Lamentationes 5

1 Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum.

Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.

2 Hæreditas nostra versa est ad alienos: domus nostræ ad extraneos.

Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.

3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.

Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.

4 Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus.

Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.

5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.

Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.

6 Ægypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane.

Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.

7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.

Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.

8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.

Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.

9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.

Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.

10 Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis.

Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.

11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda.

Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.

12 Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt.

Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.

13 Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt.

Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.

14 Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium.

Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.

15 Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster.

Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.

16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus.

Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!

17 Propterea mœstum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri.

Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.

18 Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo.

Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.

19 Tu autem Domine in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.

Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.

20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum?

Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?

21 Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio.

Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.

22 Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.

Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?