< Psalmorum 54 >

1 In finem, In carminibus, intellectus David, Cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? Deus in nomine tuo salvum me fac: et in virtute tua iudica me.
O! Dios, sálvame en tu nombre, y con tu valentía me defiende.
2 Deus exaudi orationem meam: auribus percipe verba oris mei.
O! Dios, oye mi oración, escucha las razones de mi boca.
3 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam: et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.
Porque extraños se han levantado contra mí, y fuertes han buscado a mi alma: no han puesto a Dios delante de si. (Selah)
4 Ecce enim Deus adiuvat me: et Dominus susceptor est animæ meæ.
He aquí, Dios es el que me ayuda; el Señor es con los que sustentan mi vida.
5 Averte mala inimicis meis: et in veritate tua disperde illos.
El volverá el mal a mis enemigos; córtalos por tu verdad.
6 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo Domine: quoniam bonum est:
Voluntariamente sacrificaré a ti; alabaré tu nombre, o! Jehová, porque es bueno.
7 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me: et super inimicos meos despexit oculus meus.
Porque me ha escapado de toda angustia, y en mis enemigos vieron mis ojos la venganza.

< Psalmorum 54 >