< Proverbiorum 13 >

1 Filius sapiens, doctrina patris: qui autem illusor est, non audit cum arguitur.
Il figliuol savio ascolta l’istruzione di suo padre, ma il beffardo non ascolta rimproveri.
2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua.
Per il frutto delle sue labbra uno gode del bene, ma il desiderio dei perfidi è la violenza.
3 Qui custodit os suum, custodit animam suam: qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
Chi custodisce la sua bocca preserva la propria vita; chi apre troppo le labbra va incontro alla rovina.
4 Vult et non vult piger: anima autem operantium impinguabitur.
L’anima del pigro desidera, e non ha nulla, ma l’anima dei diligenti sarà soddisfatta appieno.
5 Verbum mendax iustus detestabitur: impius autem confundit, et confundetur.
Il giusto odia la menzogna, ma l’empio getta sugli altri vituperio ed onta.
6 Iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem supplantat.
La giustizia protegge l’uomo che cammina nella integrità, ma l’empietà atterra il peccatore.
7 Est quasi dives cum nihil habeat: et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
C’è chi fa il ricco e non ha nulla; c’è chi fa il povero e ha di gran beni.
8 Redemptio animæ viri, divitiæ suæ: qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
La ricchezza d’un uomo serve come riscatto della sua vita, ma il povero non ode mai minacce.
9 Lux iustorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
La luce dei giusti è gaia, ma la lampada degli empi si spegne.
10 Inter superbos semper iurgia sunt: qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
Dall’orgoglio non vien che contesa, ma la sapienza è con chi dà retta ai consigli.
11 Substantia festinata minuetur: quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
La ricchezza male acquistata va scemando, ma chi accumula a poco a poco l’aumenta.
12 Spes, quæ differtur, affligit animam: lignum vitæ desiderium veniens.
La speranza differita fa languire il cuore, ma il desiderio adempiuto è un albero di vita.
13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat: qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: iusti autem misericordes sunt, et miserantur.
Chi sprezza la parola si costituisce, di fronte ad essa, debitore, ma chi rispetta il comandamento sarà ricompensato.
14 Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis.
L’insegnamento del savio è una fonte di vita per schivare le insidie della morte.
15 Doctrina bona dabit gratiam: in itinere contemptorum vorago.
Buon senno procura favore, ma il procedere dei perfidi è duro.
16 Astutus omnia agit cum consilio: qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
Ogni uomo accorto agisce con conoscenza, ma l’insensato fa sfoggio di follia.
17 Nuncius impii cadet in malum: legatus autem fidelis, sanitas.
Il messo malvagio cade in sciagure, ma l’ambasciatore fedele reca guarigione.
18 Egestas, et ignominia ei, qui deserit disciplinam: qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
Miseria e vergogna a chi rigetta la correzione, ma chi dà retta alla riprensione è onorato.
19 Desiderium si compleatur, delectat animam: detestantur stulti eos, qui fugiunt mala.
Il desiderio adempiuto è dolce all’anima, ma agl’insensati fa orrore l’evitare il male.
20 Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit: amicus stultorum similis efficietur.
Chi va coi savi diventa savio, ma il compagno degl’insensati diventa cattivo.
21 Peccatores persequitur malum: et iustis retribuentur bona.
Il male perseguita i peccatori ma il giusto è ricompensato col bene.
22 Bonus reliquit heredes filios, et nepotes: et custoditur iusto substantia peccatoris.
L’uomo buono lascia una eredità ai figli de’ suoi figli, ma la ricchezza del peccatore è riserbata al giusto.
23 Multi cibi in novalibus patrum: et aliis congregantur absque iudicio.
Il campo lavorato dal povero dà cibo in abbondanza, ma v’è chi perisce per mancanza di equità.
24 Qui parcit virgæ, odit filium suum: qui autem diligit illum, instanter erudit.
Chi risparmia la verga odia il suo figliuolo, ma chi l’ama, lo corregge per tempo.
25 Iustus comedit, et replet animam suam: venter autem impiorum insaturabilis.
Il giusto ha di che mangiare a sazietà, ma il ventre degli empi manca di cibo.

< Proverbiorum 13 >