< Psalmorum 40 >

1 In finem, Psalmus ipsi David. Expectans expectavi Dominum, et intendit mihi.
Начальнику хора. Псалом Давида. Твердо уповал я на Господа, и Он приклонился ко мне и услышал вопль мой;
2 Et exaudivit preces meas: et eduxit me de lacu miseriæ, et de luto fæcis. Et statuit super petram pedes meos: et direxit gressus meos.
извлек меня из страшного рва, из тинистого болота, и поставил на камне ноги мои и утвердил стопы мои;
3 Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt: et sperabunt in Domino.
и вложил в уста мои новую песнь - хвалу Богу нашему. Увидят многие и убоятся и будут уповать на Господа.
4 Beatus vir, cuius est nomen Domini spes eius: et non respexit in vanitates et insanias falsas.
Блажен человек, который на Господа возлагает надежду свою и не обращается к гордым и к уклоняющимся ко лжи.
5 Multa fecisti tu Domine Deus meus mirabilia tua: et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annunciavi et locutus sum: multiplicati sunt super numerum.
Много соделал Ты, Господи, Боже мой: о чудесах и помышлениях Твоих о нас - кто уподобится Тебе! - хотел бы я проповедывать и говорить, но они превышают число.
6 Sacrificium et oblationem noluisti: aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti:
Жертвы и приношения Ты не восхотел; Ты открыл мне уши; всесожжения и жертвы за грех Ты не потребовал.
7 tunc dixi: Ecce venio. In capite libri scriptum est de me
Тогда я сказал: вот, иду; в свитке книжном написано о мне:
8 ut facerem voluntatem tuam: Deus meus volui, et legem tuam in medio cordis mei.
я желаю исполнить волю Твою, Боже мой, и закон Твой у меня в сердце.
9 Annunciavi iustitiam tuam in Ecclesia magna, ecce labia mea non prohibebo: Domine tu scisti.
Я возвещал правду Твою в собрании великом; я не возбранял устам моим: Ты, Господи, знаешь.
10 Iustitiam tuam non abscondi in corde meo: veritatem tuam et salutare tuum dixi. Non abscondi misericordiam tuam, et veritatem tuam a concilio multo.
Правды Твоей не скрывал в сердце моем, возвещал верность Твою и спасение Твое, не утаивал милости Твоей и истины Твоей пред собранием великим.
11 Tu autem Domine ne longe facias miserationes tuas a me: misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me.
Не удерживай, Господи, щедрот Твоих от меня; милость Твоя и истина Твоя да охраняют меня непрестанно,
12 Quoniam circumdederunt me mala, quorum non est numerus: comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei: et cor meum dereliquit me.
ибо окружили меня беды неисчислимые; постигли меня беззакония мои, так что видеть не могу: их более, нежели волос на голове моей; сердце мое оставило меня.
13 Complaceat tibi Domine ut eruas me: Domine, ad adiuvandum me respice.
Благоволи, Господи, избавить меня; Господи! поспеши на помощь мне.
14 Confundantur et revereantur simul, qui quærunt animam meam, ut auferant eam. Convertantur retrorsum, et revereantur qui volunt mihi mala.
Да постыдятся и посрамятся все, ищущие погибели душе моей! Да будут обращены назад и преданы посмеянию желающие мне зла!
15 Ferant confestim confusionem suam, qui dicunt mihi: Euge, euge.
Да смятутся от посрамления своего говорящие мне: “хорошо! хорошо!”
16 Exultent et lætentur super te omnes quærentes te: et dicant semper: Magnificetur Dominus: qui diligunt salutare tuum.
Да радуются и веселятся Тобою все ищущие Тебя, и любящие спасение Твое да говорят непрестанно: “велик Господь!”
17 Ego autem mendicus sum, et pauper: Dominus sollicitus est mei. Adiutor meus, et protector meus tu es: Deus meus ne tardaveris.
Я же беден и нищ, но Господь печется о мне. Ты - помощь моя и избавитель мой, Боже мой! не замедли.

< Psalmorum 40 >