< Job 27 >

1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Y tornó Job a tomar su parábola, y dijo:
2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam,
Vive el Dios que me quitó mi derecho; y el Omnipotente, que amargó mi alma:
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Que todo el tiempo que mi alma estuviere en mí, y hubiere resuello de Dios en mis narices,
4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
Mis labios no hablarán iniquidad: ni mi lengua pronunciará engaño.
5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Nunca tal me acontezca, que yo os justifique: hasta morir no quitaré mi integridad de mí.
6 Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Mi justicia tengo asida, y no la aflojaré, no se avergonzará mi corazón de mis días.
7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
Sea como el impío mi enemigo, y como el inicuo mi adversario.
8 Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
Porque ¿qué es la esperanza del hipócrita, si mucho hubiere robado, cuando Dios arrebatare su alma?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
¿Oirá Dios su clamor, cuando viniere sobre él la tribulación?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
¿Se deleitará en el Omnipotente? ¿llamará a Dios en todo tiempo?
11 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.
Yo os enseñaré lo que está en la mano de Dios: no esconderé lo que está acerca del Omnipotente.
12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
He aquí, que todos vosotros lo habéis visto: ¿por qué pues os desvanecéis con vanidad?
13 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Esta es la suerte del hombre impío acerca de Dios, y la herencia que los violentos han de recibir del Omnipotente.
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
Si sus hijos fueren multiplicados, serán para la espada, y sus pequeños no se hartarán de pan.
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.
Los que de ellos quedaren, en muerte serán sepultados, y sus viudas no llorarán.
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:
Sí amontonare plata como polvo, y si aparejare ropa como lodo:
17 Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
Aparejará, mas el justo se vestirá, y el inocente repartirá la plata.
18 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Edificó su casa como la polilla, y como cabaña que hizo alguna guarda.
19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
El rico dormirá, mas no será recogido: abrirá sus ojos, y no verá a nadie.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
Asirán de él terrores como aguas: torbellino le arrebatará de noche.
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Tomarle ha solano, e irse ha: y tempestad le arrebatará de su lugar.
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
Y echará sobre él, y no perdonará: huyendo huirá de su mano.
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
Batirá sus manos sobre él, y desde su lugar le silbará.

< Job 27 >