< Job 27 >

1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Y REASUMIÓ Job su discurso, y dijo:
2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam,
Vive Dios, el cual ha apartado mi causa, y el Omnipotente, que amargó el alma mía,
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, y [hubiere] hálito de Dios en mis narices,
4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
Mis labios no hablarán iniquidad, ni mi lengua pronunciará engaño.
5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Nunca tal acontezca que yo os justifique: hasta morir no quitaré de mí mi integridad.
6 Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Mi justicia tengo asida, y no la cederé: no [me] reprochará mi corazón en el tiempo de mi vida.
7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
Sea como el impío mi enemigo, y como el inicuo mi adversario.
8 Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
Porque ¿cuál es la esperanza del hipócrita, por mucho que hubiere robado, cuando Dios arrebatare su alma?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
¿Oirá Dios su clamor cuando la tribulación sobre él viniere?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
¿Deleitaráse en el Omnipotente? ¿invocará á Dios en todo tiempo?
11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
Yo os enseñaré en orden á la mano de Dios: no esconderé lo que hay para con el Omnipotente.
12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
He aquí que todos vosotros lo habéis visto: ¿por qué pues os desvanecéis con fantasía?
13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Esta es para con Dios la suerte del hombre impío, y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
Si sus hijos fueren multiplicados, serán para el cuchillo; y sus pequeños no se hartarán de pan;
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
Los que le quedaren, en muerte serán sepultados; y no llorarán sus viudas.
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
Si amontonare plata como polvo, y si preparare ropa como lodo;
17 Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
Habrála él preparado, mas el justo se vestirá, y el inocente repartirá la plata.
18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Edificó su casa como la polilla, y cual cabaña que el guarda hizo.
19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
El rico dormirá, mas no será recogido: abrirá sus ojos, mas él no será.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
Asirán de él terrores como aguas: torbellino lo arrebatará de noche.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Lo antecogerá el solano, y partirá; y tempestad lo arrebatará del lugar suyo.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
[Dios] pues descargará sobre él, y no perdonará: hará él por huir de su mano.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
Batirán sus manos sobre él, y desde su lugar le silbarán.

< Job 27 >