< Psalmorum 104 >

1 Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
BENDICE, alma mía, á Jehová. Jehová, Dios mío, mucho te has engrandecido; haste vestido de gloria y de magnificencia.
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:
El que se cubre de luz como de vestidura, que extiende los cielos como una cortina;
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
Que establece sus aposentos entre las aguas; el que pone las nubes por su carroza, el que anda sobre las alas del viento;
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
El que hace á sus ángeles espíritus, sus ministros al fuego flameante.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
El fundó la tierra sobre sus basas; no será jamás removida.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.
Con el abismo, como con vestido, la cubriste; sobre los montes estaban las aguas.
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
A tu reprensión huyeron; al sonido de tu trueno se apresuraron;
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
Subieron los montes, descendieron los valles, al lugar que tú les fundaste.
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Pusísteles término, el cual no traspasarán; ni volverán á cubrir la tierra.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.
[Tú eres] el que envías las fuentes por los arroyos; van entre los montes.
11 Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.
Abrevan á todas las bestias del campo: quebrantan su sed los asnos montaraces.
12 Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; entre las ramas dan voces.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
El que riega los montes desde sus aposentos: del fruto de sus obras se sacia la tierra.
14 Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
El que hace producir el heno para las bestias, y la hierba para el servicio del hombre; sacando el pan de la tierra.
15 et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
Y el vino que alegra el corazón del hombre, [y] el aceite que hace lucir el rostro, y el pan que sustenta el corazón del hombre.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Llénanse de [jugo] los árboles de Jehová, los cedros del Líbano que él plantó.
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
Allí anidan las aves; en las hayas [hace] su casa la cigüeña.
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
Los montes altos para las cabras monteses; las peñas, madrigueras para los conejos.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
Hizo la luna para los tiempos: el sol conoce su ocaso.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.
Pone las tinieblas, y es la noche: en ella corretean todas las bestias de la selva.
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
Los leoncillos braman á la presa, y para buscar de Dios su comida.
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Sale el sol, recógense, y échanse en sus cuevas.
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
Sale el hombre á su hacienda, y á su labranza hasta la tarde.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
¡Cuán muchas son tus obras, oh Jehová! Hiciste todas ellas con sabiduría: la tierra está llena de tus beneficios.
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
[Asimismo] esta gran mar y ancha de términos: en ella pescados sin número, animales pequeños y grandes.
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
Allí andan navíos; allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
Todos ellos esperan en ti, para que les des su comida á su tiempo.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Les das, recogen; abres tu mano, hártanse de bien.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Escondes tu rostro, túrbanse: les quitas el espíritu, dejan de ser, y tórnanse en su polvo.
30 Emittes Spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.
Envías tu espíritu, críanse: y renuevas la haz de la tierra.
31 Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:
Sea la gloria de Jehová para siempre; alégrese Jehová en sus obras;
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
El cual mira á la tierra, y ella tiembla; toca los montes, y humean.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
A Jehová cantaré en mi vida: á mi Dios salmearé mientras viviere.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
Serme ha suave hablar de él: yo me alegraré en Jehová.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Sean consumidos de la tierra los pecadores, y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á Jehová. Aleluya.

< Psalmorum 104 >