< Job 17 >

1 Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, y me está aparejado el sepulcro.
2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
No hay conmigo sino escarnecedores, en cuya acrimonia se detienen mis ojos.
3 Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
Pon ahora, dame fianza para [litigar] contigo: ¿quién tocará ahora mi mano?
4 Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
Porque [á éstos] has tú escondido su corazón de inteligencia: por tanto, no [los] ensalzarás.
5 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
El que denuncia lisonjas á sus prójimos, los ojos de sus hijos desfallezcan.
6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
El me ha puesto por parábola de pueblos, y delante [de ellos] he sido como tamboril.
7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, y mis pensamientos todos son como sombra.
8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
Los rectos se maravillarán de esto, y el inocente se levantará contra el hipócrita.
9 Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
No obstante, proseguirá el justo su camino, y el limpio de manos aumentará la fuerza.
10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
Mas volved todos vosotros, y venid ahora, que no hallaré entre vosotros sabio.
11 Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:
Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, los designios de mi corazón.
12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
Pusieron la noche por día, y la luz se acorta delante de las tinieblas.
13 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
Si yo espero, el sepulcro es mi casa: haré mi cama en las tinieblas. (Sheol h7585)
14 Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; á los gusanos: Mi madre y mi hermana.
15 Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? y mi esperanza ¿quién la verá?
16 In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi? (Sheol h7585)
A los rincones de la huesa descenderán, y juntamente descansarán en el polvo. (Sheol h7585)

< Job 17 >