< Psalmorum 139 >

1 In finem, Psalmus David. Domine probasti me, et cognovisti me:
Al Músico principal: Salmo de David. OH Jehová, tú me has examinado y conocido.
2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam.
Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, has entendido desde lejos mis pensamientos.
3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti.
Mi senda y mi acostarme has rodeado, y estás impuesto en todos mis caminos.
4 Et omnes vias meas prævidisti: quia non est sermo in lingua mea.
Pues aun no está la palabra en mi lengua, [y] he aquí, oh Jehová, tú la sabes toda.
5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
Detrás y delante me guarneciste, y sobre mí pusiste tu mano.
6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam.
Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad; alta es, no puedo comprenderla.
7 Quo ibo a Spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
¿Adónde me iré de tu espíritu? ¿y adónde huiré de tu presencia?
8 Si ascendero in cælum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
Si subiere á los cielos, allí estás tú: y si en abismo hiciere mi estrado, he aquí allí tú estás. (Sheol h7585)
9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris:
Si tomare las alas del alba, y habitare en el extremo de la mar,
10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua.
Aun allí me guiará tu mano, y me asirá tu diestra.
11 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis.
Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán; aun la noche resplandecerá tocante á mí.
12 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ eius, ita et lumen eius.
Aun las tinieblas no encubren de ti, y la noche resplandece como el día: lo mismo [te son] las tinieblas que la luz.
13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meæ.
Porque tú poseiste mis riñones; cubrísteme en el vientre de mi madre.
14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
Te alabaré; porque formidables, maravillosas son tus obras: estoy maravillado, y mi alma lo conoce mucho.
15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terræ.
No fué encubierto de ti mi cuerpo, bien que en oculto fuí formado, [y] compaginado en lo más bajo de la tierra.
16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis.
Mi embrión vieron tus ojos, y en tu libro estaban escritas todas aquellas cosas que fueron luego formadas, sin [faltar] una de ellas.
17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum.
Así que ¡cuán preciosos me son, oh Dios, tus pensamientos! ¡cuán multiplicadas son sus cuentas!
18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum.
Si los cuento, multiplícanse más que la arena: despierto, y aun estoy contigo.
19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me:
De cierto, oh Dios, matarás al impío; apartaos pues de mí, hombres sanguinarios.
20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates tuas.
Porque blasfemias dicen ellos contra ti: tus enemigos toman en vano [tu nombre].
21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam?
¿No tengo en odio, oh Jehová, á los que te aborrecen, y me conmuevo contra tus enemigos?
22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi.
Aborrézcolos con perfecto odio; téngolos por enemigos.
23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas.
Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón: pruébame y reconoce mis pensamientos:
24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via æterna.
Y ve si hay en mí camino de perversidad, y guíame en el camino eterno.

< Psalmorum 139 >