< Psalmorum 147 >

1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio.
Praise YAH! For [it is] good to praise our God, For pleasant—lovely [is] praise.
2 Ædificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit.
YHWH [is] building Jerusalem, He gathers the driven away of Israel.
3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum.
Who is giving healing to the broken of heart, And is binding up their griefs.
4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat.
Appointing the number of the stars, He gives names to all of them.
5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiæ eius non est numerus.
Our Lord [is] great, and abundant in power, There is no narration of His understanding.
6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram.
YHWH is causing the meek to stand, Making the wicked low to the earth.
7 Præcinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara.
Answer to YHWH with thanksgiving, Sing to our God with a harp.
8 Qui operit cælum nubibus: et parat terræ pluviam. Qui producit in montibus fœnum: et herbam servituti hominum.
Who is covering the heavens with clouds, Who is preparing rain for the earth, Who is causing grass to spring up [on] mountains,
9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum.
Giving to the beast its food, To the young of the ravens that call.
10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei.
He does not delight in the might of the horse, He is not pleased in the legs of a man.
11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius.
YHWH is pleased with those fearing Him, With those waiting for His kindness.
12 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion.
Glorify, O Jerusalem, YHWH, Praise your God, O Zion.
13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te.
For He strengthened the bars of your gates, He has blessed your sons in your midst.
14 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te.
Who is making your border peace, He satisfies you [with] the fat of wheat.
15 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo eius.
Who is sending forth His saying [on] earth, His word runs very speedily.
16 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit.
Who is giving snow like wool, He scatters hoarfrost as ashes.
17 Mittit crystallum suum sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit?
Casting forth His ice like morsels, Who stands before His cold?
18 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit Spiritus eius, et fluent aquæ.
He sends forth His word and melts them, He causes His wind to blow—the waters flow.
19 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel.
Declaring His words to Jacob, His statutes and His judgments to Israel.
20 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia.
He has not done so to any nation, As for judgments, they have not known them. Praise YAH!

< Psalmorum 147 >