< Job 22 >

1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
Allora Elifaz di Teman rispose e disse:
2 Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectæ fuerit scientiæ?
“Può l’uomo recar qualche vantaggio a Dio? No; il savio non reca vantaggio che a sé stesso.
3 Qui prodest Deo si iustus fueris? aut quid ei confers si immaculata fuerit via tua?
Se sei giusto, ne vien forse qualche diletto all’Onnipotente? Se sei integro nella tua condotta, ne ritrae egli un guadagno?
4 Numquid timens arguet te, et veniet tecum in iudicium,
E’ forse per la paura che ha di te ch’egli ti castiga o vien teco in giudizio?
5 Et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas?
La tua malvagità non è essa grande e le tue iniquità non sono esse infinite?
6 Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus.
Tu, per un nulla, prendevi pegno da’ tuoi fratelli, spogliavi delle lor vesti i mezzo ignudi.
7 Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem.
Allo stanco non davi a bere dell’acqua, all’affamato rifiutavi del pane.
8 In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam.
La terra apparteneva al più forte, e l’uomo influente vi piantava la sua dimora.
9 Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti.
Rimandavi a vuoto le vedove, e le braccia degli orfani eran spezzate.
10 Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita.
Ecco perché sei circondato di lacci, e spaventato da sùbiti terrori.
11 Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri?
O non vedi le tenebre che t’avvolgono e la piena d’acque che ti sommerge?
12 An non cogitas quod Deus excelsior cælo sit, et super stellarum verticem sublimetur?
Iddio non è egli lassù ne’ cieli? Guarda lassù le stelle eccelse, come stanno in alto!
13 Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem iudicat,
E tu dici: “Iddio che sa? Può egli giudicare attraverso il buio?
14 Nubes latibulum eius, nec nostra considerat, et circa cardines cæli perambulat.
Fitte nubi lo coprono e nulla vede; egli passeggia sulla vòlta de’ cieli”.
15 Numquid semitam sæculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui?
Vuoi tu dunque seguir l’antica via per cui camminarono gli uomini iniqui,
16 Qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum:
che furon portati via prima del tempo, e il cui fondamento fu come un torrente che scorre?
17 Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, æstimabant eum:
Essi dicevano a Dio: “Ritirati da noi!” e chiedevano che mai potesse far per loro l’Onnipotente.
18 Cum ille implesset domos eorum bonis, quorum sententia procul sit a me.
Eppure Iddio avea riempito le loro case di beni! Ah lungi da me il consiglio degli empi!
19 Videbunt iusti, et lætabuntur, et innocens subsannabit eos.
I giusti, vedendo la loro ruina, ne gioiscono e l’innocente si fa beffe di loro:
20 Nonne succisa est erectio eorum, et reliquias eorum devoravit ignis?
“Vedete se non son distrutti gli avversari nostri! la loro abbondanza l’ha divorata il fuoco!”
21 Acquiesce igitur ei, et habeto pacem: et per hæc habebis fructus optimos.
Riconciliati dunque con Dio; avrai pace, e ti sarà resa la prosperità.
22 Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones eius in corde tuo.
Ricevi istruzioni dalla sua bocca, e riponi le sue parole nel tuo cuore.
23 Si reversus fueris ad Omnipotentem, ædificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
Se torni all’Onnipotente, se allontani l’iniquità dalle tue tende, sarai ristabilito.
24 Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos.
Getta l’oro nella polvere e l’oro d’Ophir tra i ciottoli del fiume
25 Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi.
e l’Onnipotente sarà il tuo oro, egli ti sarà come l’argento acquistato con fatica.
26 Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam.
Allora farai dell’Onnipotente la tua delizia, e alzerai la faccia verso Dio.
27 Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes.
Lo pregherai, egli t’esaudirà, e tu scioglierai i voti che avrai fatto.
28 Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen.
Quello che imprenderai, ti riuscirà; sul tuo cammino risplenderà la luce.
29 Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria: et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
Se ti abbassano, tu dirai: “In alto!” e Dio soccorrerà chi ha gli occhi a terra;
30 Salvabitur innocens, salvabitur autem in munditia manuum suarum.
libererà anche chi non è innocente, ei sarà salvo per la purità delle tue mani”.

< Job 22 >