< Psalmorum 18 >

1 In finem, puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici huius, in die, qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum eius, et de manu Saul, et dixit: Diligam te Domine fortitudo mea:
Para el director del coro. Un salmo de David, el siervo del Señor, quien recitó palabras de su canción al Señor el día que lo salvó de todos sus enemigos y de Saúl. Él cantó así: Te amo, ¡Oh, Señor! Eres mi fuerza.
2 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adiutor meus, et sperabo in eum. Protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.
El Señor es mi roca, mi fortaleza y mi Salvador. Él es mi Dios, la roca que me protege. Me cuida del peligro. Su poder es como un escudo, y me mantiene a salvo.
3 Laudans invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero.
Clamo pidiendo la ayuda del Señor, quien merece toda alabanza, y me salvó de los que me odiaban.
4 Circumdederunt me dolores mortis: et torrentes iniquitatis conturbaverunt me.
Las sogas de la muerte me rodeaban, las aguas de la destrucción se agitaban sobre mí y me ahogaban.
5 Dolores inferni circumdederunt me: præoccupaverunt me laquei mortis. (Sheol h7585)
La tumba enrollaba sus cuerdas a mi alrededor, y la muerte me ponía trampas. (Sheol h7585)
6 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam: et clamor meus in conspectu eius, introivit in aures eius.
En mi desesperación, clamé al Señor; oré a mi Dios pidiéndole ayuda. Oyó mi voz desde su Templo. Mi grito de ayuda llegó a sus oídos.
7 Commota est, et contremuit terra: fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt, quoniam iratus est eis.
La tierra se sacudió y tembló. Los fundamentos de las montañas se estremecieron por su ira.
8 Ascendit fumus in ira eius: et ignis a facie eius exarsit: carbones succensi sunt ab eo.
Humo salió de sus fosas nasales y fuego de su boca. Había carbones ardientes quemándose delante de él.
9 Inclinavit cælos, et descendit: et caligo sub pedibus eius.
Abrió los cielos y descendió, con nubes negras debajo de sus pies.
10 Et ascendit super cherubim, et volavit: volavit super pennas ventorum.
Cabalgando sobre un ángel voló, surcando los cielos sobre las alas del viento.
11 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius: tenebrosa aqua in nubibus aeris.
Se escondió en la oscuridad, cubriéndose con negras nubes tormentosas.
12 Præ fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis.
Granizos y brasas de fuego salieron volando de su gloria y resplandor, pasando a través de nubes gruesas.
13 Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.
La voz del Altísimo se escuchó como un trueno en el cielo. Entre el granizo y las brasas ardientes.
14 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos: fulgura multiplicavit, et conturbavit eos.
Lanzó sus flechas, dispersando a sus enemigos; guiándolos con sus rayos de luz.
15 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum: Ab increpatione tua Domine, ab inspiratione Spiritus iræ tuæ.
Rugiste, ¡Oh Señor! Y por el poder del viento que salió de tus fosas nasales los valles del mar fueron expuestos, y las bases de la tierra quedaron al descubierto.
16 Misit de summo, et accepit me: et assumpsit me de aquis multis.
Bajó su mano desde arriba, me agarró y me sostuvo. Él me sacó de las aguas profundas.
17 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me: quoniam confortati sunt super me.
Me rescató de mis enemigos más poderosos, de aquellos que me odiaban y que eran mucho más fuertes que yo.
18 Prævenerunt me in die afflictionis meæ: et factus est Dominus protector meus.
Vinieron a mí en mi peor momento, pero el Señor me sostuvo.
19 Et eduxit me in latitudinem: salvum me fecit, quoniam voluit me.
Él me liberó, me rescató porque es mi amigo.
20 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi:
El Señor me recompensó porque hago lo recto. Me ha retribuido porque soy inocente.
21 Quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo.
Porque he seguido los caminos de Dios. No he pecado alejándome de Él.
22 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo: et iustitias eius non repuli a me.
He mantenido su ley en mi mente; no he ignorado sus mandamientos.
23 Et ero immaculatus cum eo: et observabo me ab iniquitate mea.
Me hallo sin culpa ante sus ojos; me mantengo firme ante el pecado.
24 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius.
El Señor me premió por hacer lo correcto. Y soy inocente ante sus ojos.
25 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris:
Pones tu confianza en aquellos que confían también; les muestras integridad a los íntegros.
26 et cum electo electus eris: et cum perverso perverteris.
Te muestras en toda tu pureza a aquellos que son puros, pero revelas tu inteligencia a los que son astutos.
27 Quoniam tu populum humilem salvum facies: et oculos superborum humiliabis.
Salvas al los humildes, pero haces caer a los orgullosos.
28 Quoniam tu illuminas lucernam meam Domine: Deus meus illumina tenebras meas.
¡Enciendes mi lámpara! Señor, Dios mío, ¡Iluminas mi oscuridad!
29 Quoniam in te eripiar a tentatione, et in Deo meo transgrediar murum.
Contigo, puedo pelear contra una tropa de soldados; contigo, Dios mío, puedo trepar las paredes de una fortaleza.
30 Deus meus impolluta via eius: eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se.
Los caminos de Dios son perfectos. La palabra de Dios es fiel. Es un refugio y un escudo para todos aquellos que vienen en busca de protección.
31 Quoniam quis Deus præter Dominum? aut quis Deus præter Deum nostrum?
Porque, ¿Quién es Dios si no es nuestro Señor? ¿Quién es la roca, si no es nuestro Dios?
32 Deus qui præcinxit me virtute: et posuit immaculatam viam meam.
Dios me da fortaleza y me mantiene a salvo.
33 Qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me.
Él me hace ir a pasos firmes como el venado. Me da la seguridad que necesito para caminar por las alturas sin miedo.
34 Qui docet manus meas ad prælium: et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea.
Me enseña a pelear en una batalla. Me da la fuerza para tensar arcos de bronce.
35 Et dedisti mihi protectionem salutis tuæ: et dextera tua suscepit me: Et disciplina tua correxit me in finem: et disciplina tua ipsa me docebit.
Me proteges con la coraza de tu salvación; me apoyas con tu diestra poderosa; tu poder me ha hecho crecer.
36 Dilatasti gressus meos subtus me: et non sunt infirmata vestigia mea:
Me diste un espacio en el cual caminar, e impediste que mi pie resbalara.
37 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos: et non convertar donec deficiant.
Perseguí a mis enemigos, y los atrapé. No volví hasta que los hube destruido a todos.
38 Confringam illos, nec poterunt stare: cadent subtus pedes meos.
Los retuve en el piso, y no se pudieron levantar. Cayeron ante mis pies.
39 Et præcinxisti me virtute ad bellum: et supplantasti insurgentes in me subtus me.
Me hiciste fuerte para la batalla; hiciste que todos aquellos que se levantaron en mi contra, cayeran de rodillas ante mí.
40 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti.
Hiciste que mis enemigos huyeran. Destruí a todos mis enemigos.
41 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum: nec exaudivit eos.
Lloraron y clamaron por ayuda, pero nadie vino a rescatarlos. Incluso llamaron al Señor, pero él no respondió.
42 Et comminuam eos, ut pulverem ante faciem venti: ut lutum platearum delebo eos.
Los desmenucé hasta el polvo, como el polvo que se esparce con el viento. Los pisoteé como al lodo de las calles.
43 Eripies me de contradictionibus populi: constitues me in caput Gentium.
Me rescataste del pueblo rebelde. Me hiciste gobernador de las naciones. Personas que no conocía, ahora me sirven.
44 Populus, quem non cognovi, servivit mihi: in auditu auris obedivit mihi.
Tan pronto como oyen de mí, obedecen. Los extranjeros tiemblan ante mi presencia.
45 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis.
Temen, y salen temblando de sus refugios.
46 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ.
¡El Señor vive! ¡Bendita sea mi roca! ¡Que el señor que salva sea alabado!
47 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis.
El Señor fue mi vengador, sometió a los pueblos debajo de mí,
48 Et ab insurgentibus in me exaltabis me: a viro iniquo eripies me.
Me rescató de aquellos que me odiaban. Tú, Señor, me proteges de aquellos que se rebelan contra mí. Me salvas de los hombres violentos.
49 Propterea confitebor tibi in nationibus Domine: et nomini tuo psalmum dicam,
Por eso te alabaré entre as naciones, Señor. Cantaré alabanzas acerca de quien tú eres.
50 magnificans salutes regis eius, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius usque in sæculum.
Has salvado al rey tantas veces, mostrándole tu amor inefable a David, tu ungido, y a sus descendientes para siempre.

< Psalmorum 18 >