Proverbiorum 5
1 [Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiæ meæ inclina aurem tuam:
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent. Ne attendas fallaciæ mulieris;
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 favus enim distillans labia meretricis, et nitidius oleo guttur ejus:
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 novissima autem illius amara quasi absinthium, et acuta quasi gladius biceps.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Per semitam vitæ non ambulant; vagi sunt gressus ejus et investigabiles.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Nunc ergo fili mi, audi me, et ne recedas a verbis oris mei.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Longe fac ab ea viam tuam, et ne appropinques foribus domus ejus.
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Ne des alienis honorem tuum, et annos tuos crudeli:
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 ne forte implentur extranei viribus tuis, et labores tui sint in domo aliena,
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 et gemas in novissimis, quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas:
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 Cur detestatus sum disciplinam, et increpationibus non acquievit cor meum,
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 nec audivi vocem docentium me, et magistris non inclinavi aurem meam?
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 pene fui in omni malo, in medio ecclesiæ et synagogæ.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui;
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Habeto eas solus, nec sint alieni participes tui.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Sit vena tua benedicta, et lætare cum muliere adolescentiæ tuæ.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Cerva carissima, et gratissimus hinnulus: ubera ejus inebrient te in omni tempore; in amore ejus delectare jugiter.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Quare seduceris, fili mi, ab aliena, et foveris in sinu alterius?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Respicit Dominus vias hominis, et omnes gressus ejus considerat.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Iniquitates suas capiunt impium, et funibus peccatorum suorum constringitur.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Ipse morietur, quia non habuit disciplinam, et in multitudine stultitiæ suæ decipietur.]
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
