Job 9
1 Et respondens Iob, ait:
Na Hiob kasaa bio se:
2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
“Yiw, minim sɛ eyi yɛ nokware. Na ɛbɛyɛ dɛn na ɔdesani bɛteɛ wɔ Onyankopɔn anim?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Sɛ obi pɛ sɛ ɔne Onyankopɔn yiyi ano a, ɔrentumi nyi nsɛm apem mu baako mpo ano.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
Ne nyansa mu dɔ, na ne tumi so. Hena na ɔne no adi asi na ne ho baabiara anti?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
Otutu mmepɔw a wonnim ho hwee obubu wɔn fa so wɔ nʼabufuw mu.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
Ɔwosow asase fi ne sibea, na ɔma ne nnyinaso wosow biribiri.
7 Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
Ɔkasa kyerɛ owia na ɛnhyerɛn, na ɔsɔw nsoromma hyerɛn ano.
8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
Ɔno nko ara na ɔtrɛw ɔsoro mu, na ɔnantew po asorɔkye so.
9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
Ɔno ne Nyankrɛnte, Akokɔbeatan ne ne mma Yɛfo; anafo fam nsorommakuw no.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
Ɔyɛ anwonwade a wontumi nte ase, nsɛnkyerɛnne a wontumi nkan.
11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
Sɛ ɔnam me ho a, minhu no; sɛ ɔsen a, minhu no.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
Sɛ ohwim kɔ a, hena na osiw no kwan? Hena na obetumi abisa no se, ‘Dɛn na woreyɛ yi?’
13 Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
Onyankopɔn nkora nʼabufuw so; Rahab aboafo mpo ho popo wɔ nʼanim.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
“Na me ne hena a mene no beyiyi ano? Mɛyɛ dɛn anya nsɛm a me ne no de begye akyinnye?
15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
Sɛ minnim ho hwee mpo a, merentumi nyi nʼano; ɛno ara ne sɛ mɛsrɛ ahummɔbɔ afi me temmufo nkyɛn.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
Mpo, sɛ mefrɛ no na ɔba a, minnye nni sɛ obetie mʼasɛm.
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
Ɔde asorɔkye bɛhwe me ama mʼapirakuru adɔɔso kwa.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
Ɔremma minnya mʼahome, bio, ɔde awerɛhow bɛhyɛ me ma tɔ.
19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
Sɛ ɛyɛ ahoɔden asɛm a, ɔyɛ ɔhoɔdenfo! Na sɛ ɛba atɛntrenee nso a, hena na ɔne no bedi asi?
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Sɛ midi bem mpo a, mʼano bebu me kumfɔ; sɛ me ho nni asɛm a, ebebu me fɔ.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
“Ɛwɔ mu sɛ midi bem de, nanso mimmu me ho; abrabɔ afono me.
22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
Ne nyinaa yɛ pɛ; ɛno nti na meka se, ‘Ɔsɛe nea ne ho nni asɛm ne omumɔyɛfo.’
23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
Bere a amanehunu de owu aba no, ɔserew nea ne ho nni asɛm no abawpa.
24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
Bere a asase akɔ amumɔyɛfo nsam no, ofura ɛso atemmufo ani. Sɛ ɛnyɛ ɔno a, na ɛyɛ hena?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
“Me nna ho yɛ hare sen ommirikatufo; ɛsen kɔ a anigye kakra mpo nni mu.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
Etwa mu kɔ sɛ akorow a wɔde paparɔso ayɛ te sɛ akɔre a wɔretow akyere wɔn hanam.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
Sɛ meka se, ‘Me werɛ mfi mʼanwiinwii, mɛsakra me nsɛnka, na maserew a,’
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
me yaw ahorow no bɔ me hu ara. Na minim sɛ, woremmu me bem.
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Woabu me fɔ dedaw nti, adɛn na ɛsɛ sɛ mehaw me ho kwa?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
Mpo sɛ ɛba sɛ mede samina guare na mede samina hohoro me nsa ho a,
31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
wobɛtow me akyene dontori amoa mu, ama mʼatade mpo akyi me.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
“Ɔnyɛ onipa te sɛ me na mayi nʼano, na yɛakogyina asennii abobɔ yɛn nkuro.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
Sɛ anka obi wɔ hɔ a obesiesie yɛn ntam na waka yɛn baanu abɔ mu,
34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
obi a obeyi Onyankopɔn abaa afi me so, na nʼahunahuna ammɔ me hu bio.
35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
Anka mɛkasa a merensuro no, nanso saa tebea a mewɔ mu yi de, mintumi.
