Psalmorum 147
1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 Ædificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiæ eius non est numerus.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Præcinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 Qui operit cælum nubibus: et parat terræ pluviam. Qui producit in montibus fœnum: et herbam servituti hominum.
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo eius.
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit.
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit Spiritus eius, et fluent aquæ.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
