< Proverbiorum 13 >

1 Filius sapiens, doctrina patris: qui autem illusor est, non audit cum arguitur.
El hijo sabio toma el castigo del padre; mas el burlador no escucha la reprensión.
2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua.
Del fruto de su boca el hombre comerá bien; mas el alma de los prevaricadores morirá de hambre.
3 Qui custodit os suum, custodit animam suam: qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
El que guarda su boca guarda su alma; mas el que mucho abre sus labios tendrá calamidad.
4 Vult et non vult piger: anima autem operantium impinguabitur.
El alma del perezoso desea, y nada alcanza; mas el alma de los diligentes será engordada.
5 Verbum mendax iustus detestabitur: impius autem confundit, et confundetur.
El justo aborrece la palabra de mentira; mas el impío se hace odioso y abominable.
6 Iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem supplantat.
La justicia guarda al de perfecto camino; mas la impiedad trastornará al pecador.
7 Est quasi dives cum nihil habeat: et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
Hay quienes se hacen ricos, y no tienen nada; y hay quienes se hacen pobres, y tienen muchas riquezas.
8 Redemptio animæ viri, divitiæ suæ: qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
La redención de la vida del hombre es sus riquezas; pero el pobre no oye censuras.
9 Lux iustorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
La luz de los justos se alegrará; mas se apagará la candela de los impíos.
10 Inter superbos semper iurgia sunt: qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
Ciertamente la soberbia dará a luz contienda; mas con los avisados es la sabiduría.
11 Substantia festinata minuetur: quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
Las riquezas de vanidad disminuirán; pero el que recoje trabajando las se aumentará.
12 Spes, quæ differtur, affligit animam: lignum vitæ desiderium veniens.
La esperanza que se prolonga, es tormento del corazón; mas árbol de vida es el deseo cumplido.
13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat: qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: iusti autem misericordes sunt, et miserantur.
El que menosprecia la palabra, perecerá por ello; mas el que teme el mandamiento, será recompensado.
14 Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis.
La ley al sabio es manantial de vida, para apartarse de los lazos de la muerte.
15 Doctrina bona dabit gratiam: in itinere contemptorum vorago.
El buen entendimiento conciliará gracia; mas el camino de los prevaricadores es duro.
16 Astutus omnia agit cum consilio: qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
Todo hombre cuerdo obra con sabiduría; mas el loco manifestará su locura.
17 Nuncius impii cadet in malum: legatus autem fidelis, sanitas.
El mal mensajero caerá en mal; mas el mensajero fiel es medicina.
18 Egestas, et ignominia ei, qui deserit disciplinam: qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
Pobreza y vergüenza tendrá el que menosprecia el castigo; mas el que guarda la corrección, será honrado.
19 Desiderium si compleatur, delectat animam: detestantur stulti eos, qui fugiunt mala.
El deseo cumplido deleita el alma; pero apartarse del mal es abominación a los locos.
20 Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit: amicus stultorum similis efficietur.
El que anda con los sabios, sabio será; mas el que se allega a los locos, será destruido.
21 Peccatores persequitur malum: et iustis retribuentur bona.
Mal perseguirá a los pecadores; mas a los justos les será bien retribuido.
22 Bonus reliquit heredes filios, et nepotes: et custoditur iusto substantia peccatoris.
El bueno dejará herencia a los hijos de los hijos; y el haber del pecador, para el justo está guardado.
23 Multi cibi in novalibus patrum: et aliis congregantur absque iudicio.
En el barbecho de los pobres hay mucho pan; mas se pierde por falta de juicio.
24 Qui parcit virgæ, odit filium suum: qui autem diligit illum, instanter erudit.
El que detiene el castigo, a su hijo aborrece; mas el que lo ama, madruga a castigarlo.
25 Iustus comedit, et replet animam suam: venter autem impiorum insaturabilis.
El justo come hasta saciar su alma; mas el vientre de los impíos tendrá necesidad.

< Proverbiorum 13 >