Job 35

1 Igitur Eliu hæc rursum locutus est:

Nadto mówił Elihu, i rzekł:

2 [Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Justior sum Deo?

I mniemasz, żeś to z rozsądkiem rzekł: Sprawiedliwość moja przechodzi Boską?

3 Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi proderit, si ego peccavero?

Boś powiedział: Cóż mi pomoże? a co wezmę za pożytek, choćbym nie grzeszył?

4 Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum.

Ale ja tobie dowodnie odpowiem, i towarzyszom twoim z tobą.

5 Suspice cælum, et intuere: et contemplare æthera quod altior te sit.

Spojrzyj w niebo, a obacz; przypatrz się obłokom, jako są wyższe nad cię.

6 Si peccaveris, quid ei nocebis? et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum?

Jeźli zgrzeszysz, cóż uczynisz przeciwko niemu? a jeźliby były rozmnożone nieprawości twoje, cóż mu uczynisz?

7 Porro si juste egeris, quid donabis ei? aut quid de manu tua accipiet?

Jeźlibyś był sprawiedliwym, cóż mu dasz? albo cóż weźmie z ręki twojej?

8 Homini qui similis tui est, nocebit impietas tua: et filium hominis adjuvabit justitia tua.

Człowiekowi podobnemu tobie niezbożność twoja zaszkodzi, a synowi człowieczemu pomoże sprawiedliwość twoja.

9 Propter multitudinem calumniatorum clamabunt, et ejulabunt propter vim brachii tyrannorum.

Z mnóstwa uciśnionych, którzy do tego przywiedzieni są; aby narzekali i wołali dla ramienia mocarzów,

10 Et non dixit: Ubi est Deus qui fecit me, qui dedit carmina in nocte;

Żaden nie mówi: Gdzież jest Bóg, stworzyciel mój, choć on daje śpiewanie i w nocy?

11 qui docet nos super jumenta terræ, et super volucres cæli erudit nos?

Choć nas wyucza nad bydlęta ziemskie, a nad ptastwo niebieskie czyni nas mędrszymi.

12 Ibi clamabunt, et non exaudiet, propter superbiam malorum.

Tedy wołająli dla hardości złych, on ich nie wysłuchuje.

13 Non ergo frustra audiet Deus, et Omnipotens causas singulorum intuebitur.

Bo obłudy nie wysłucha Bóg, a Wszechmocny nie patrzy na nich.

14 Etiam cum dixeris: Non considerat: judicare coram illo, et expecta eum.

Dopieroż nie wysłucha ciebie, ponieważ mówisz: Nie widzisz tego; osądźże się przed nim, a oczekuj go,

15 Nunc enim non infert furorem suum, nec ulciscitur scelus valde.

Gdyż cię jedno trochę nawiedził gniew jego, jakoby nie wiedział wielkości grzechów twoich.

16 Ergo Job frustra aperit os suum, et absque scientia verba multiplicat.]

Przetoż Ijob próżno otwiera usta swe, a bez umiejętności rozmnaża słowa swoje.