< Proverbiorum 6 >

1 Fili mi, si spoponderis pro amico tuo, defixisti apud extraneum manum tuam,
Hijo, si salieres por fiador por tu amigo, si tocaste tu mano al extraño,
2 illaqueatus es verbis oris tui, et captus propriis sermonibus.
Enlazado eres con las palabras de tu boca; y preso con las razones de tu boca.
3 Fac ergo quod dico fili mi, et temetipsum libera: quia incidisti in manum proximi tui. Discurre, festina, suscita amicum tuum:
Haz esto ahora, hijo mío, y líbrate; porque has caído en la mano de tu prójimo: Vé, humíllate, y esfuerza tu prójimo.
4 ne dederis somnum oculis tuis, nec dormitent palpebræ tuæ.
No des sueño a tus ojos, ni a tus párpados adormecimiento.
5 Eruere quasi damula de manu, et quasi avis de manu aucupis.
Escápate como el corzo de la mano del cazador; y como el ave de la mano del parancero.
6 Vade ad formicam o piger, et considera vias eius, et disce sapientiam:
Vé a la hormiga, o! perezoso, mira sus caminos, y sé sabio:
7 quæ cum non habeat ducem, nec præceptorem, nec principem,
La cual no tiene capitán, ni gobernador, ni señor,
8 parat in æstate cibum sibi, et congregat in messe quod comedat.
Y con todo eso apareja en el verano su comida: en el tiempo de la siega allega su mantenimiento.
9 Usquequo piger dormies? quando consurges e somno tuo?
Perezoso; ¿hasta cuándo has de dormir? ¿Cuándo te levantarás de tu sueño?
10 Paululum dormies, paululum dormitabis, paululum conseres manus ut dormias:
Tomando un poco de sueño, cabeceando otro poco, poniendo mano sobre mano otro poco para volver a dormir:
11 et veniet tibi quasi viator, egestas, et pauperies quasi vir armatus. Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua, et egestas longe fugiet a te.
Vendrá como caminante tu necesidad, y tu pobreza como hombre de escudo.
12 Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso,
El hombre perverso es varón inicuo: camina en perversidad de boca,
13 annuit oculis, terit pede, digito loquitur,
Guiña con sus ojos, habla con sus pies: enseña con sus dedos;
14 pravo corde machinatur malum, et omni tempore iurgia seminat.
Perversidades están en su corazón: en todo tiempo anda pensando mal: enciende rencillas;
15 Huic extemplo veniet perditio sua, et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.
Por tanto su calamidad vendrá de repente: súbitamente será quebrantado, y no habrá quien le sane.
16 Sex sunt, quæ odit Dominus, et septimum detestatur anima eius:
Seis cosas aborrece Jehová, y aun siete abomina su alma:
17 Oculos sublimes, linguam mendacem, manus effundentes innoxium sanguinem,
Los ojos altivos, la lengua mentirosa, las manos derramadoras de la sangre inocente,
18 cor machinans cogitationes pessimas, pedes veloces ad currendum in malum,
El corazón que piensa pensamientos inicuos, los pies presurosos para correr al mal,
19 proferentem mendacia testem fallacem, et eum, qui seminat inter fratres discordias.
El testigo mentiroso que habla mentiras; y el que enciende rencillas entre los hermanos.
20 Conserva fili mi præcepta patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ.
Guarda, hijo mío, el mandamiento de tu padre; y no dejes la ley de tu madre:
21 Liga ea in corde tuo iugiter, et circumda gutturi tuo.
Atala siempre en tu corazón: enlázala a tu cuello.
22 Cum ambulaveris, gradiantur tecum: cum dormieris, custodiant te, et evigilans loquere cum eis.
Cuando anduvieres, te guie: cuando durmieres, te guarde: cuando despertares, hable contigo:
23 Quia mandatum lucerna est, et lex lux, et via vitæ increpatio disciplinæ:
Porque el mandamiento candela es, y la ley luz; y camino de vida las reprensiones de la enseñanza;
24 ut custodiant te a muliere mala, et a blanda lingua extraneæ.
Para que te guarden de la mala mujer; de la blandura de la lengua de la extraña.
25 Non concupiscat pulchritudinem eius cor tuum, nec capiaris nutibus illius:
No codicies su hermosura en tu corazón: ni te prenda con sus ojos.
26 pretium enim scorti vix est unius panis: mulier autem viri pretiosam animam capit.
Porque a causa de la mujer ramera viene el hombre a un bocado de pan; y la mujer caza la preciosa alma del varón.
27 Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo, ut vestimenta illius non ardeant?
¿Tomará el hombre fuego en su seno, y que sus vestidos no se quemen?
28 aut ambulare super prunas, ut non comburantur plantæ eius?
¿Andará el hombre sobre las brasas, y que sus pies no se abrasen?
29 sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui, non erit mundus cum tetigerit eam.
Así el que entrare a la mujer de su prójimo: no será sin culpa todo hombre que la tocare.
30 Non grandis est culpa, cum quis furatus fuerit: furatur enim ut esurientem impleat animam:
No tienen en poco al ladrón, cuando hurtare para henchir su alma, teniendo hambre:
31 deprehensus quoque reddet septuplum, et omnem substantiam domus suæ tradet.
Mas tomado, paga las setenas: o da toda la sustancia de su casa.
32 Qui autem adulter est, propter cordis inopiam perdet animam suam:
Mas el que comete adulterio con la mujer, es falto de entendimiento: corrompe su alma el que tal hace.
33 turpitudinem et ignominiam congregat sibi, et opprobrium illius non delebitur.
Plaga y vergüenza hallará; y su afrenta nunca será raída.
34 Quia zelus et furor viri non parcet in die vindictæ,
Porque el zelo sañudo del varón no perdonará en el día de la venganza.
35 nec acquiescet cuiusquam precibus, nec suscipiet pro redemptione dona plurima.
No tendrá respeto a ninguna redención: ni querrá perdonar aunque le multipliques el cohecho.

< Proverbiorum 6 >