< زەبوورەکان 147 >

هەلیلویا! چەندە باشە مۆسیقا ژەنین بۆ خودامان! ستایشکردن چەندە خۆشە و شیاوە! 1
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
یەزدان ئۆرشەلیم بنیاد دەنێتەوە، ڕاپێچکراوەکانی ئیسرائیل کۆدەکاتەوە. 2
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
دڵشکاوان چاک دەکاتەوە و برینیان ساڕێژ دەکات. 3
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
ژمارەی ئەستێرەکان دیاری دەکات و هەریەکەیان بە ناوێک بانگ دەکات. 4
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
پەروەردگارمان گەورەیە و هێزی زۆرە، تێگەیشتنی بێ سنوورە. 5
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
یەزدان یارمەتی بێفیزەکان دەدات و بەدکاران بەرەو زەوی نزم دەکاتەوە. 6
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
بە سوپاسەوە گۆرانی بۆ یەزدان بڵێن، بە قیسارە مۆسیقا بۆ خودامان بژەنن. 7
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
ئەوەی ئاسمان بە هەور دادەپۆشێت، باران بۆ زەوی ئامادە دەکات، گیا لەسەر چیاکان دەڕوێنێت، 8
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
خۆراکی ئاژەڵ و بێچووە قەلەڕەشی دەم بە قیڕە دەدات. 9
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
یەزدان بە هێزی ئەسپ خۆشحاڵ نابێت، بە قاچی مرۆڤ دڵشاد نییە، 10
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
بەڵام یەزدان بەوانە دڵشادە کە ترسی ئەویان لە دڵدایە، ئەوانەی هیوایان بە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی هەیە. 11
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
ئەی ئۆرشەلیم، ستایشی یەزدان بکە، ئەی سییۆن، ستایشی خودات بکە. 12
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
یەزدان شمشیرەی دەروازەکانت بەهێز دەکات، کوڕەکانت لەناو خۆت بەرەکەتدار دەکات. 13
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
لە سنوورەکانت ئاشتی بەرقەرار دەکات، لە باشترین گەنم تێرت دەکات. 14
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
فەرمانەکەی بۆ سەر زەوی دەنێرێت، پەیامی ئەو زوو دێتەجێ. 15
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
بەفر وەک خوری دەبارێنێت، زوقم وەک خۆڵەمێش بڵاو دەکاتەوە. 16
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
تەرزە وەک نانەڕەق فڕێدەدا. کێ لە ڕووی سەرمای ئەو خۆی ڕادەگرێت؟ 17
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
پەیامی خۆی دەنێرێت و دەیانتوێنێتەوە. بای خۆی هەڵدەکات و ئاو بەڕێدەکەوێت. 18
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
پەیامی خۆی بە یاقوب ڕادەگەیەنێت، فەرز و حوکمەکانی بە ئیسرائیل. 19
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
ئەمەی لەگەڵ هیچ نەتەوەیەکی دیکە نەکردووە، حوکمەکانی ئەویان نەزانیوە. هەلیلویا! 20
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.

< زەبوورەکان 147 >