< Job 34 >

1 Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est:
Y respondió Eliú, y dijo:
2 Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:
Oíd sabios, mis palabras, y doctos escuchádme:
3 Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.
Porque el oído prueba las palabras, y el paladar gusta para comer.
4 Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
Escojamos para vosotros el juicio, conozcamos entre nosotros cual sea lo bueno.
5 Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.
Porque Job ha dicho: Yo soy justo, y Dios me ha quitado mi derecho.
6 In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.
En mi juicio yo fui mentiroso, mi saeta es gravada sin haber yo prevaricado.
7 Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:
¿Qué hombre hay como Job, que bebe el escarnio como agua?
8 Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?
Y va en compañía con los que obran iniquidad, y anda con los hombres maliciosos.
9 Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
Porque dijo: De nada servirá al hombre, si conformare su voluntad con Dios.
10 Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
Por tanto varones de seso, oídme: Lejos vaya de Dios la impiedad, y del Omnipotente la iniquidad.
11 Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.
Porque él pagará al hombre su obra, y él le hará hallar conforme a su camino,
12 Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.
Además de esto, cierto Dios no hará injusticia, y el Omnipotente no pervertirá el derecho.
13 Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?
¿Quién visitó por él la tierra? ¿y quién puso en orden todo el mundo?
14 Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
Si él pusiese sobre el hombre su corazón, y recogiese a sí su espíritu y su aliento,
15 Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
Toda carne perecería juntamente, y el hombre se tornaría en polvo.
16 Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.
Y si hay en ti entendimiento, oye esto: escucha la voz de mis palabras.
17 Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?
¿Enseñorearse ha el que aborrece juicio? ¿y condenarás al poderoso siendo justo?
18 Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:
¿Decirse ha al rey: Perverso eres; y a los príncipes: Impíos sois?
19 Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperum: opus enim manuum eius sunt universi.
¿ Cuánto menos a aquel que no hace acepción de personas de príncipes, ni el rico es de él más respetado que el pobre? porque todos son obras de sus manos.
20 Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
En un momento mueren, y a media noche se alborotarán los pueblos, y pasarán, y sin mano será quitado el poderoso.
21 Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
Porque sus ojos están sobre los caminos del hombre, y todos sus pasos ve.
22 Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.
No hay tinieblas, ni sombra de muerte, donde se encubran los que obran maldad.
23 Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.
Porque nunca más permitirá al hombre, que vaya con Dios a juicio.
24 Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
Él quebrantará a los fuertes sin pesquisa: y hará estar otros en lugar de ellos.
25 Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.
Por tanto él hará notorias las obras de ellos; y volverá la noche, y serán quebrantados.
26 Quasi impios percussit eos in loco videntium.
Como a malos los herirá en lugar donde sean vistos.
27 Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:
Por cuanto se apartaron de él así, y no consideraron todos sus caminos:
28 Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
Haciendo venir delante de sí el clamor del pobre, y oyendo el clamor de los necesitados.
29 Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?
Y si él diere reposo, ¿quién inquietará? Si escondiere el rostro, ¿quién le mirará? Esto sobre una nación, y asimismo sobre un hombre:
30 Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
Haciendo que reine el hombre hipócrita para escándalos del pueblo.
31 Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
Porque de Dios es decir: Yo perdoné, no destruiré.
32 Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
Enséñame tú lo que yo no veo: que si hice mal, no lo haré más.
33 Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim cœpisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.
¿ Ha de ser eso según tu mente? Él te recompensará, que no quieras tú, o quieras, y no yo: di lo que sabes.
34 Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
Los hombres de seso dirán conmigo, y el hombre sabio me oirá.
35 Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
Job no habla con sabiduría, y sus palabras no son con entendimiento.
36 Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.
Deseo que Job sea probado luengamente: para que haya respuestas contra los varones inicuos.
37 Quia addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.
Por cuanto a su pecado añadió impiedad: bate las manos entre nosotros, y multiplica sus palabras contra Dios.

< Job 34 >