< Psalmorum 109 >

1 In finem, Psalmus David.
Al Músico principal: Salmo de David. OH Dios de mi alabanza, no calles;
2 Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est.
Porque boca de impío y boca de engañador se han abierto sobre mí: han hablado de mí con lengua mentirosa,
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
Y con palabras de odio me rodearon; y pelearon contra mí sin causa.
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam.
En pago de mi amor me han sido adversarios: mas yo oraba.
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea.
Y pusieron contra mí mal por bien, y odio por amor.
6 Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius.
Pon sobre él al impío: y Satán esté á su diestra.
7 Cum iudicatur, exeat condemnatus: et oratio eius fiat in peccatum.
Cuando fuere juzgado, salga impío; y su oración sea para pecado.
8 Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter.
Sean sus días pocos: tome otro su oficio.
9 Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua.
Sean sus hijos huérfanos, y su mujer viuda.
10 Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis.
Y anden sus hijos vagabundos, y mendiguen; y procuren [su pan lejos] de sus desolados hogares.
11 Scrutetur fœnerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius.
Enrede el acreedor todo lo que tiene, y extraños saqueen su trabajo.
12 Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius.
No tenga quien le haga misericordia; ni haya quien tenga compasión de sus huérfanos.
13 Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius.
Su posteridad sea talada; en segunda generación sea raído su nombre.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur.
Venga en memoria cerca de Jehová la maldad de sus padres, y el pecado de su madre no sea borrado.
15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
Estén siempre delante de Jehová, y él corte de la tierra su memoria.
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam.
Por cuanto no se acordó de hacer misericordia, y persiguió al hombre afligido y menesteroso y quebrantado de corazón, para matar[lo].
17 Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare.
Y amó la maldición, y vínole; y no quiso la bendición, y ella se alejó de él.
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius.
Y vistióse de maldición como de su vestido, y entró como agua en sus entrañas, y como aceite en sus huesos.
19 Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper præcingitur.
Séale como vestido con que se cubra, y en lugar de cinto con que se ciña siempre.
20 Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam.
Este sea el pago de parte de Jehová de los que me calumnian, y de los que hablan mal contra mi alma.
21 Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua.
Y tú, Jehová Señor, haz conmigo por amor de tu nombre: líbrame, porque tu misericordia es buena.
22 Libera me quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me.
Porque yo estoy afligido y necesitado; y mi corazón está herido dentro de mí.
23 Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustæ.
Voime como la sombra cuando declina; soy sacudido como langosta.
24 Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum.
Mis rodillas están debilitadas á causa del ayuno, y mi carne desfallecida por falta de gordura.
25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua.
Yo he sido para ellos objeto de oprobio; mirábanme, y meneaban su cabeza.
26 Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac secundum misericordiam tuam.
Ayúdame, Jehová Dios mío: sálvame conforme á tu misericordia.
27 Et sciant quia manus tua hæc: et tu Domine fecisti eam.
Y entiendan que esta es tu mano; [que] tú, Jehová, has hecho esto.
28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus lætabitur.
Maldigan ellos, y bendice tú: levántense, mas sean avergonzados, y regocíjese tu siervo.
29 Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua.
Sean vestidos de ignominia los que me calumnian; y sean cubiertos de su confusión como con manto.
30 Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum.
Yo alabaré á Jehová en gran manera con mi boca, y le loaré en medio de muchos.
31 Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
Porque él se pondrá á la diestra del pobre, para librar su alma de los que le juzgan.

< Psalmorum 109 >