Psalmorum 109

1 In finem. Psalmus David.

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. O Boże chwały mojej! nie milcz;

2 [Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.

Bo się usta niepobożnego, i usta kłamliwe przeciwko mnie otworzyły; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym,

3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.

A słowy jadowitemi ogarnęli mię, walcząc przeciwko mnie bez wszekiej przyczyny.

4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.

Przeciwili mi się za miłość moję, chociażem się za nich modlił.

5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.

Oddawają mi złem za dobre; a nienawiścią za miłość moję.

6 Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.

Postawże nad nim bezbożnika, a przeciwnik niech stoi po prawej ręce jego.

7 Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.

Gdy przed sądem stanie, niech wynijdzie potępionym, a modlitwa jego niech się w grzech obróci.

8 Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.

Niech będą dni jego krótkie, a przełożeństwo jego niech inny weźmie.

9 Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.

Niech dzieci jego będą sierotami, a żona jego wdową.

10 Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.

Niech będą biegunami i tułaczami synowie jego, niech żebrzą, a niech żebrzą wychodząc z pustek swoich.

11 Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.

Niech lichwiarz załapi wszystko, co jest jego, a niech obcy rozchwycą pracę jego.

12 Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.

Niech nie będzie ktoby mu miłosierdzie pokazał, niech nie będzie, ktoby się zmiłował nad sierotami jego.

13 Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.

Potomkowie jego niech z korzenia wycięci będą; w drugiem pokoleniu niech będzie wygładzone imię ich.

14 In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.

Niech przyjdzie na pamięć nieprawość przodków jego przed Panem, a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:

Niech będą przed Panem ustawicznie, ażby wygładził z ziemi pamiątkę ich,

16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,

Przeto, że nie pamiętał, aby czynił miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a tego, który był serca utrapionego, chciał zamordować.

17 et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare.

Ponieważ umiłował przeklęstwo, niechże przyjdzie na niego; niechciał błogosławieństwa niechże będzie oddalone od niego.

18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.

A tak niech będzie obleczony w przeklęstwo, jako w szatę swoję; a niech wnijdzie jako woda we wnętrzności jego, a jako olej w kości jego.

19 Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur.

Niech mu to będzie jako płaszcz do przodziania, a jako pas dla ustawicznego opasywania.

20 Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.

Takowa zapłata niech będzie przeciwnikom moim od Pana, i tym, którzy źle mówią przeciwko duszy mojej.

21 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.

Ale ty, Panie! o Panie! użyj nademną litości dla imienia twego; a iż dobre jest miłosierdzie twoje, wyrwijże mię.

22 Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.

Bomci ja jest ubogi i nędzny, a serce moje zranione jest w wnętrznościach moich.

23 Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ.

Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę.

24 Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum.

Kolana moje upadają od postu, a ciało moje wychudło z tłustości.

25 Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua.

Nadto stałem się im pośmiewiskiem; gdy mię widzą, kiwają głowami swemi.

26 Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam.

Wspomóżże mię, o Panie, Boże mój! zachowaj mię według miłosierdzia swego,

27 Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam.

Tak, aby poznać mogli, iż to ręka twoja, a żeś ty, Panie! to uczynił.

28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me confundantur; servus autem tuus lætabitur.

Niechże oni przeklinają, ty błogosław; którzy powstali, niech będą zawstydzeni, aby się weselił sługa twój.

29 Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.

Niech będą przeciwnicy moi w hańbę obleczeni, a niech się przyodzieją, jako płaszczem, zelżywością swoją.

30 Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum:

Będę Pana wielce wysławiał usty swemi, a w pośród wielu chwalić go będę.

31 quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.]

Przeto, że stoi po prawej stronie nędznemu, aby go wybawił od tych, którzy osądzają duszę jego.