< Psalmorum 55 >

1 In finem, in carminibus. Intellectus David. [Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam:
Przewodnikowi chóru, na Neginot. Pieśń pouczająca Dawida. Boże, nakłoń ucha ku mojej modlitwie i nie ukrywaj się przed moją prośbą.
2 intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea, et conturbatus sum
Posłuchaj uważnie i wysłuchaj mnie; uskarżam się w swej modlitwie i jęczę;
3 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi.
Z powodu głosu wroga, z powodu ucisku niegodziwego; zwalają na mnie nieprawość i w gniewie sprzeciwiają mi się.
4 Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me.
Moje serce boleje we mnie i dopadł mnie strach przed śmiercią.
5 Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebræ.
Przyszły na mnie bojaźń i drżenie i przejęła mnie trwoga.
6 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, et volabo, et requiescam?
I powiedziałem: O, gdybym miał skrzydła jak gołębica, uleciałbym i odpoczął.
7 Ecce elongavi fugiens, et mansi in solitudine.
Oto bym uleciał daleko i zamieszkał na pustyni. (Sela)
8 Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
Pospieszyłbym, aby ujść [przed] wichrem i nawałnicą.
9 Præcipita, Domine; divide linguas eorum: quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
Zniszcz, Panie, rozdziel ich język, bo widzę przemoc i niezgodę w mieście.
10 Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas; et labor in medio ejus,
Dniem i nocą krążą wokoło po jego murach, a wewnątrz niego zło i ucisk.
11 et injustitia: et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
Wewnątrz niego [jest] niegodziwość, a z jego ulic nie znika oszustwo i podstęp.
12 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo.
Bo [to] nie wróg mnie lżył, co mógłbym znieść; nie powstał przeciwko mnie ten, który mnie nienawidził – [wtedy] ukryłbym się przed nim;
13 Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus:
Ale ty, człowiek równy mi, mój wódz i przyjaciel.
14 qui simul mecum dulces capiebas cibos; in domo Dei ambulavimus cum consensu.
Mile naradzaliśmy się ze sobą i razem chodziliśmy do domu Bożego.
15 Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes: quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum. (Sheol h7585)
Niech śmierć ich zaskoczy, niech żywcem zstąpią do piekła, bo w ich domach i wśród nich [mieszka] zło. (Sheol h7585)
16 Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me.
Ja zaś do Boga zawołam i PAN mnie wybawi.
17 Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo; et exaudiet vocem meam.
Wieczorem, rano i w południe będę się modlić i głośno wołać, a on wysłucha mego głosu.
18 Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi: quoniam inter multos erant mecum.
Odkupił moją duszę, abym miał spokój od walki, jaką ze mną toczyli, bo wielu ich było przy mnie.
19 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante sæcula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum.
Bóg wysłucha i będzie ich trapić ten, który trwa od wieków. (Sela) [Bo] nie poprawiają się i nie boją się Boga.
20 Extendit manum suam in retribuendo; contaminaverunt testamentum ejus:
Podniósł rękę na tych, którzy utrzymywali z nim pokój; złamał swoje przymierze.
21 divisi sunt ab ira vultus ejus, et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum; et ipsi sunt jacula.
Gładsze niż masło były [słowa] jego ust, lecz wrogość [miał] w sercu; miększe niż oliwa jego słowa, ale były jak obnażone miecze.
22 Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; non dabit in æternum fluctuationem justo.
Przerzuć swój ciężar na PANA, a on cię podtrzyma; nie dopuści nigdy, by miał się zachwiać sprawiedliwy.
23 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.]
Ale ty, Boże, wtrącisz ich w dół zatracenia; ludzie krwawi i podstępni nie dożyją połowy swoich dni; ja zaś zaufam tobie.

< Psalmorum 55 >