Job 8

1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:

I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

2 [Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?

Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

3 Numquid Deus supplantat judicium? aut Omnipotens subvertit quod justum est?

Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:

Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus;

Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

6 si mundus et rectus incesseris: statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ,

Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.

A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam

Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram),

(Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.

Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?

Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit.

Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit.

Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus.

Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

15 Innitetur super domum suam, et non stabit; fulciet eam, et non consurget.

Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur.

Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur.

Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.

Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur.

Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis,

Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo.

Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.]

Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.