< Psalmorum 147 >

1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
ALABAD á JAH, porque es bueno cantar salmos á nuestro Dios; porque suave y hermosa es la alabanza.
2 Ædificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
Jehová edifica á Jerusalem; á los echados de Israel recogerá.
3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
El sana á los quebrantados de corazón, y liga sus heridas.
4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
El cuenta el número de las estrellas; á todas ellas llama por sus nombres.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiæ eius non est numerus.
Grande es el Señor nuestro, y de mucha potencia; y de su entendimiento no hay número.
6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
Jehová ensalza á los humildes; humilla los impíos hasta la tierra.
7 Præcinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
Cantad á Jehová con alabanza, cantad con arpa á nuestro Dios.
8 Qui operit cælum nubibus: et parat terræ pluviam. Qui producit in montibus fœnum: et herbam servituti hominum.
El [es] el que cubre los cielos de nubes, el que prepara la lluvia para la tierra, el que hace á los montes producir hierba.
9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
El da á la bestia su mantenimiento, [y] á los hijos de los cuervos que claman.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
No toma contentamiento en la fortaleza del caballo, ni se complace en las piernas del hombre.
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
Complácese Jehová en los que le temen, y en los que esperan en su misericordia.
12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
Alaba á Jehová, Jerusalem; alaba á tu Dios, Sión.
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
Porque fortificó los cerrojos de tus puertas; bendijo á tus hijos dentro de ti.
14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
El pone en tu término la paz; te hará saciar de grosura de trigo.
15 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo eius.
El envía su palabra á la tierra; muy presto corre su palabra.
16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit.
El da la nieve como lana, derrama la escarcha como ceniza.
17 Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
El echa su hielo como pedazos: delante de su frío ¿quién estará?
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit Spiritus eius, et fluent aquæ.
Enviará su palabra, y los derretirá: soplará su viento, y fluirán las aguas.
19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
El denuncia sus palabras á Jacob, sus estatutos y sus juicios á Israel.
20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
No ha hecho esto con toda gente; y no conocieron sus juicios. Aleluya.

< Psalmorum 147 >