< Job 11 >

1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
Allora Tsofar di Naama rispose e disse:
2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
“Cotesta abbondanza di parole rimarrà ella senza risposta? Basterà egli esser loquace per aver ragione?
3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
Varranno le tue ciance a far tacere la gente? Farai tu il beffardo, senza che alcuno ti confonda?
4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
Tu dici a Dio: “Quel che sostengo è giusto, e io sono puro nel tuo cospetto”.
5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
Ma, oh se Iddio volesse parlare e aprir la bocca per risponderti
6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
e rivelarti i segreti della sua sapienza poiché infinita è la sua intelligenza vedresti allora come Iddio dimentichi parte della colpa tua.
7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Puoi tu scandagliare le profondità di Dio? arrivare a conoscere appieno l’Onnipotente?
8 Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
Si tratta di cose più alte del cielo… e tu che faresti? di cose più profonde del soggiorno de’ morti… come le conosceresti? (Sheol h7585)
9 Longior terra mensura eius, et latior mari.
La lor misura è più lunga della terra, più larga del mare.
10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
Se Dio passa, se incarcera, se chiama in giudizio, chi s’opporrà?
11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
Poich’egli conosce gli uomini perversi, scopre senza sforzo l’iniquità.
12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
Ma l’insensato diventerà savio, quando un puledro d’onàgro diventerà uomo.
13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
Tu, però, se ben disponi il cuore, e protendi verso Dio le palme,
14 Si iniquitatem, quæ est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
se allontani il male ch’è nelle tue mani, e non alberghi l’iniquità nelle tue tende,
15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
allora alzerai la fronte senza macchia, sarai incrollabile, e non avrai paura di nulla;
16 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
dimenticherai i tuoi affanni; te ne ricorderai come d’acqua passata;
17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
la tua vita sorgerà più fulgida del meriggio, l’oscurità sarà come la luce del mattino.
18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
Sarai fiducioso perché avrai speranza; ti guarderai bene attorno e ti coricherai sicuro.
19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
Ti metterai a giacere e niuno ti spaventerà; e molti cercheranno il tuo favore.
20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animæ.
Ma gli occhi degli empi verranno meno; non vi sarà più rifugio per loro, e non avranno altra speranza che di esalar l’anima”.

< Job 11 >