< ଲୂକ 5 >

1 ର଼ ଦିନା ଜୀସୁ ଗେନେସର ବାନ୍ଦା ଗାଟୁତା ନିଚାମାଚାଟି ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ମାହାପୂରୁତି କାତା ୱେଞ୍ଜାଲି ଏ଼ୱାଣି ସା଼ରିସୁଟୁ ରୁଣ୍ତା ଆ଼ତେରି ।
এদিন যীচু গিনেচৰৎ হ্রদৰ পাৰত থিয় হৈ আছিল আৰু বহুলোকে তেওঁক চাৰিওকাষে বেৰি ধৰি ঈশ্বৰৰ বাক্য শুনি আছিল।
2 ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ବାନ୍ଦା ଗାଟୁତା ରୀ ଡଂଗାଁୟାଁ ମାନାଣି ମେସ୍ତେସି; ଏମ୍ବାଟି ମୀଣ୍‌କା ଆହ୍‌ନାରି ଏମ୍ବାଟି ରେ଼ଚାନା ତାମି ଜା଼ଲାୟାଁ ନର୍‌ହି ମାଚେରି ।
এনে সময়তে তেওঁ দেখিলে হ্রদৰ দাঁতিত দুখন নাও ৰৈ আছে আৰু মাছমৰীয়া সকলে নাও দুখনৰ পৰা নামি জাল ধুই আছে।
3 ଏ଼ ଡଂଗ ବିତ୍ରାଟି ଏମିନାୟି ସିମନୱାୟି ମାଚେ, ଏ଼ ଡଂଗତା କୁଗାନା ଗାଟୁଟିଏ ହିରେ ହେକ ହାଜାଲି ବାତିମା଼ଲିତେସି; ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି କୁଗାନା ଲ଼କୁଣି ଜା଼ପ୍‌ହେସି ।
তাৰে এখন নাৱত যীচু উঠিল, সেই নাও খন চিমোনৰ আছিল। যীচুৱে তেওঁক নাও খন বামৰ পৰা অলপ দূৰৈত লৈ যাবৰ বাবে ক’লে; তাৰ পাছত তেওঁ নাৱত বহিল আৰু তাৰ পৰাই লোক সকলক শিক্ষা দিব ধৰিলে।
4 ଏ଼ୱାସି ତାନି କାତା ରା଼ପ୍‌ହାଲିଏ ସିମନଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ମୀଣ୍‌କା ଆସାଲି କୂଡ଼୍‌ନି ଏ଼ୟୁୱାକି ହାଜାନା ମୀ ଜା଼ଲାୟାଁ ମେତ୍‌ଦୁ ।”
তেওঁৰ কথা শেষ হোৱাত চিমোনক ক’লে, “এতিয়া দ পানী লৈ নাও খন লৈ ব’লা আৰু তাত মাছ ধৰাৰ কাৰণে তোমালোকৰ জাল পেলোৱা।”
5 ଏମ୍ବାଟିଏ ସିମନ ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ ଗୂରୁ ମା଼ମ୍ବୁ ଲା଼ଆଁ ୱେ଼ୟେ କସ୍ତ କିତିୱା ର଼ ମୀନୁ ଜିକେଏ ବେଟାଆ଼ଆତମି; ସାମା ନୀ କାତା ଆସାନା ଜା଼ଲା ମେତ୍‌ଇଁ ।”
চিমোনে উত্তৰ দি ক’লে, “হে মহাশয়, আমি ওৰে ৰাতি পৰিশ্ৰম কৰি একো নাপালোঁ; তথাপি আপোনাৰ কথাত মই জাল পেলাম।”
6 ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ଜା଼ଲା ମେତ୍‌ହାଲିଏ ଏମ୍ବାଆଁ ଜା଼ଲା ନେଞ୍ଜେ ମୀଣ୍‌କା ହ଼ଟୁ, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ଜା଼ଲା ଡାମ୍ବାଲି ମା଼ଟ୍‌ହେ ।
পাছত তেওঁলোকে তাত জাল পেলাওতে, প্রচুৰ মাছ জালত লাগিল আৰু তেওঁলোকৰ জাল ফাটিবলৈ ধৰিলে।
7 ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଆମିନି ତ଼ଡ଼ୁଗାଟାରି ଅ଼ର ଡଂଗତା ମାଚେରି, ଏ଼ୱାରି ଏ଼ନିକିଁ ୱା଼ହାନା ସା଼ୟେମି କିନେରି, ଏ଼ଦାଆଁତାକି ଏ଼ୱାରି ଏ଼ୱାରାଇଁ କେୟୁ ଜୀଞ୍ଜିତେରି, ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାରି ୱା଼ହାନା ରୀ ଡଂଗଁଣା ମୀଣ୍‌କା ନେଞ୍ଜି କିୟାଲିଏ ଏ଼ ଡଂଗାଁୟାଁ ମୁଞ୍ଜିମାଚୁ ।
তেতিয়া তেওঁলোকে সহায়ৰ কাৰণে আন নাৱত থকা সঙ্গী সকলক হাত বাউল দি মাতিলে আৰু সঙ্গী সকলে আহি দুয়োখন নাৱত ইমান মাছ ভৰালে যে, নাও ডুবো ডুবো হ’ল।
8 ସାମା ସିମନ ପିତର ଏ଼ଦାଆଁ ମେସାନା ଜୀସୁ କଡାଣା ରିହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ ପ୍ରବୁ ନା଼ ତା଼ଣାଟି ହାଜାତୁହ୍‌ମୁ ଏ଼ନାଆଁତାକି ଇଚିହିଁ ନା଼ନୁ ପା଼ପୁଗାଟି ମାଣ୍‌ସିତେଏଁ!”
ইয়াকে দেখি চিমোন পিতৰে যীচুৰ চৰণত পৰি ক’লে, “প্ৰভু মই এজন পাপী মানুহ, আপুনি মোৰ ওচৰৰ পৰা আতৰি যাওক।”
9 ଇଚିହିଁ ଏ଼ୱାରି ହା଼ରେକା ମୀଣ୍‌କା ଆସାମାଚାକି ତା଼ନୁ ଅ଼ଡ଼େ ତାନିତଲେ ମାଚାରି କାବା ଆ଼ହାହାଚେରି;
ইমানবোৰ মাছ দেখি চিমোন আৰু তেওঁৰ লগত মাছ ধৰোতে একেলগে থকা লোক সকল অবাক হৈ গ’ল।
10 ୧୦ ଜେବଦିତି ରୀ ମୀର୍‌କା ଜାକୁବ ଅ଼ଡ଼େ ଜହନ, ଆମ୍ବାଆରି ସିମନ ଆଟ୍‌ହିତାରି ମାଚେରି, ଏ଼ୱାରି ଜିକେଏ କାବା ଆ଼ହାହାଚେରି । ଅ଼ଡ଼େ ଜୀସୁ ସିମନଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଆଜାଆନି ନୀଞ୍ଜୁଟିଏ ନୀନୁ ଲ଼କୁଣି ଆହ୍‌ଦି ।”
১০চিমোনৰ ব্যৱসায়ৰ সঙ্গী চিবদিয়ৰ পুতেক যাকোব আৰু যোহনও আচৰিত হ’ল। তেতিয়া যীচুৱে চিমোনক ক’লে, “ভয় নকৰিবা, এতিয়াৰ পৰা তুমি মনুষ্য ধৰিবা।”
11 ୧୧ ଏଚେଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଡଂଗାଁୟାଁ ଗାଟୁତା ତାଚାନା ଏମ୍ବାଆଁ ବାରେ ପିସାନା ଜୀସୁ ଜେ଼ଚ ହାଚେରି ।
১১পাছে তেওঁলোকে নাও কেইখন বামলৈ আনি সকলো ত্যাগ কৰি যীচুৰ অনুগামী হ’ল।
12 ୧୨ ଜୀସୁ ର଼ ଗା଼ଡ଼ାତା ମାଚାଟି ମେହ୍‌ଦୁ ଏମ୍ବାଆଁ ଗୂଡ଼ା ଆଙ୍ଗା କାଜା ର଼ଗ ଗାଟାସି ମାଚେସି; ଏ଼ୱାସି ଜୀସୁଇଁ ମେସାନା ମୁନୁ କୁତାନା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ଏ଼ ପ୍ରବୁ ନୀନୁ ମ଼ନ କିତିହିଁ ନାଙ୍ଗେ ନେହିଁ କିହାଲି ଆ଼ଡାଦି ।”
১২এবাৰ যীচু অন্য এখন নগৰত আছিল। তাত সর্ব শৰীৰ কুষ্ঠ ৰোগেৰে ভৰা এজন মানুহে যীচুক দেখি উবুৰি হৈ পৰিল আৰু মিনতি কৰি তেওঁক ক’লে, “প্ৰভু, আপুনি যদি ইচ্ছা কৰে, তেনেহলে মোক শুচি কৰিব পাৰে।”
13 ୧୩ ଏଚେଟିଏ ଏ଼ୱାସି କେୟୁ ଦା଼ସାହାଁ ଡୀଗାନା ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ମ଼ନ କିହିମାଇଁ ନୀନୁ ନେହିଁଆ଼ମୁ ।” ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ କାଜା ର଼ଗଟି ଏ଼ୱାସି ନେହିଁଆ଼ତେସି ।
১৩তেতিয়া যীচুৱে হাত মেলি তেওঁক চুই ক’লে, “মই এতিয়াই ইচ্ছা কৰিছোঁ, তুমি শুচি হোৱা।” আৰু তেতিয়াই তেওঁৰ শৰীৰৰ পৰা কুষ্ঠৰোগ আতৰিল।
14 ୧୪ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାଣାଇଁ ହୁକୁମି ହୀହାନା ଏଲେଇଚେସି, “ଆମ୍ବାଆରାଇଁ ୱେହ୍‌ଆନି, ସାମା ହାଜାନା ପୂଜେରାଙ୍ଗାଣି ତ଼ହ୍‌ମୁ, ଅ଼ଡ଼େ ମ଼ସାତି ମେ଼ରାଲେହେଁ ନୀନୁ ନେହିଁ ଆ଼ତାଣି ସା଼କି ହୀହାଲି ପୂଜା ହୀମୁ ।”
১৪তাৰ পাছত যীচুৱে তেওঁক এই আদেশ দিলে “এই কথা কাকো নকবা। কিন্তু যোৱা, পুৰোহিতৰ ওচৰত নিজকে দেখুওৱাগৈ আৰু লোক সকলৰ আগত সাক্ষ্য হবলৈ শুচি হোৱাৰ কাৰণে মোচিৰ নির্দেশ অনুসৰি বলি উ‌‌ৎসৰ্গ কৰাগৈ।”
15 ୧୫ ସାମା ଏ଼ୱାଣି କାତା ହା଼ରେକା ୱେ଼ଙ୍ଗାହାଚେ, ଅ଼ଡ଼େ ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ୱେଞ୍ଜାଲିତାକି ଅ଼ଡ଼େ ର଼ଗଟି ନେହିଁ ଆ଼ହାଲିତାକି ରୁଣ୍ତା ଆ଼ତେରି ।
১৫তথাপি যীচুৰ বিষয়ে নানা খবৰ অধিক ৰূপত বিয়পি গ’ল আৰু তেওঁৰ কথা শুনিবলৈ আৰু ৰোগৰ পৰা সুস্থ হবৰ বাবে বহুলোকে তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি ভিৰ কৰিব ধৰিলে।
16 ୧୬ ସାମା ଜୀସୁ ଲ଼କୁ ହିଲାଆ ଟା଼ୟୁତା ହାଜାନା ପ୍ରା଼ତାନା କିହିମାଚେସି ।
১৬কিন্তু যীচুৱে প্রায়ে আতৰি গৈ নির্জন ঠাইত প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিল।
17 ୧୭ ର଼ ଦିନା ଜା଼ପ୍‌ହି ମାଚାଟି, ଗାଲିଲି ଦେ଼ସାତି ବାରେ ନା଼ସ୍‌କାଟି, ଜୀହୁଦା ଦେ଼ସା ଇଞ୍ଜାଁ ଜିରୁସାଲମଟି ୱା଼ହାମାନି ପାରୁସିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ମେ଼ରାପୁନାରି ଜୀସୁ ତା଼ଣା କୁଗାମାଚେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ନିକିଁ ନେହିଁ କିନେସି ଈଦାଆଁତାକି ପ୍ରବୁତି ନେହିଁକିନି ବା଼ଡ଼୍‌ୟୁ ଜୀସୁ ତା଼ଣା ମାଚେ ।
১৭এদিন তেওঁ শিক্ষা দি থকা সময়ত কেইজনমান ফৰীচী আৰু বিধানৰ অধ্যাপক তাত বহি আছিল। তেওঁলোক গালীল আৰু যিহূদা অঞ্চলৰ বিভিন্ন গাওঁ আৰু যিৰূচালেম নগৰৰ পৰাও আহিছিল। ৰোগী সুস্থ কৰিবলৈ প্ৰভুৰ শক্তি যীচুৰ লগত আছিল।
18 ୧୮ ଏଚରଜା଼ଣା ଲ଼କୁ ର଼ ଟଟ ୱା଼ୟିତାଣାଇଁ କାଟେଲିତା ଡେ଼କା ତାଚାନା ଜୀସୁ ନ଼କିତା ବିତ୍ରା ଅ଼ହାଲି ଅଣ୍‌ପିତେରି ।
১৮তেনে সময়তে কেইজনমান মানুহে এজন পক্ষাঘাতগ্ৰস্ত ব্যক্তিক শয্যাৰে সৈতে কঢ়িয়াই আনিলে; তেওঁলোকে ৰোগীজনক যীচুৰ সন্মুখত থবলৈ ইচ্ছা কৰি ভিতৰত আনিবৰ বাবে চেষ্টা কৰিছিল।
19 ୧୯ ସାମା ଏମ୍ବାଆଁ ହା଼ରେକା ଲ଼କୁ ମାଚାକି ଜିରୁ ବେଟାଆ଼ଆତେରି, ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାରି ଇଲୁ ତେ଼ପରିତା ଡେ଼କା ଅ଼ହାନା ତୂଡ଼ିୟାତି ଟାୟିଲି ହୁକ୍‌ହାନା କାଟେଲି ତଲେ ଜୀସୁ ନ଼କିତା ରେ଼ପ୍‌ହେରି ।
১৯কিন্তু লোক সকলৰ ভিৰৰ কাৰণে ভিতৰলৈ যাবৰ বাবে বাট নাপালে। সেই কাৰণে তেওঁলোকে ঘৰৰ ওপৰত উঠি চালি আতৰাই শয্যাৰ সৈতে ৰোগীজনক লোক সকলৰ মাজত থকা যীচুৰ সন্মুখতে একেবাৰে নমাই দিলে।
20 ୨୦ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରି ନାମୁ ମେସାନା ଟଟ ୱା଼ୟିତାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ତ଼ଣେ ନୀ ପା଼ପୁ ବାରେ ମେଣ୍‌ଙ୍ଗାମାନେ ।”
২০তেওঁলোকৰ বিশ্বাস দেখি যীচুৱে ক’লে, “ভাই, তোমাৰ পাপ ক্ষমা কৰা হ’ল।”
21 ୨୧ ଏଚେଟିଏ ମେ଼ରା ଜା଼ପ୍‌ନାରି ଅ଼ଡ଼େ ପାରୁସିୟାଁ କାତା ଆ଼ହିଁ ଏଲେଇଣ୍‌ମ୍ବି ଆ଼ତେରି, “ଈୱାସି ମାହାପୂରୁ ନିନ୍ଦା କିହିମାନେସି, ଈୱାସି ଆମ୍ବାଆସି! ମାହାପୂରୁ ପିସ୍‌ପେ ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆସି ପା଼ପୁ ମ୍ଣେକ୍‌ହାଲି ଆ଼ଡିମାନେସି!”
২১তাতে বিধানৰ অধ্যাপক আৰু ফৰীচী সকলে এই আলোচনা কৰিবলৈ ধৰিলে, “ঈশ্বৰক নিন্দা কৰি কথা কোৱা এই জন কোন হয়? একমাত্র ঈশ্বৰৰ বাহিৰে আন কোনে পাপ ক্ষমা কৰিব পাৰে?”
22 ୨୨ ସାମା ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରି କାତାବାର୍ତା ଆ଼ହିମାନାଣି ପୁଞ୍ଜାନା ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ମୀରୁ ମୀ ମ଼ନତା ଏ଼ନାଆଁତାକି ଏଲେକିଁ ଅଣ୍‌ପିମାଞ୍ଜେରି?
২২কিন্তু যীচুৱে তেওঁলোকৰ মনৰ চিন্তা বুজি পাই ক’লে, “আপোনালোকে মনলৈ কিয় এই প্রশ্ন আনিছে?
23 ୨୩ ଏ଼ନାଆଁ ଇନାୟି ଊସାସା ‘ନୀ ପା଼ପୁ ବାରେ ମେଣ୍‌ଙ୍ଗିତେ ଇନାୟି କି ନିଙ୍ଗାନା ତା଼କାମୁ ଇନାୟି?’
২৩কোনটো কবলৈ সহজ, ‘তোমাৰ পাপ ক্ষমা কৰা হল’ নে ‘তুমি উঠি খোজকাঢ়ি ফুৰা’?
24 ୨୪ ଦାର୍‌ତିତା ପା଼ପୁ ମ୍ଣେକ୍‌ହାଲି ମାଣ୍‌ସି ମୀର୍‌ଏଣାକି ଅଦିକାରା ମାନେ, ଈଦାଆଁ ମୀରୁ ଏ଼ନିକିଁ ପୁଞ୍ଜାଲି ଆ଼ଡିଦେରି” ଈଦାଆଁତାକି ଟଟ ୱା଼ୟିତାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ନୁ ନିଙ୍ଗେ ୱେସିମାଞ୍ଜାଇଁ, ନିଙ୍ଗାନା ନୀ କାଟେଲି ଡେ଼କାନା ନୀ ଇଜ ହାଲାମୁ!”
২৪কিন্তু আপোনালোকে যেন জানিব পাৰে যে পৃথিৱীত পাপ ক্ষমা কৰিবলৈ মানুহৰ পুত্ৰৰক্ষমতা আছে।” সেয়ে তেওঁ পক্ষাঘাত ৰোগীজনক ক’লে, “মই তোমাক কওঁ, উঠা, তোমাৰ শয্যা তুলি লৈ নিজৰ ঘৰলৈ যোৱা।”
25 ୨୫ ଏଚେଟିଏ ଏ଼ୱାସି ଏ଼ ଦେବୁଣିଏ ଏ଼ୱାରି ନ଼କିତା ନିଙ୍ଗାନା ଆମିନି କାଟେଲିତା ଡୂରାମାଚେସି, ଏ଼ଦାଆଁ ଡେ଼କାନା ମାହାପୂରୁଇଁ ଜହରା କିହିଁ ତାମି ଇଜ ହାଚେସି ।
২৫লগে লগে সকলোৰে সন্মুখত মানুহ জন থিয় হ’ল আৰু যি শয্যাৰ ওপৰত তেওঁ শুই আছিল, সেই শয্যা তুলি লৈ ঈশ্বৰৰ প্রশংসা কৰি কৰি নিজৰ ঘৰলৈ উলটি গ’ল।
26 ୨୬ ଏଚେଟିଏ ବାରେଜା଼ଣା କାବାଆ଼ହାନା ମାହାପୂରୁଇଁ ଜହରା କିତେରି, ଅ଼ଡ଼େ ଆଜିତଲେ ଏଲେଇଚେରି, “ନୀଞ୍ଜୁ ମା଼ମ୍ବୁ କାବାଆ଼ନି କାମା ମେସ୍ତମି ।”
২৬তাতে সকলো লোক আচৰিত হ’ল আৰু ভয়েৰে ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰি ক’লে, “আজি আমি আশ্চর্যজনক ঘটনা দেখিলোঁ।”
27 ୨୭ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ପାଙ୍ଗାତା ହାଜାନା ଲେ଼ବି ଦ଼ରୁଗାଟି ର଼ ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍‌ନାସି ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍‌ନି ଟା଼ୟୁତା କୁଗାମାନାଣି ମେସାନା ଏ଼ୱାଣାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନା଼ ଜେ଼ଚ ୱା଼ମୁ ।”
২৭এই ঘটনাৰ পাছত, যীচু তাৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাই গ’ল আৰু কৰ আদায় কৰা ঠাইত লেবী নামৰ এজন কৰ-সংগ্রহক বহি থকা দেখি তেওঁক ক’লে, “মোৰ পাছে পাছে আহা।”
28 ୨୮ ଏମ୍ବାଟିଏ ଏ଼ୱାସି ବାରେ ପିସାନା ନିଙ୍ଗାନା ଏ଼ୱାଣି ଜେ଼ଚ ହାଚେସି ।
২৮তাতে লেবী উঠিল আৰু সকলো এৰি যীচুৰ অনুগামী হ’ল।
29 ୨୯ ଅ଼ଡ଼େ ଲେ଼ବି ତାମି ଇଜ ର଼ କାଜା ବ଼ଜି କିତେସି, ଇଞ୍ଜାଁ ହା଼ରେକା ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍‌ନାରି ଅ଼ଡ଼େ ଏଟ୍‌କାଟି ଲ଼କୁ ବାରେ ଏ଼ୱାରିତଲେ ତିଞ୍ଜାଲି କୁଗିତେରି ।
২৯তাৰ পাছত লেবীয়ে নিজৰ ঘৰত যীচুৰ কাৰণে এক বৰ ভোজ পাতিলে; তেওঁলোকৰ লগত অনেক কৰ-সংগ্রহক আৰু আন আন কিছুমান লোকো ভোজ মেজত বহিছিল আৰু খাই আছিল।
30 ୩୦ ଏଚେଟିଏ ପାରୁସିୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ଏ଼ୱାରି ଗଚିତି ମେ଼ରାପୁନାରି ତାମି ସୀସୁୟାଁଇଁ ଏଲେଇଚେରି, “ମୀରୁ ଏ଼ନାଆଁତାକି ସିସ୍ତୁ ରୀହ୍‌ନାରି ଅ଼ଡ଼େ ପା଼ପୁ ଗାଟାରି ତଲେ ତିଞ୍ଜି ଉଣ୍ତି ମାଞ୍ଜେରି?”
৩০তেতিয়া ফৰীচী আৰু তেওঁলোকৰ বিধানৰ অধ্যাপক সকলে যীচুৰ শিষ্য সকলৰ ওচৰত অভিযোগ কৰি ক’লে, “তোমালোকে কিয় কৰ-সংগ্রহক আৰু পাপী লোকৰ সৈতে ভোজন-পান কৰা?”
31 ୩୧ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ନେହିଁ ମାନାରାକି ଅସଗୂରୁ ଲ଼ଡ଼ା ହିଲେଏ, ସାମା ର଼ଗ ଗାଟାରାକି ଲ଼ଡ଼ାମାନେ ।
৩১তেতিয়া যীচুৱে উত্তৰ দি ক’লে, “নিৰোগী মানুহৰ বেজত সকাম নাই; কিন্তু ৰোগীৰহে আছে।
32 ୩୨ ନା଼ନୁ ତୀରିଗାଟାରାଇଁ ହା଼ଟାଲି ୱା଼ହାହିଲଅଁ, ସାମା ମ଼ନ ୱେଟ୍‌ପି କିହାଲି ପା଼ପୁ ଗାଟାରାଇଁ ହା଼ଟାଲି ୱା଼ହାମାଇଁ ।”
৩২মই ধাৰ্মিক জনক নহয়; কিন্তু মন-পালটন কৰিবলৈ পাপীকহে নিমন্ত্ৰণ কৰিবলৈ আহিছোঁ।”
33 ୩୩ ଏଚେକା ଲ଼କୁ ଜୀସୁଇଁ ୱେଚେରି, “ଜହନତି ସୀସୁୟାଁ ଅ଼ଡ଼େ ପାରୁସିୟାଁତି ସୀସୁୟାଁ ଅଲେ ଅଲେ ଉପାସା ଅ଼ଡ଼େ ପ୍ରା଼ତାନା କିହିମାନେରି, ସାମା ନୀ ସୀସୁୟାଁ ତିଞ୍ଜି ଉଣ୍ତି ମାନେରି ।”
৩৩তেওঁলোকে যীচুক ক’লে, “যোহনৰ শিষ্য সকলে প্রায়ে প্রার্থনা কৰে আৰু লঘোন দিয়ে, ফৰীচী সকলৰ অনুগামী সকলেও সেইদৰে কৰে; কিন্তু আপোনাৰ শিষ্য সকলে সকলো সময়তে ভোজন-পান কৰে।”
34 ୩୪ ଏମ୍ବାଟିଏ ଜୀସୁ ଏ଼ୱାରାଇଁ ଏଲେଇଚେସି, “ବୀହା ଲ଼କୁତଲେ ହନେଏସି ମାନି ପାତେକା ବୀହା ଲ଼କୁ ଉପାସା ମାଞ୍ଜାଲି ଆ଼ଡିନେରି?
৩৪তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক ক’লে, “দৰা লগত থাকোতে বৰযাত্রী সকলক জানো কোনোৱে উপবাসে ৰাখিব পাৰে?
35 ୩୫ ସାମା ର଼ ଦିନା ୱା଼ନେ; ଏ଼ୱାରି ତା଼ଣାଟି ହନେଏସି ହାନେସି, ଏଚେଟିଏ ଏ଼ୱାରି ଉପାସା କିନେରି ।”
৩৫কিন্তু এনে দিন আহিব, তেতিয়া তেওঁলোকৰ ওচৰৰ পৰা দৰাক লৈ যোৱা হব আৰু সেই দিনবোৰত তেওঁলোকেও লঘোন দিব।”
36 ୩୬ ଇଞ୍ଜାଁ ଏ଼ୱାସି ର଼ ପୁଣ୍‌ମ୍ବିକିନି କାତା ଜିକେଏ ୱେସ୍ତେସି, “ଆମ୍ବାଆସି ପ୍ଣାଃଇ ହିମ୍ବରିତା ପୁଃନି ପାସ୍‌କି ତାଚଅସି; ତା଼ଚିତିୱା ଏ଼ ପୁଃନି ପାସ୍‌କି ଗେହ୍‌ନେ ଇଞ୍ଜାଁ ପୁଃନି ପାସ୍‌କି ପ୍ଣାଃଇ ପାସ୍‌କି ତଲେ ଆଣ୍ତେଏ ।
৩৬তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক এটা দৃষ্টান্ত দি ক’লে, “নতুন বস্ত্ৰৰ পৰা এডোখৰ ফালি লৈ কোনেও পুৰণি বস্ত্ৰত টাপলি নামাৰে; যদি কোনোবাই সেইদৰে কৰে, তেনেহলে তেওঁ নতুন বস্ত্র খন ফালিব; তাৰ উপৰি নতুন বস্ত্রৰ পৰা লোৱা কাপোৰৰ টুকুৰা ডোখৰ পুৰণি বস্ত্রৰ কাপোৰ খনৰ লগত নিমিলিব।
37 ୩୭ ଅ଼ଡ଼େ ଆମ୍ବାଆସି ପୁଃନି ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା ପ୍ଣାଃଇ ଡ଼଼କାତା ଇଟଅସି; ଇଟିତିହିଁ ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା ଡ଼଼କାତି ଅ଼ୟି କିହାନା ବ଼ହାହାନେ ଅ଼ଡ଼େ ଡ଼଼କା ଜିକେଏ ନସ୍ତ ଆ଼ନେ,
৩৭পুৰণি ছালৰ মোটত কোনেও নতুন দ্ৰাক্ষাৰস নথয়; থলে নতুন ৰসে সেই মোট ফালি পেলাব; তাতে ৰসও পৰি যাব আৰু মোটো নষ্ট হব।
38 ୩୮ ସାମା ପୁଃନି ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା ପୁଃନି ଡ଼଼କାତା ଇଟିନାୟି ମାନେ ।
৩৮নতুন দ্ৰাক্ষাৰস নতুন ছালৰ মোটত ৰখা উচিত।
39 ୩୯ ଆମ୍ବାଆରି ପ୍ଣାଃଇ ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା ଗସ୍ତି ଡା଼ୟୁ ପୁଃନି ଅଙ୍ଗୁରି ରାସା ଗହ୍‌ଅତେରି । ପ୍ଣାଃଆୟି ନେହେଁ ଇଞ୍ଜେରି ।”
৩৯পুৰণি দ্রাক্ষাৰস পান কৰাৰ পাছত কোনেও নতুন ৰস পান কৰিবলৈ নিবিচাৰে; কিয়নো তেওঁ কয়, ‘পুৰণিটোৱে ভাল’।”

< ଲୂକ 5 >