< Psalmorum 59 >

1 In finem, Ne disperdas, David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum eius, ut eum interficeret. Eripe me de inimicis meis Deus meus: et ab insurgentibus in me libera me.
Al maestro del coro. Su «Non distruggere». Di Davide. Quando Saul mandò uomini a sorvegliare la casa e ad ucciderlo. Liberami dai nemici, mio Dio, proteggimi dagli aggressori.
2 Eripe me de operantibus iniquitatem: et de viris sanguinum salva me.
Liberami da chi fa il male, salvami da chi sparge sangue.
3 Quia ecce ceperunt animam meam: irruerunt in me fortes.
Ecco, insidiano la mia vita, contro di me si avventano i potenti. Signore, non c'è colpa in me, non c'è peccato;
4 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum Domine: sine iniquitate cucurri, et direxi.
senza mia colpa accorrono e si appostano. Svègliati, vienimi incontro e guarda.
5 Exurge in occursum meum, et vide: et tu Domine Deus virtutum, Deus Israel, Intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus, qui operantur iniquitatem.
Tu, Signore, Dio degli eserciti, Dio d'Israele, lèvati a punire tutte le genti; non avere pietà dei traditori.
6 Convertentur ad vesperam: et famem patientur ut canes, et circuibunt civitatem.
Ritornano a sera e ringhiano come cani, si aggirano per la città.
7 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
Ecco, vomitano ingiurie, le loro labbra sono spade. Dicono: «Chi ci ascolta?».
8 Et tu Domine deridebis eos: ad nihilum deduces omnes Gentes.
Ma tu, Signore, ti ridi di loro, ti burli di tutte le genti.
9 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia Deus susceptor meus es:
A te, mia forza, io mi rivolgo: sei tu, o Dio, la mia difesa.
10 Deus meus misericordia eius præveniet me.
La grazia del mio Dio mi viene in aiuto, Dio mi farà sfidare i miei nemici.
11 Deus ostendet mihi super inimicos meos, ne occidas eos: nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua: et depone eos protector meus Domine:
Non ucciderli, perché il mio popolo non dimentichi, disperdili con la tua potenza e abbattili, Signore, nostro scudo.
12 Delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum: et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
Peccato è la parola delle loro labbra, cadano nel laccio del loro orgoglio per le bestemmie e le menzogne che pronunziano.
13 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Iacob: et finium terræ.
Annientali nella tua ira, annientali e più non siano; e sappiano che Dio domina in Giacobbe, fino ai confini della terra.
14 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
Ritornano a sera e ringhiano come cani, per la città si aggirano
15 Ipsi dispergentur ad manducandum: si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
vagando in cerca di cibo; latrano, se non possono saziarsi.
16 Ego autem cantabo fortitudinem tuam: et exultabo mane misericordiam tuam. Quia factus es susceptor meus, et refugium meum, in die tribulationis meæ.
Ma io canterò la tua potenza, al mattino esalterò la tua grazia perché sei stato mia difesa, mio rifugio nel giorno del pericolo.
17 Adiutor meus tibi psallam, quia Deus susceptor meus es: Deus meus misericordia mea.
O mia forza, a te voglio cantare, poiché tu sei, o Dio, la mia difesa, tu, o mio Dio, sei la mia misericordia.

< Psalmorum 59 >