< Psalmorum 59 >
1 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret. [Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.
2 Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.
3 Quia ecce ceperunt animam meam; irruerunt in me fortes.
4 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine; sine iniquitate cucurri, et direxi.
5 Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
6 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
7 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
8 Et tu, Domine, deridebis eos; ad nihilum deduces omnes gentes.
9 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es:
10 Deus meus misericordia ejus præveniet me.
11 Deus ostendet mihi super inimicos meos: ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine:
12 delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
13 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ.
14 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
15 Ipsi dispergentur ad manducandum; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
16 Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam: quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ.
17 Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es; Deus meus, misericordia mea.]
