< Lucam 19 >

1 Et ingressus perambulabat Iericho.
И вшед прохождаше Иерихон.
2 Et ecce vir nomine Zachæus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives:
И се, муж нарицаемый Закхей, и сей бе старей мытарем, и той бе богат:
3 et quærebat videre Iesum, quis esset: et non poterat præ turba, quia statura pusillus erat.
и искаше видети Иисуса, кто есть, и не можаше от народа, яко возрастом мал бе:
4 Et præcurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus.
и предитек, возлезе на ягодичину, да видит, яко хотяше мимо ея проити.
5 Et cum venisset ad locum, suspiciens Iesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachæe festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere.
И яко прииде на место, воззрев Иисус виде его и рече к нему: Закхее, потщався слези: днесь бо в дому твоем подобает Ми быти.
6 Et festinans descendit, et excepit illum gaudens.
И потщався слезе и прият Его радуяся.
7 Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset.
И видевше вси роптаху, глаголюще, яко ко грешну мужу вниде витати.
8 Stans autem Zachæus, dixit ad Dominum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum.
Став же Закхей рече ко Господу: се, пол имения моего, Господи, дам нищым: и аще кого чим обидех, возвращу четверицею.
9 Ait Iesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahæ.
Рече же к нему Иисус, яко днесь спасение дому сему бысть, зане и сей сын Авраамль есть:
10 Venit enim Filius hominis quærere, et salvum facere quod perierat.
прииде бо Сын Человечь взыскати и спасти погибшаго.
11 Hæc illis audientibus adiiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Ierusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur.
Слышащым же им сия, приложь рече притчу, зане близ Ему быти Иерусалима, и мняху, яко абие Царство Божие хощет явитися.
12 Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti.
Рече убо: человек некий добра рода иде на страну далече прияти себе царство и возвратитися:
13 Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio.
призвав же десять раб своих, даде им десять мнас и рече к ним: куплю дейте, дондеже прииду.
14 Cives autem eius oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos.
И граждане его ненавидяху его и послаша послы вслед его, глаголюще: не хощем сему, да царствует над нами.
15 Et factum est ut rediret accepto regno: et iussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset.
И бысть егда возвратися приим царство, рече пригласити рабы тыя, имже даде сребро, да увесть, какову куплю суть сотворили.
16 Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit.
Прииде же первый, глаголя: господи, мнас твоя придела десять мнас.
17 Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates.
И рече ему: благо, рабе добрый: яко о мале верен был еси, буди область имея над десятию градов.
18 Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas.
И прииде вторый, глаголя: господи, мнас твоя сотвори пять мнас.
19 Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates.
Рече же и тому: и ты буди над пятию градов.
20 Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario:
И другий прииде, глаголя: господи, се, мнас твоя, юже имех положену во убрусе:
21 timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti.
бояхся бо тебе, яко человек яр еси, вземлеши, егоже не положил еси, и жнеши, егоже не сеял еси.
22 Dicit ei: De ore tuo te iudico serve nequam. Sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi:
Глагола же ему: от уст твоих сужду ти, лукавый рабе: ведел еси, яко аз человек яр есмь, вземлю, егоже не положих, и жну, егоже не сеях:
23 et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam?
и почто не вдал еси моего сребра купцем, и аз пришед с лихвою истязал бых е?
24 Et astantibus dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi, qui decem mnas habet.
И предстоящым рече: возмите от него мнас и дадите имущему десять мнас.
25 Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas.
И реша ему: господи, имать десять мнас.
26 Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem, qui non habet, et quod habet auferetur ab eo.
Глаголю бо вам, яко всякому имущему дастся: а от неимущаго, и еже имать, отимется от него:
27 Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me.
обаче враги моя оны, иже не восхотеша мене, да царь бых был над ними, приведите семо и изсецыте предо мною.
28 Et his dictis, præcedebat ascendens Ierosolymam.
И сия рек, идяше преди, восходя во Иерусалим.
29 Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage, et Bethaniam ad montem, qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos,
И бысть яко приближися в Вифсфагию и Вифанию, к горе нарицаемей Елеон, посла два ученик Своих,
30 dicens: Ite in castellum, quod contra est: in quod introeuntes, invenietis pullum asinæ alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite.
глаголя: идита в прямную весь: (и) в нюже входяща обрящета жребя привязано, на неже никтоже николиже от человек вседе: отрешша е приведита:
31 Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam eius desiderat.
и аще кто вы вопрошает: почто отрешаета? Сице рцыта ему, яко Господь его требует.
32 Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum.
Шедша же посланная обретоста, якоже рече има.
33 Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini eius ad illos: Quid solvitis pullum?
Отрешающема же има жребя, рекоша господие его к нима: что отрешаета жребя?
34 At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet.
Она же рекоста, яко Господь его требует.
35 Et duxerunt illum ad Iesum. Et iacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Iesum.
И приведоста е ко Иисусови: и возвергше ризы своя на жребя, всадиша Иисуса.
36 Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via.
Идущу же Ему, постилаху ризы своя по пути.
37 Et cum appropinquaret iam ad descensum Montis Oliveti, cœperunt omnes turbæ discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus,
Приближающужеся Ему уже (абие) к низхождению горе Елеонстей, начаша все множество ученик радующеся хвалити Бога гласом велиим о всех силах, яже видеша,
38 dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini! Pax in cælo, et gloria in excelsis!
глаголюще: благословен грядый Царь во имя Господне: мир на небеси и слава в вышних.
39 Et quidam Pharisæorum de turbis, dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos.
И нецыи фарисее от народа реша к Нему: Учителю, запрети учеником Твоим.
40 Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt.
И отвещав рече им: глаголю вам, яко, аще сии умолчат, камение возопиет.
41 Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens:
И яко приближися, видев град, плакася о нем,
42 Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi, nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis.
глаголя: яко аще бы разумел и ты, в день сей твой, еже к смирению твоему: ныне же скрыся от очию твоею:
43 Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique:
яко приидут дние на тя, и обложат врази твои острог о тебе, и обыдут тя, и оымут тя отвсюду,
44 et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuæ.
и разбиют тя и чада твоя в тебе, и не оставят камень на камени в тебе: понеже не разумел еси времене посещения твоего.
45 Et ingressus in templum, cœpit eiicere vendentes in illo, et ementes,
И вшед в церковь, начат изгонити продающыя в ней и купующыя,
46 dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est. Vos autem fecistis illam speluncam latronum.
глаголя им: писано есть: дом Мой дом молитвы есть: вы же сотвористе его пещеру разбойником.
47 Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribæ, et princeps plebis quærebant illum perdere:
И бе учя по вся дни в церкви. Архиерее же и книжницы искаху Его погубити, и старейшины людем:
48 et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum.
и не обретаху, что бы сотворили Ему: людие бо вси держахуся Его, послушающе Его.

< Lucam 19 >