Psalmorum 103
1 Ipsi David. Benedic anima mea Domino et omnia, quæ intra me sunt, nomini sancto eius.
Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.
2 Benedic anima mea Domino: et noli oblivisci omnes retributiones eius:
Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.
3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis: qui sanat omnes infirmitates tuas.
On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;
4 Qui redimit de interitu vitam tuam: qui coronat te in misericordia et miserationibus.
On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.
5 Qui replet in bonis desiderium tuum: renovabitur ut aquilæ iuventus tua:
On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.
6 Faciens misericordias Dominus: et iudicium omnibus iniuriam patientibus.
PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.
7 Notas fecit vias suas Moysi, filiis Israel voluntates suas.
Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.
8 Miserator, et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors.
Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.
9 Non in perpetuum irascetur: neque in æternum comminabitur.
Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.
10 Non secundum peccata nostra fecit nobis: neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.
11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra: corroboravit misericordiam suam super timentes se.
Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.
12 Quantum distat Ortus ab Occidente: longe fecit a nobis iniquitates nostras.
Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.
13 Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se:
Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.
14 quoniam ipse cognovit figmentum nostrum. Recordatus est quoniam pulvis sumus:
On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.
15 homo, sicut fœnum dies eius, tamquam flos agri sic efflorebit.
Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.
16 Quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet: et non cognoscet amplius locum suum.
Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.
17 Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et iustitia illius in filios filiorum,
Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;
18 his qui servant testamentum eius: Et memores sunt mandatorum ipsius, ad faciendum ea.
[Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.
19 Dominus in cælo paravit sedem suam: et regnum ipsius omnibus dominabitur.
PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.
20 Benedicite Domino omnes angeli eius: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum eius.
Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.
21 Benedicite Domino omnes virtutes eius: ministri eius, qui facitis voluntatem eius.
Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.
22 Benedicite Domino omnia opera eius: in omni loco dominationis eius, benedic anima mea Domino.
Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.
