Lamentationes 5

1 [Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum.

Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

2 Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos.

Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ.

Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

4 Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus.

Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies.

Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

6 Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane.

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus.

Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum.

Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto.

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

10 Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.

Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda.

Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

12 Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt.

Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

13 Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt.

Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

14 Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium.

Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

15 Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.

Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

16 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus!

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

17 Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri,

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

18 propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo.

Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

19 Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem.

Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum?

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

21 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio.

Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

22 Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.]

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?