Job 9
1 Et respondens Iob, ait:
Aa hoe ty natoi’ Iobe:
2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
Toe apotako ty hatò izay: fe aia te ho to añatrefan’ Añahare ondatio?
3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
Naho teo ty nipay hifandietse ama’e, tsy ho toiñe’e indraik’ ami’ty arivo.
4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
Mahihitse añ’Arofo, fatratse an-kaozarañe, ia ty nanjehatse ama’e tsy aman-joy?
5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
Aveve’e o vohitseo, tsy apota’ iareo te avali-hoho’e an-kaviñerañe.
6 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
Akofikofi’e tsy an-toe’e ty tane toy, le mitroetroe o faha’eo;
7 Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
Lilie’e tsy hanjirike i àndroy, agobo’e o vasiañeo;
8 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
Ie avao ty namelatse o likerañeo, naho mandialia o onjan-driakeo;
9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
Ie ty nañoreñe i Arktorose naho i Telo-milahatsey, i Bode naho i Koto-kede atimoy.
10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
Ie i manao halatsàñe tsy onim-biribiriy, raha tsitantane tsy taka-voliliy.
11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
Ie miary amako, tsy ho treako: Naho ihelaña’e tsy ho rendreko.
12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
Ie mandrirotse, ia ty hisebañe. Hanoa’ ia ty hoe, Ino o anoe’oo?
13 Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
Tsy hampolin’ Añahare ty haviñera’e; mitsolofìñe ama’e ka o mpañimba’ i Rahabeo.
14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
Akore arè ty hahatoiñako aze, ty hijoboñe o volañe hitaroñakoo;
15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
Ndra te to i ahikoy, tsy ho nahatoiñe; ho nihalalieko tretre i Mpizakakoy.
16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
Naho nikanjy raho vaho nanoiñe ahiko re, tsy ho niantofako te nihaoñe’e ty feoko.
17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
Vinonotrobo’e an-tio-bey raho, indrae’e tsy amam-poto’e o ferekoo.
18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
Tsy hapo’e hikofòke raho, te mone atsafe’e afero;
19 Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
Ty amo haozarañeo, Inao! Ie ty Maozatse! Le ty hatò: Ia ty hifamotoañe ama’e?
20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
Naho naniom-batan-draho, ho nanisý ahy ty vavako; ndra t’ie tsy an-kila, ho tsarae’e te mengoke.
21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
Malio tahin-draho, tsy haoñe’ ty troko, ho farieko ty fiaiko;
22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
Toe raike iaby avao: aa hoe raho: Songa rotsahe’e ty mahity naho ty lo-tsereke.
23 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
Naho manjamañe aniany ty angorosy, le kizahe’e ty famoeañ’ay o vañoñeo.
24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
Ie atolots’an-taña’ o lo-tserekeo ty tane, le takone’e ty lahara’ o mpizakao; aa naho tsy ie, le ia ka?
25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
Masìka te amo mpanao tsikiaviavio o androkoo, mihelañe tsy ahaisahan-kasoa.
26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
Mitsiritsioke hoe lakam-bezo, hoe tsimalaho mañao-tsindroke.
27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
Aa naho nanao ty hoe raho, handikofako i halalikoy, hapoko ty tareheko lonjetse toy, vaho hisomilake;
28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
Ihembañako o fanaintaiñakoo, apotako t’ie tsy ho haha’o;
29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
Aa kanao atao lo-tsereke raho; ino ty ifanehafako tsy vente’e?
30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
Naho miandro an-dranom-panala, naho kotriñeko an-tsokay o tañakoo;
31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
Mbe hagodo’o an-davak’ ao, vaho halaim-bintañe ahy o sikikoo.
32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
Toe tsy ondaty manahak’ ahy re hahatoiñako, t’ie hifañatrek’ an-jaka.
33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
Tsy amam-pañalañalañe ty añivo’ay ao, ze mete ho nanazok’ anay roroe.
34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
Ehe te hasita’e amako i kobai’ey, vaho tsy hampangebahebak’ ahy i fañeveñañe ama’ey;
35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
Le ho nivolan-draho, vaho tsy ho nianifañe ama’e; fa toe tsy zay ty an-troko ao.
