Exodus 33

1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Vade, ascende de loco isto tu, et populus tuus quem eduxisti de terra Ægypti, in terram quam juravi Abraham, Isaac et Jacob, dicens: Semini tuo dabo eam:

Eka Jehova Nyasaye nowacho ne Musa niya, “Wuoguru ka in kaachiel gi jok mane igolo e piny Misri kendo dhiuru e piny mane asingo ka akwongʼora ne Ibrahim, Isaka kod Jakobo kawachonegi ni, ‘Anamiye nyikwau.’

2 et mittam præcursorem tui angelum, ut ejiciam Chananæum, et Amorrhæum, et Hethæum, et Pherezæum, et Hevæum, et Jebusæum,

Abiro oro Malaika mondo otel e nyimu kendo obiro riembo jo-Kanaan gi jo-Amor gi jo-Hiti gi jo-Perizi gi jo-Hivi kod jo-Jebus.

3 et intres in terram fluentem lacte et melle. Non enim ascendam tecum, quia populus duræ cervicis es: ne forte disperdam te in via.

Dhiuru e piny mopongʼ gi chak kod mor kich. To ok anadhi kodu nikech un oganda ma tokgi tek kendo dipo ka atiekou e wangʼ yo.”

4 Audiensque populus sermonem hunc pessimum, luxit: et nullus ex more indutus est cultu suo.

Kane oganda owinjo weche manyoso chunygo negichako ywak maonge ngʼama nolichore gi gimoro amora e dende.

5 Dixitque Dominus ad Moysen: Loquere filiis Israël: Populus duræ cervicis es: semel ascendam in medio tui, et delebo te. Jam nunc depone ornatum tuum, ut sciam quid faciam tibi.

Nimar Jehova Nyasaye nosewacho ni Musa niya, “Nyis jo-Israel kama, ‘Un oganda ma tokgi tek. Ka anyalo dhi kodu kata matin, to anyalo tiekou. Koro goluru oko gik mulichogo dendu eka anane gima anyalo timo kodu.’”

6 Deposuerunt ergo filii Israël ornatum suum a monte Horeb.

Kuom mano jo-Israel nogolo oko gik mane gilichogo dendgi ka gin e tiend Got Horeb.

7 Moyses quoque tollens tabernaculum, tetendit extra castra procul, vocavitque nomen ejus, Tabernaculum fœderis. Et omnis populus, qui habebat aliquam quæstionem, egrediebatur ad tabernaculum fœderis, extra castra.

Koro Musa nohero kawo Hema kendo gure oko mar Kambi mochwalore matin koluonge ni “Hemb Romo.” Ngʼato angʼata mane dwaro penjo Jehova Nyasaye wach ne dhi e Hemb Romo oko mar kambi.

8 Cumque egrederetur Moyses ad tabernaculum, surgebat universa plebs, et stabat unusquisque in ostio papilionis sui, aspiciebantque tergum Moysi, donec ingrederetur tentorium.

Kinde moro amora mane Musa odhi oko e Hema to ji duto ne wuok kendo chungʼ e dhoutgi mag hema ka gingʼiyo Musa nyaka chop odonji.

9 Ingresso autem illo tabernaculum fœderis, descendebat columna nubis, et stabat ad ostium, loquebaturque cum Moyse,

Kane Musa dhi e Hema to bor polo ne lor piny kendo siko e dhoot ka Jehova Nyasaye wuoyo gi Musa.

10 cernentibus universis quod columna nubis staret ad ostium tabernaculi. Stabantque ipsi, et adorabant per fores tabernaculorum suorum.

Kinde mane oganda oneno bor polono kochungʼ e dho Hema gin bende negichungʼ mi gilam ka ngʼato ka ngʼato nitie e dho Hembe.

11 Loquebatur autem Dominus ad Moysen facie ad faciem, sicut solet loqui homo ad amicum suum. Cumque ille reverteretur in castra, minister ejus Josue filius Nun, puer, non recedebat de tabernaculo.

Jehova Nyasaye ne wuoyo gi Musa wangʼ gi wangʼ mana ka ngʼato ma wuoyo gi osiepne. Bangʼ mano Musa noduogo e kambi, to Joshua wuod Nun, ma en wuowi mane konye nodongʼ mana e Hema.

12 Dixit autem Moyses ad Dominum: Præcipis ut educam populum istum: et non indicas mihi quem missurus es mecum, præsertim cum dixeris: Novi te ex nomine, et invenisti gratiam coram me.

Musa nowacho ne Jehova Nyasaye niya, “Isebedo ka iwachona ni, ‘Telne jogi,’ to pok imiya ngʼeyo ngʼatno ma ibiro oro koda. Isewacho niya, ‘Angʼeyi gi nyingi kendo amor kodi.’

13 Si ergo inveni gratiam in conspectu tuo, ostende mihi faciem tuam, ut sciam te, et inveniam gratiam ante oculos tuos: respice populum tuum gentem hanc.

Ka imor koda to puonja yoreni mondo angʼeyi kendo mondo asik ka amori. Par ni ogandani gin jogi.”

14 Dixitque Dominus: Facies mea præcedet te, et requiem dabo tibi.

Jehova Nyasaye nodwoke niya, “An awuon abiro dhi kodi kendo kwe mara nobed kodi.”

15 Et ait Moyses: Si non tu ipse præcedas, ne educas nos de loco isto.

Eka Musa nowacho niya, “Ka in iwuon ok idhi kodwa, to kik igolwa ka.

16 In quo enim scire poterimus ego et populus tuus invenisse nos gratiam in conspectu tuo, nisi ambulaveris nobiscum, ut glorificemur ab omnibus populis qui habitant super terram?

Ere kaka ngʼato dingʼe ni imor koda kaachiel gi jogigi makmana ka idhi kodwa? Koso en angʼo ma dipoga gi jogigi kod ogendini mamoko mantie e piny?”

17 Dixit autem Dominus ad Moysen: Et verbum istud, quod locutus es, faciam: invenisti enim gratiam coram me, et teipsum novi ex nomine.

Eka Jehova Nyasaye nowacho ne Musa niya, “Abiro timo mana gino ma isekwayo nimar amor kodi kendo angʼeyi gi nyingi.”

18 Qui ait: Ostende mihi gloriam tuam.

Eka Musa nowachone niya, “Koro nyisa duongʼni.”

19 Respondit: Ego ostendam omne bonum tibi, et vocabo in nomine Domini coram te: et miserebor cui voluero, et clemens ero in quem mihi placuerit.

Kendo Jehova Nyasaye nowachone niya, “Abiro miyo duongʼna duto kadho e nyimi kendo abiro hulo nyinga ma en Jehova Nyasaye e nyimi. Anakech ngʼama adwaro kecho kendo anangʼwon-ne ngʼama adwaro ngʼwonone.”

20 Rursumque ait: Non poteris videre faciem meam: non enim videbit me homo et vivet.

Nowacho bende niya “Ok inyal neno wangʼa, nimar onge ngʼama nyalo nena mi dok mangima.”

21 Et iterum: Ecce, inquit, est locus apud me, et stabis supra petram.

Eka Jehova Nyasaye nowacho niya, “Nitie wi lwanda moro buta ka ma inyalo chungʼie.

22 Cumque transibit gloria mea, ponam te in foramine petræ, et protegam dextera mea, donec transeam:

Ka duongʼna kadho to abiro pandi e rogo mar lwanda kendo abiro umi gi lweta nyaka chop akadhi.

23 tollamque manum meam, et videbis posteriora mea: faciem autem meam videre non poteris.

Eka abiro golo lweta kuomi mi inine mana ngʼeya, to wangʼa to ok nine.”