< Psalmorum 71 >

1 Psalmus David, Filiorum Ionadab, et priorum captivorum. In te Domine speravi, non confundar in æternum:
En ti, Jehová, he esperado; no sea yo confundido para siempre.
2 in iustitia tua libera me, et eripe me. Inclina ad me aurem tuam, et salva me.
Escápame, y líbrame en tu justicia: inclina a mí tu oído, y sálvame.
3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum: ut salvum me facias. Quoniam firmamentum meum, et refugium meum es tu.
Séme por peña de fortaleza donde venga continuamente: mandado has que yo sea salvo, porque tú eres mi roca y mi castillo.
4 Deus meus eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis et iniqui:
Dios mío, escápame de la mano del impío, de la mano del perverso y falsario.
5 Quoniam tu es patientia mea Domine: Domine spes mea a iuventute mea.
Porque tú eres mi esperanza, Señor Jehová: seguridad mía desde mi mocedad.
6 In te confirmatus sum ex utero: de ventre matris meæ tu es protector meus: In te cantatio mea semper:
Por ti he sido sustentado desde el vientre: de las entrañas de mi madre tú fuiste el que me sacaste: de ti ha sido siempre mi alabanza.
7 tamquam prodigium factus sum multis: et tu adiutor fortis.
Como prodigio he sido a muchos; y tú mi refugio fuerte.
8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam: tota die magnitudinem tuam.
Sea llena mi boca de tu alabanza, todo el día de tu gloria.
9 Ne proiicias me in tempore senectutis: cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
No me deseches en el tiempo de la vejez: cuando mi fuerza se acabare, no me desampares.
10 Quia dixerunt inimici mei mihi: et qui custodiebant animam meam, consilium fecerunt in unum,
Porque mis enemigos han dicho de mí; y los que asechan mi vida, consultaron juntamente,
11 Dicentes: Deus dereliquit eum, persequimini, et comprehendite eum: quia non est qui eripiat.
Diciendo: Dios le ha dejado: perseguíd, y tomádle, porque no hay quien le libre.
12 Deus ne elongeris a me: Deus meus in auxilium meum respice.
O! Dios, no te alejes de mí: Dios mío, apresúrate para ayudarme.
13 Confundantur, et deficiant detrahentes animæ meæ: operiantur confusione, et pudore qui quærunt mala mihi.
Sean avergonzados, perezcan, los adversarios de mi alma: sean cubiertos de vergüenza y de confusión, los que buscan mi mal.
14 Ego autem semper sperabo: et adiiciam super omnem laudem tuam.
Y yo siempre esperaré: y añadiré sobre toda tu alabanza.
15 Os meum annuntiabit iustitiam tuam: tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,
Mi boca recontará tu justicia: todo el día tu salud, aunque no sé el número.
16 introibo in potentias Domini: Domine, memorabor iustitiæ tuæ solius.
Vendré a las valentías del Señor Jehová: haré memoria de la justicia de ti solo.
17 Deus docuisti me a iuventute mea: et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
O! Dios, enseñásteme desde mi mocedad, y hasta ahora: manifestaré tus maravillas.
18 Et usque in senectam et senium: Deus ne derelinquas me, Donec annunciem brachium tuum generationi omni, quæ ventura est: Potentiam tuam,
Y aun hasta la vejez y las canas: o! Dios, no me desampares: hasta que denuncie tu brazo a la posteridad: tus valentías a todos los que vendrán.
19 et iustitiam tuam Deus usque in altissima, quæ fecisti magnalia: Deus quis similis tibi?
Y tu justicia, o! Dios, hasta lo alto: porque has hecho grandes cosas: o! Dios, ¿quién como tú?
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas, et malas: et conversus vivificasti me: et de abyssis terræ iterum reduxisti me:
Que me has hecho ver muchas angustias y males: volverás, y darme has vida: y de los abismos de la tierra volverás a levantarme.
21 Multiplicasti magnificentiam tuam: et conversus consolatus es me.
Aumentarás mí magnificencia: y volverás a consolarme.
22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam: Deus psallam tibi in cithara, Sanctus Israel.
Asimismo yo te alabaré con instrumento de salterio: tu verdad, o! Dios mío, cantaré a ti en la arpa, o! Santo de Israel.
23 Exultabunt labia mea cum cantavero tibi: et anima mea, quam redemisti.
Mis labios cantarán cuando salmeare a ti: y mi alma, a la cual redimiste.
24 Sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam: cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.
Asimismo mi lengua todo el día hablará de tu justicia: por cuanto fueron avergonzados, por cuanto fueron confusos, los que procuraban mi mal.

< Psalmorum 71 >