< Proverbiorum 13 >

1 Filius sapiens, doctrina patris: qui autem illusor est, non audit cum arguitur.
El hijo sabio recibe la enseñanza del padre: mas el burlador no escucha la reprensión.
2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua.
Del fruto de la boca el hombre comerá bien: mas el alma de los prevaricadores, mal.
3 Qui custodit os suum, custodit animam suam: qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
El que guarda su boca, guarda su alma: mas el que abre sus labios tendrá calamidad.
4 Vult et non vult piger: anima autem operantium impinguabitur.
Desea, y nada alcanza el alma del perezoso: mas el alma de los diligentes será engordada.
5 Verbum mendax iustus detestabitur: impius autem confundit, et confundetur.
El justo aborrecerá la palabra de mentira; mas el impío se hace hediondo, y confuso.
6 Iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem supplantat.
La justicia guarda al de perfecto camino; mas la impiedad trastornará al pecador.
7 Est quasi dives cum nihil habeat: et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
Hay algunos que se hacen ricos, y no tienen nada; y otros, que se hacen pobres, y tienen muchas riquezas.
8 Redemptio animæ viri, divitiæ suæ: qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
La redención de la vida del hombre son sus riquezas; y el pobre no escucha la reprensión.
9 Lux iustorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
La luz de los justos se alegrará: mas la candela de los impíos se apagará.
10 Inter superbos semper iurgia sunt: qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
Ciertamente la soberbia parirá contienda: mas con los avisados es la sabiduría.
11 Substantia festinata minuetur: quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
Las riquezas de vanidad se disminuirán: mas el que allega con su mano, multiplicará.
12 Spes, quæ differtur, affligit animam: lignum vitæ desiderium veniens.
La esperanza que se alarga, es tormento del corazón: mas árbol de vida es el deseo cumplido.
13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat: qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: iusti autem misericordes sunt, et miserantur.
El que menosprecia la palabra, perecerá por ello: mas el que teme el mandamiento, será pagado.
14 Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis.
La ley al sabio es manadero de vida para apartarse de los lazos de la muerte.
15 Doctrina bona dabit gratiam: in itinere contemptorum vorago.
El buen entendimiento conciliará gracia: mas el camino de los prevaricadores es duro.
16 Astutus omnia agit cum consilio: qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
Todo hombre cuerdo hace con sabiduría: mas el insensato manifestará fatuidad.
17 Nuncius impii cadet in malum: legatus autem fidelis, sanitas.
El mal mensajero caerá en mal: mas el mensajero fiel es medicina.
18 Egestas, et ignominia ei, qui deserit disciplinam: qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
Pobreza y vergüenza tendrá el que menospreciare la enseñanza: mas el que guarda la corrección, será honrado.
19 Desiderium si compleatur, delectat animam: detestantur stulti eos, qui fugiunt mala.
El deseo cumplido deleita al alma: mas apartarse del mal, es abominación a los insensatos.
20 Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit: amicus stultorum similis efficietur.
El que anda con los sabios, será sabio: mas el que se allega a los insensatos, será quebrantado.
21 Peccatores persequitur malum: et iustis retribuentur bona.
Mal perseguirá a los pecadores: mas a los justos bien será pagado.
22 Bonus reliquit heredes filios, et nepotes: et custoditur iusto substantia peccatoris.
El bueno dejará herederos a los hijos de los hijos; y el haber del pecador para el justo está guardado.
23 Multi cibi in novalibus patrum: et aliis congregantur absque iudicio.
En el barbecho de los pobres hay mucho pan: mas piérdese por falta de juicio.
24 Qui parcit virgæ, odit filium suum: qui autem diligit illum, instanter erudit.
El que detiene el castigo, a su hijo aborrece: mas el que le ama, madruga a castigarle.
25 Iustus comedit, et replet animam suam: venter autem impiorum insaturabilis.
El justo come hasta que su alma se harta: mas el vientre de los impíos tendrá necesidad.

< Proverbiorum 13 >