aut aliud Evangelium, quod non recepistis: recte pateremini.
Porque si el que viene, predicare otro Cristo que el que hemos predicado, ó recibiereis otro espíritu del que habeis recibido, ú otro evangelio del que habeis aceptado, [lo] sufrierais bien.
5 Existimo enim nihil me minus fecisse a magnis Apostolis.
[Cuanto á mí, ] cierto pienso que en nada he sido inferior á aquellos grandes apóstoles.
6 Nam etsi imperitus sermone, sed non scientia, in omnibus autem manifestati sumus vobis.
Porque aunque [soy] basto en palabra, empero no en la ciencia; mas en todo somos ya del todo manifiestos á vosotros.
7 Aut numquid peccatum feci, me ipsum humilians, ut vos exaltemini? quoniam gratis Evangelium Dei evangelizavi vobis?
¿Pequé yo humillándome á mí mismo, para que vosotros fueseis ensalzados, porque os he predicado el Evangelio de Dios de balde?
8 Alias Ecclesias expoliavi, accipiens stipendium ad ministerium vestrum.
He despojado las otras iglesias, recibiendo salario para ministraros á vosotros.
9 Et cum essem apud vos, et egerem; nulli onerosus fui: nam quod mihi deerat, suppleverunt fratres, qui venerunt a Macedonia: et in omnibus sine onere me vobis servavi, et servabo.
Y estando con vosotros, y teniendo necesidad, á ninguno [de vosotros] fuí carga: porque lo que me faltaba, suplieron los hermanos que vinieron de Macedonia: y en todo me guardé de seros gravoso, y me guardaré.
10 Est veritas Christi in me, quoniam hæc gloriatio non infringetur in me in regionibus Achaiæ.
Es la verdad de Cristo en mí, que esta gloria no me será cerrada en las partes de Achaia.
11 Quare? quia non diligo vos? Deus scit.
¿Por qué? [es] porque no os amo? Dios lo sabe.
12 Quod autem facio, et faciam: ut amputem occasionem eorum, qui volunt occasionem, ut in quo gloriantur, inveniantur sicut et nos.
Mas lo que hago, haré aun para cortar la ocasion de aquellos que la desean, á fin que en aquello que se glorían, sean hallados semejantes á nosotros.
13 Nam eiusmodi pseudoapostoli, sunt operarii subdoli, transfigurantes se in apostolos Christi.
Porque estos [son] falsos apóstoles, obreros fraudulentos, transfigurándose en apóstoles de Cristo.
14 Et non mirum: ipse enim satanas transfigurat se in angelum lucis.
Y no [es] maravilla; porque el mismo Satanás se transfigura en ángel de luz.
15 non est ergo magnum, si ministri eius transfigurentur velut ministri iustitiæ: quorum finis erit secundum opera ipsorum.
Así que no [es] mucho, si tambien sus ministros se transfiguran como ministros de justicia; cuyo fin será conforme á sus obras.
16 Iterum dico, (ne quis me putet insipientem esse, alioquin velut insipientem accipite me, ut et ego modicum quid glorier)
Otra vez digo: Que nadie me estime ser loco; de otra manera, recibidme como á loco, para que aun me gloríe yo un poquito.
17 quod loquor, non loquor secundum Deum, sed quasi in insipientia, in hac substantia gloriæ.
Lo que hablo, no lo hablo segun el Señor, sino como en locura, con esta confianza de gloria.
18 Quoniam multi gloriantur secundum carnem: et ego gloriabor.
Pues que muchos se glorían segun la carne, tambien yo me gloriaré.
19 Libenter enim suffertis insipientes: cum sitis ipsi sapientes.
Porque de buena gana tolerais los necios, siendo vosotros sabios:
20 Sustinetis enim si quis vos in servitutem redigit, si quis devorat, si quis accipit, si quis extollitur, si quis in faciem vos cædit.
Porque tolerais si alguno os pone en servidumbre, si alguno [os] devora, si alguno toma, si alguno se ensalza, si alguno os hiere en la cara.
21 Secundum ignobilitatem dico, quasi nos infirmi fuerimus in hac parte. In quo quis audet (in insipientia dico) audeo et ego:
Dígolo cuanto á la afrenta, como si nosotros hubiésemos sido flacos. Empero en lo que otro tuviere osadía (hablo con locura) tambien yo tengo osadía.
22 Hebræi sunt, et ego: Israelitæ sunt, et ego: Semen Abrahæ sunt, et ego:
¿Son Hebréos? yo tambien. ¿Son Israelitas? yo tambien. ¿Son simiente de Abraham? tambien yo.
23 Ministri Christi sunt, (ut minus sapiens dico) plus ego: in laboribus plurimis, in carceribus abundantius, in plagis supra modum, in mortibus frequenter.
¿Son ministros de Cristo? (como poco sabio hablo) yo más: en trabajos más abundante; en azotes sin medida; en cárceles, más; en muertes, muchas veces.
24 A Iudæis quinquies, quadragenas, una minus, accepi.
De los Judíos cinco veces he recibido cuarenta [azotes] ménos uno.
25 Ter virgis cæsus sum, semel lapidatus sum, ter naufragium feci, nocte et die in profundo maris fui,
Tres veces he sido azotado con varas; una vez apedreado; tres veces he padecido naufragio; una noche y un dia he estado en lo profundo [de la mar.]
26 in itineribus sæpe, periculis fluminum, periculis latronum, periculis ex genere, periculis ex Gentibus, periculis in civitate, periculis in solitudine, periculis in mari, periculis in falsis fratribus:
En caminos muchas veces; peligros de rios, peligros de ladrones, peligros de los de [mi] nacion, peligros de los Gentiles, peligros en la ciudad, peligros en el desierto, peligros en la mar, peligros entre falsos hermanos;
27 in labore et ærumna, in vigiliis multis, in fame, et siti, in ieiuniis multis, in frigore, et nuditate,
En trabajo y fatiga, en muchas vigilias, en hambre y sed, en muchos ayunos, en frio y en desnudez;
28 præter illa, quæ extrinsecus sunt, instantia mea quotidiana, sollicitudo omnium Ecclesiarum.
Sin [otras] cosas además, lo que sobre mí se agolpa cada dia, la solicitud de todas las iglesias.
29 Quis infirmatur, et ego non infirmor? quis scandalizatur, et ego non uror?
¿Quién enferma, y [yo] no enfermo? ¿Quién se escandaliza, y yo no me quemo?
30 Si gloriari oportet: quæ infirmitatis meæ sunt, gloriabor.
Si es menester gloriarse, me gloriaré yo de lo que es de mi flaqueza.
31 Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, qui est benedictus in sæcula, scit quod non mentior. (aiōn g165)
El Dios y Padre del Señor nuestro Jesu-Cristo, que es bendito por siglos, sabe que no miento: (aiōn g165)
32 Damasci præpositus Gentis Aretæ regis, custodiebat civitatem Damascenorum ut me comprehenderet:
En Damasco, el gobernador de la provincia del rey Aretas guardaba la ciudad de los Damascenos para prenderme:
33 et per fenestram in sporta dimissus sum per murum, et sic effugi manus eius.
Y fuí descolgado del muro en un seron por una ventana, y escapé de sus manos.

< Corinthios Ii 11 >