< Psalmorum 71 >

1 Psalmus David, Filiorum Ionadab, et priorum captivorum. In te Domine speravi, non confundar in æternum:
In te, o Eterno, io mi confido, fa’ ch’io non sia giammai confuso.
2 in iustitia tua libera me, et eripe me. Inclina ad me aurem tuam, et salva me.
Per la tua giustizia, liberami, fammi scampare! Inchina a me il tuo orecchio, e salvami!
3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum: ut salvum me facias. Quoniam firmamentum meum, et refugium meum es tu.
Siimi una ròcca, una dimora ove io possa sempre rifugiarmi! Tu hai prescritto ch’io sia salvato, perché sei la mia rupe e la mia fortezza.
4 Deus meus eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis et iniqui:
O mio Dio, liberami dalla man dell’empio dalla man del perverso e del violento!
5 Quoniam tu es patientia mea Domine: Domine spes mea a iuventute mea.
Poiché tu sei la mia speranza, o Signore, o Eterno, la mia fiducia fin dalla mia fanciullezza.
6 In te confirmatus sum ex utero: de ventre matris meæ tu es protector meus: In te cantatio mea semper:
Tu sei stato il mio sostegno fin dal seno materno, sei tu che m’hai tratto dalle viscere di mia madre; tu sei del continuo l’oggetto della mia lode.
7 tamquam prodigium factus sum multis: et tu adiutor fortis.
Io son per molti come un prodigio, ma tu sei il mio forte ricetto.
8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam: tota die magnitudinem tuam.
Sia la mia bocca ripiena della tua lode, e celebri ogni giorno la tua gloria!
9 Ne proiicias me in tempore senectutis: cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.
Non rigettarmi al tempo della vecchiezza, non abbandonarmi quando le mie forze declinano.
10 Quia dixerunt inimici mei mihi: et qui custodiebant animam meam, consilium fecerunt in unum,
Perché i miei nemici parlan di me, e quelli che spiano l’anima mia cospirano assieme,
11 Dicentes: Deus dereliquit eum, persequimini, et comprehendite eum: quia non est qui eripiat.
dicendo: Iddio l’ha abbandonato; inseguitelo e prendetelo, perché non c’è alcuno che lo liberi.
12 Deus ne elongeris a me: Deus meus in auxilium meum respice.
O Dio, non allontanarti da me, mio Dio, affrettati in mio aiuto!
13 Confundantur, et deficiant detrahentes animæ meæ: operiantur confusione, et pudore qui quærunt mala mihi.
Sian confusi, siano consumati gli avversari dell’anima mia, sian coperti d’onta e di vituperio quelli che cercano il mio male!
14 Ego autem semper sperabo: et adiiciam super omnem laudem tuam.
Ma io spererò del continuo, e a tutte le tue lodi ne aggiungerò delle altre.
15 Os meum annuntiabit iustitiam tuam: tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam,
La mia bocca racconterà tuttodì la tua giustizia e le tue liberazioni, perché non ne conosco il numero.
16 introibo in potentias Domini: Domine, memorabor iustitiæ tuæ solius.
Io mi farò innanzi a dir de’ potenti atti del Signore, dell’Eterno; ricorderò la tua giustizia, la tua soltanto.
17 Deus docuisti me a iuventute mea: et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua.
O Dio, tu m’hai ammaestrato dalla mia fanciullezza, ed io, fino ad ora, ho annunziato le tue maraviglie.
18 Et usque in senectam et senium: Deus ne derelinquas me, Donec annunciem brachium tuum generationi omni, quæ ventura est: Potentiam tuam,
Ed anche quando sia giunto alla vecchiaia ed alla canizie, o Dio, non abbandonarmi, finché non abbia fatto conoscere il tuo braccio a questa generazione, e la tua potenza a quelli che verranno.
19 et iustitiam tuam Deus usque in altissima, quæ fecisti magnalia: Deus quis similis tibi?
Anche la tua giustizia, o Dio, è eccelsa; tu hai fatto cose grandi; o Dio, chi è pari a te?
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas, et malas: et conversus vivificasti me: et de abyssis terræ iterum reduxisti me:
Tu, che ci hai fatto veder molte e gravi distrette, ci darai di nuovo la vita e ci trarrai di nuovo dagli abissi della terra;
21 Multiplicasti magnificentiam tuam: et conversus consolatus es me.
tu accrescerai la mia grandezza, e ti volgerai di nuovo a me per consolarmi.
22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam: Deus psallam tibi in cithara, Sanctus Israel.
Io altresì ti celebrerò col saltèro, celebrerò la tua verità, o mio Dio! A te salmeggerò con la cetra, o Santo d’Israele!
23 Exultabunt labia mea cum cantavero tibi: et anima mea, quam redemisti.
Le mie labbra giubileranno, quando salmeggerò a te e l’anima mia pure, che tu hai riscattata.
24 Sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam: cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.
Anche la mia lingua parlerà tuttodì della tua giustizia, perché sono stati svergognati, sono stati confusi quelli che cercavano il mio male.

< Psalmorum 71 >