< زەبوورەکان 119 >

خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە ڕێگایان تەواوە، ئەوانەی بەپێی فێرکردنی یەزدان دەڕۆن. 1
Salige de, hvis Vandel er fulde, som vandrer i HERRENs Lov.
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە یاساکەی پەیڕەو دەکەن، بە هەموو دڵەوە ڕوو لە خودا دەکەن. 2
Salige de, der agter på hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte.
هەروەها خراپە ناکەن و بە ڕێگای ئەودا دەڕۆن. 3
de, som ikke gør Uret, men vandrer på hans Veje.
تۆ ڕێنماییەکانت داوە، بۆ ئەوەی خەڵک بە تەواوی گوێڕایەڵی بن. 4
Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.
خۆزگە ڕێگاکانم بچەسپابوونایە لە بەجێگەیاندنی فەرزەکانت! 5
O, måtte jeg vandre med faste Skridt, så jeg holder dine Vedtægter!
ئەو کاتە شەرمەزار نەدەبووم، کە دەمڕوانییە هەموو ڕاسپاردەکانت. 6
Da skulde jeg ikke blive til - Skamme, thi jeg så hen til alle dine Bud.
بە دڵی پاکەوە ستایشت دەکەم، کاتێک فێری حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم. 7
Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, når jeg lærer din Retfærds Lovbud.
فەرزەکانت بەجێدەهێنم، بە تەواوی وازم لێ مەهێنە. 8
Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!
گەنج بە چی هەڵسوکەوتی خۆی بێگەرد دەکات؟ بە پاراستنی وشەکانت. 9
Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at bolde sig efter dit Ord.
بە هەموو دڵەوە ڕوو لە تۆ دەکەم، مەهێڵە لە ڕاسپاردەکانت گومڕابم. 10
Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!
وشەکانی تۆم لەناو دڵم شاردووەتەوە، تاکو لە دژی تۆ گوناه نەکەم. 11
Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.
ئەی یەزدان، ستایش بۆ تۆ! فێری فەرزەکانی خۆتم بکە. 12
Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
بە لێوەکانی خۆم، باسی هەموو حوکمەکانی دەمی تۆ دەکەم. 13
Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.
بە پەیڕەوکردنی یاساکانت شاد دەبم، وەک کەسێک سامانێکی زۆر دەبینێتەوە. 14
Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.
لە ڕێنماییەکانت ورد دەبمەوە، چاو دەبڕمە ڕێگاکانت. 15
Jeg vil grunde på dine Befalinger og se til dine Stier.
بە فەرزەکانت دڵخۆش دەبم، وشەکانی تۆم لە یاد ناچێت. 16
I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.
چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکە، تاکو بژیم و گوێڕایەڵی فەرمانەکەت بم. 17
Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.
چاوم بکەرەوە تاکو ئەوانە ببینم، کردەوە سەرسوڕهێنەرەکان لە فێرکردنت. 18
Oplad mine Øjne, at jeg må skue de underfulde Ting i din Lov.
من نامۆم لە زەوی، ڕاسپاردەکانی خۆتم لێ مەشارەوە. 19
Fremmed er jeg på Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!
گیانم توایەوە لە تامەزرۆیی بۆ حوکمەکانت لە هەموو کاتێک. 20
Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.
سەرزەنشتی لووت بەرزە نەفرەت لێکراوەکانت کرد، کە لە ڕاسپاردەکانی تۆ گومڕا بوون. 21
Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.
ڕیسوایی و سووکایەتیم لەسەر لابە، چونکە یاسای تۆم پەیڕەو کردووە. 22
Vælt Hån og Ringeagt fra mig, thi jeg agter på dine Vidnesbyrd.
هەرچەندە میرەکان دادەنیشن و لە دژم پیلان دەگێڕن، بەڵام خزمەتکارەکەت لە فەرزەکانت ورد دەبێتەوە. 23
Om Fyrster oplægger Råd imod mig, grunder din Tjener på dine Vedtægter.
یاساکانت شادمانی منن، ئەوانە ڕاوێژکارەکانی منن. 24
Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Råd.
گیانم بە خۆڵەوە نووساوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە. 25
I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!
باسی ڕێگاکانی خۆمم کرد، تۆ بەدەنگمەوە هاتیت، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە. 26
Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.
ڕێگای ڕێنماییەکانی خۆتم تێبگەیەنە، لە کارە سەرسوڕهێنەرەکانت ورد دەبمەوە. 27
Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde på dine Undere.
گیانم لە خەفەتان توایەوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بەهێزم بکە. 28
Af Kummer græder. min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!
ڕێگای درۆم لێ دووربخەوە، لەگەڵم میهرەبان بە و فێری تەوراتی خۆتم بکە. 29
Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Nåde din Lov!
ڕێگای ڕاستیم هەڵبژاردووە، حوکمەکانی تۆم خستووەتە بەرچاوم. 30
Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attrår jeg.
دەست بە یاساکانی تۆوە دەگرم، ئەی یەزدان، ڕێ مەدە شەرمەزار بم! 31
Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!
بە ڕاکردن لەسەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت دەڕۆم، چونکە دڵی منت ئازاد کرد. 32
Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at ånde frit.
ئەی یەزدان، فێری ڕێگای فەرزەکانی خۆتم بکە، هەتا کۆتایی بەجێیان دەهێنم. 33
Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, så jeg agter derpå til Enden.
تێمبگەیەنە و فێرکردنت پەیڕەو دەکەم، بە هەموو دڵەوە گوێڕایەڵی دەبم. 34
Giv mig Kløgt, så jeg agter på din Lov og holder den af hele mit Hjerte.
بمخە سەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت، چونکە دڵخۆشم دەکەن. 35
Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.
دڵم بخەرە سەر یاساکانت، نەک سەر قازانج. 36
Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.
چاوم وەرگێڕە لە تەماشاکردنی شتی پووچ، لە ڕێگای خۆتدا بمبوژێنەوە. 37
Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!
بەڵێنی خۆت بۆ خزتمەتکارەکەت بهێنە دی، ئەوەی بەوانەت داوە کە لێت دەترسن. 38
Stadfæst for din Tjener dit Ord, så jeg lærer at frygte dig.
ئەو سووکایەتییەم لەسەر لابە کە لێی دەترسم، چونکە حوکمەکانت چاکن. 39
Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.
ئەوەتا پەرۆشی ڕێنماییەکانی تۆم، بە ڕاستودروستی خۆت بمژیێنەوە. 40
Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!
ئەی یەزدان، با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەتم بۆ بێت، ڕزگارییەکەت بەگوێرەی بەڵێنی خۆت، 41
Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,
جا وەڵامی ئەوە دەدەمەوە کە گاڵتەم پێ دەکات، چونکە پشتم بە بەڵێنی تۆ بەستووە. 42
så jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler på dit Ord.
وشەی ڕاست هەرگیز لە دەمم دوور مەخەوە، چونکە ئومێدم بە حوکمەکانی تۆ هەیە. 43
Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier på dine Lovbud.
بە بەردەوامی گوێڕایەڵی فێرکردنی تۆ دەبم، هەتاهەتایە و هەتاسەر. 44
Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;
بە ئازادی دەڕۆم، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم. 45
jeg vil vandre i åbent Land, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.
لەبەردەم پاشاکانیش باسی یاساکانی تۆ دەکەم، شەرمەزاریش نابم. 46
Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;
خۆشی لە ڕاسپاردەکانت دەبینم، چونکە حەزم لێیانە. 47
jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højlige elsker;
دەست بۆ ڕاسپاردەکانت بەرز دەکەمەوە، ئەوەی خۆشم دەوێت، سەرنج دەدەمە فەرزەکانت. 48
jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde på dine Vedtægter.
پەیمانی خۆت لەبیر بێت بۆ خزمەتکارەکەت، چونکە هیوات پێم داوە. 49
Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig håbe.
لە کاتی تەنگانەمدا دڵنەوایی من ئەمەیە: بەڵێنەکەت منی ژیاندەوە. 50
Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.
لووتبەرزەکان زۆر گاڵتەم پێ دەکەن، بەڵام من لە فێرکردنی تۆ لام نەداوە. 51
De frække hånede mig såre, dog veg jeg ej fra din Lov.
ئەی یەزدان، حوکمە لەمێژینەکانی تۆم هاتەوە یاد، دڵنەواییم هاتەوە. 52
Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.
لەبەر بەدکاران تووڕەییم جۆشا، ئەوانەی وازیان لە فێرکردنی تۆ هێناوە. 53
Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.
فەرزەکانت بوونە بابەت گۆرانییەکانم، لە ماڵی ئاوارەییم. 54
Dine vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.
ئەی یەزدان، بە شەو یادی ناوی تۆ دەکەمەوە و گوێڕایەڵی فێرکردنت دەبم. 55
Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.
ئەم نەریتە بۆ من بوو: ڕێنماییەکانی تۆم پەیڕەو کرد. 56
Det blev min lykkelige Lod: at agte på dine Befalinger.
ئەی یەزدان، تۆ بەشی منی، بەڵێنم داوە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت بم. 57
Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.
بە هەموو دڵەوە داوای ڕەزامەندی تۆ دەکەم، بەپێی بەڵێنی خۆت لەگەڵم میهرەبان بە. 58
Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig nådig efter dit Ord!
لە ڕێگای خۆم ڕامام، پێم بەرەو یاساکانت وەرگێڕایەوە. 59
Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.
خێرا بووم و دوا نەکەوتم لە بەجێگەیاندنی ڕاسپاردەکانت. 60
Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.
گوریسی بەدکاران منیان بەستووەتەوە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم. 61
De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.
لە نیوەشەودا هەڵدەستم بۆ ئەوەی ستایشت بکەم لەسەر حوکمە ڕاستودروستەکانت. 62
Jeg, står op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.
من هاوڕێی هەموو ئەوانەم لە تۆ دەترسن، لەوانەی ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەن. 63
Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.
ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت زەوی پڕکردووە، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە. 64
Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
ئەی یەزدان، چاکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت کرد، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت. 65
Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.
هەستی باش و زانینم فێر بکە، چونکە باوەڕم بە ڕاسپاردەکانت هەیە. 66
Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror på dine Bud.
بەر لەوەی زەلیل بم گومڕا بووم، بەڵام ئێستا گوێڕایەڵی فەرمایشتەکەت دەبم. 67
For jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.
تۆ چاکیت و چاکەکاری، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە. 68
God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!
لووتبەرزان درۆم بۆ هەڵدەبەستن، بەڵام من بە هەموو دڵەوە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم. 69
De frække tilsøler mig med Løgn, men på dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.
دڵیان وەک پیو بێ هەستە، بەڵام فێرکردنت شادییە بۆ من. 70
Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.
چاک بوو بۆ من کە زەلیل بم، بۆ ئەوەی فێری فەرزەکانت بم. 71
Det var godt, at jeg blev ydmyget, så jeg kunde lære dine Vedtægter.
فێرکردنی دەمی تۆ لە هەزار زێڕ و زیو باشترە بۆ من. 72
Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.
دەستی تۆ دروستی کردم و دایڕشتم، تێمبگەیەنە تاکو فێری ڕاسپاردەکانت بم. 73
Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt; så jeg kan lære dine Bud!
ئەوانەی لێت دەترسن شادمان دەبن کاتێک دەمبینن، چونکە من هیوام بە بەڵێنی تۆ هەیە. 74
De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier på dit Ord.
ئەی یەزدان، زانیم کە حوکمەکانت ڕاستودروستە، بە دڵسۆزی زەلیلت کردم. 75
HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.
با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بۆ دڵنەواییم بێت، بەپێی بەڵێنەکەت بۆ خزمەتکارەکەت. 76
Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!
با بەزەییت بێتە لام بۆ ئەوەی بژیم، چونکە فێرکردنی تۆ شادمانییە بۆ من. 77
Din Barmhjertighed finde mig, at jeg må leve, thi din Lov er min Lyst.
با لووتبەرزان شەرمەزار بن، چونکە بوختانیان بۆ هەڵبەستم، بەڵام من سەرنج دەدەمە ڕێنماییەکانت. 78
Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder på dine Befalinger.
با ئەوانەی لێت دەترسن بگەڕێنەوە لای من، ئەوانەی لە یاساکانی تۆ تێدەگەن. 79
Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.
با دڵم تەواو بێت لە فەرزەکانت، بۆ ئەوەی شەرمەزار نەبم. 80
Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.
گیانم پەرۆشی ڕزگاریی تۆیە، ئومێدم بە بەڵێنی تۆیە. 81
Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier på dit Ord.
چاوم کز بوو لە چاوەڕوانی بەڵێنەکەت، دەپرسم: «کەی دڵنەواییم دەکەیت؟» 82
Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: "Hvornår mon du trøster mig?"
هەرچەندە وەک مەشکەیەکی پڕ دووکەڵم لێهاتووە، فەرزەکانی تۆم لەیاد نەکردووە. 83
Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.
خزمەتکارەکەت دەبێ چەند ڕۆژ چاوەڕێ بکات؟ کەی حوکم دەدەیت بەسەر ئەوانەی من دەچەوسێننەوە؟ 84
Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Når vil du dømme dem, der forfølger mig?
لووتبەرزان چاڵیان بۆم هەڵکەندووە، ئەمەش بەگوێرەی فێرکردنی تۆ نییە! 85
De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.
هەموو ڕاسپاردەکانت جێی متمانەن، فریام بکەوە، چونکە بە فێڵ دەمچەوسێننەوە! 86
Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!
خەریک بوو لەسەر زەوی کۆتاییم پێ بهێنن، بەڵام من دەستبەرداری ڕێنماییەکانی تۆ نەبووم. 87
De har næsten tilintetgjort mig på Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە، یاساکانی دەمی تۆ پەیڕەو دەکەم. 88
Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.
ئەی یەزدان، فەرمایشتی تۆ هەتاهەتاییە، لە ئاسمان چەسپاوە. 89
HERRE, dit Ord er evigt, står fast i Himlen.
دڵسۆزیت نەوە دوای نەوەیە، زەویت دامەزراند و دەمێنێت. 90
Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den står fast.
ئەوان بە حوکمەکانی تۆ هەتا ئەمڕۆ ماون، چونکە هەمووان خزمەتکاری تۆن. 91
Dine Lovbud står fast, de holder dine Tjenere oppe.
ئەگەر فێرکردنی تۆ سەرچاوەی شادیم نەدەبوو، بە زەلیلی خۆم لەناودەچووم. 92
Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.
هەرگیز ڕێنماییەکانت لەبیرناکەم، چونکە بەوان منت ژیاندەوە. 93
Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.
من هی تۆم، ڕزگارم بکە، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم. 94
Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.
بەدکارەکان خۆیان بۆم ماتداوە تاکو بمفەوتێنن، بەڵام من لە یاساکانی تۆ ڕادەمێنم. 95
De gudløse lurer på at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.
بۆ هەموو تەواوییەک سنوورم بینی، بەڵام ڕاسپاردەی تۆ زۆر فراوانە. 96
For alting så jeg en Grænse, men såre vidt rækker dit Bud.
چەند حەزم لە فێرکردنی تۆیە! بە درێژایی ڕۆژ لێی ورد دەبمەوە. 97
Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg på den.
بەهۆی ڕاسپاردەکانت لە دوژمنەکانم داناتر بووم، چونکە هەتاهەتایە بۆ منە. 98
Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.
لە هەموو مامۆستاکانم هۆشمەندتر بووم، چونکە لە یاساکانت ورد دەبمەوە. 99
Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder på dine Vidnesbyrd.
لە پیرەکان زیاتر تێدەگەم، چونکە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم. 100
Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter på dine Bud.
پێی خۆمم قەدەغە کردووە لە هەموو ڕێگایەکی خراپ، بۆ ئەوەی گوێڕایەڵی فەرمانی تۆ بم. 101
Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.
لە حوکمەکانی تۆ لام نەداوە، چونکە تۆ خۆت فێرت کردووم. 102
Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.
بەڵێنەکانت چەند شیرینن بۆ زمانم، لە هەنگوین شیرینترن بۆ دەمم. 103
Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.
لە ڕێنماییەکانی تۆ تێگەیشتنم بەدەستهێنا، بۆیە ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە. 104
Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, så jeg hader al Løgnens Vej.
وشەکانی تۆ چرایە بۆ پێیەکانم، ڕووناکییە بۆ ڕێگام. 105
Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys på min Sti.
سوێندم خواردووە و بەجێی دەهێنم، کە ملکەچی حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم. 106
Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.
ئەی یەزدان، زۆر ئازارم چێژتووە، جا بەپێی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە. 107
Jeg er såre ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!
ئەی یەزدان، بە ستایشە خۆویستەکانی دەمم ڕازی بە، حوکمەکانی خۆتم فێر بکە. 108
Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!
هەمیشە گیانم لەناو دەستمدایە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیرناکەم. 109
Altid går jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.
بەدکاران تەڵەیان بۆم ناوەتەوە، بەڵام من لە ڕێنماییەکانی تۆ گومڕا نابم. 110
De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.
یاساکانت هەتاهەتایە گەنجینەن بۆ من، چونکە ئەوان شادی دڵمن. 111
Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.
دڵم بۆ بەجێهێنانی فەرزەکانت تەرخان دەکەم، هەتاهەتایە و هەتا کۆتایی. 112
Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.
ڕقم لە کەسانی دوودڵە، حەزم لە فێرکردنی تۆیە. 113
Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.
تۆ پەناگا و قەڵغانی منیت، هیوام بە بەڵێنی تۆیە. 114
Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier på dit Ord.
ئەی بەدکارەکان، لێم دوور بکەونەوە، تاکو ڕاسپاردەکانی خودای خۆم پەیڕەو بکەم. 115
Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.
بەپێی بەڵێنەکەی خۆت پشتم بگرە هەتا بژیم، لە ئومێدی خۆم شەرمەزارم مەکە. 116
Støt mig efter dit Ord, at jeg må leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Håb!
پشتم بگرە و ڕزگاردەبم، هەمیشە چاوم لە فەرزەکانت دەبێت. 117
Hold mig oppe, at jeg må frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!
هەموو ئەوانەی لە فەرزەکانی تۆ گومڕا بوون ڕەتیان دەکەیتەوە، چونکە فێڵەکەیان پووچە. 118
Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.
هەموو بەدکارانی زەوی وەک خڵت جیا دەکەیتەوە، بۆیە حەزم لە یاساکانتە. 119
For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.
لەشم لە تۆقینی تۆ دەلەرزێت و لە حوکمەکانت دەترسم. 120
Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.
دادپەروەری و ڕاستودروستیم بەجێهێناوە، ڕادەستی زۆردارم مەکە. 121
Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!
بەڵێن بدە چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکەیت، با لووتبەرزەکان ستەمم لێ نەکەن. 122
Gå i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!
چاوم شل بوو لە پەرۆشیم بۆ ڕزگارییەکەت، بۆ بەجێهێنانی بەڵێنە ڕاستودروستەکەت. 123
Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت ڕەفتار بکە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە. 124
Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!
من خزمەتکاری تۆم، تێمبگەیەنە، بۆ ئەوەی لە یاساکانت تێبگەم. 125
Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg må kende dine Vidnesbyrd!
ئەی یەزدان، کاتی کارکردنی تۆیە، چونکە فێرکردنی تۆ شکێنراوە. 126
Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.
لەبەر ئەوەی حەز لە ڕاسپاردەکانت دەکەم زیاتر لە زێڕ، لە زێڕی پوختەکراو، 127
Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.
هەروەها لەبەر ئەوەی هەموو ڕێنماییەکانت بە ڕاست دەزانم، ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە. 128
Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.
یاساکانت سەرسوڕهێنەرە، بۆیە گیانم پەیڕەویان دەکات. 129
Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl på dem.
ڕوونکردنەوەی فەرمایشتەکانت ڕووناکی دەبەخشێت، تێگەیشتنیش بە نەزانەکان. 130
Tydes dine Ord, så bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.
دەمم کردەوە و هەناسەبڕکێمە، چونکە پەرۆشی ڕاسپاردەکانی تۆم. 131
Jeg åbned begærligt min Mund, thi min Attrå stod til dine Bud.
ئاوڕم لێ بدەوە و لەگەڵم میهرەبان بە، وەک نەریتی خۆت بۆ ئەوانەی ناوی تۆیان خۆشدەوێت. 132
Vend dig til mig og vær mig nådig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!
هەنگاوەکانم لەسەر وتەکەت بچەسپێنە، مەهێڵە هیچ گوناهێک بەسەرمدا زاڵ بێت. 133
Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret få Magten over mig!
لە زۆرداری مرۆڤ بمکڕەوە، بۆ ئەوەی ڕێنماییەکانی تۆ پەیڕەو بکەم. 134
Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg må holde dine Befalinger!
ڕووت بەسەر خزمەتکاری خۆتدا بدرەوشێنەوە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە. 135
Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!
جۆگەی ئاو لە چاوەکانم دادەڕژێت، چونکە فێرکردنت پەیڕەو ناکرێت. 136
Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.
ئەی یەزدان، تۆ ڕاستودروستیت، حوکمەکانت ڕاستن. 137
Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.
ئەو یاسایانەی دەرتکردووە ڕاستودروستن و بە تەواوی جێی متمانەن. 138
Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab så såre.
دڵگەرمیم سووتاندمی، چونکە دوژمنانم فەرمانەکانی تۆیان لەبیر کردووە. 139
Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.
بەڵێنی تۆ زۆر تاقیکراوەتەوە، خزمەتکارەکەت حەزی لێیەتی. 140
Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.
من بچووک و ڕیسوام، بەڵام ڕێنماییەکانت لە یاد ناکەم. 141
Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.
ڕاستودروستیت هەتاهەتایی تەواوە و فێرکردنت ڕاستە. 142
Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.
تەنگانە و ناخۆشیم تووش بووە، بەڵام ڕاسپاردەکانت شادی منن. 143
Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.
یاساکانت هەتاهەتایە ڕاستودروستن، تێمبگەیەنە بۆ ئەوەی بژیم. 144
Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg må leve!
پڕ بە دڵ هاوار دەکەم، ئەی یەزدان، وەڵامم بدەوە، فەرزەکانت بەجێدەهێنم. 145
Jeg råber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter på dine Vedtægter.
هاوار بۆ تۆ دەکەم، ڕزگارم بکە! یاساکانت پەیڕەو دەکەم. 146
Jeg råber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!
پێش بەرەبەیان هەڵدەستم و هاوارت بۆ دەهێنم، ئومێدم بە بەڵێنی تۆ هەیە. 147
Årle råber jeg til dig om Hjælp, og bier på dine Ord.
بە درێژایی شەو بەئاگام، بۆ ئەوەی لە بەڵێنەکانت وردببمەوە. 148
Før Nattevagtstimerne våger mine Øjne for at grunde på dit Ord.
بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت گوێ لە دەنگم بگرە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە. 149
Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!
پیلانگێڕان نزیک بوونەوە، لە فێرکردنی تۆ دوورکەوتوونەتەوە. 150
De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.
بەڵام ئەی یەزدان، تۆ زۆر نزیکیت، هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستن. 151
Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.
لەمێژە لە یاساکانت دەزانم، کە بۆ هەتاهەتایە داتناوە. 152
For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.
سەیری ئازارم بکە و دەربازم بکە، چونکە فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم. 153
Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.
پارێزەری لە گرفتەکەم بکە و بمکڕەوە، بەگوێرەی بەڵێنەکەت بمژیێنەوە. 154
Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!
ڕزگاری لە بەدکاران دوورە، چونکە بەدوای فەرزەکانتدا ناگەڕێن. 155
Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke, på Sinde.
ئەی یەزدان، بەزەییت زۆرە، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە. 156
Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!
دوژمنانم و ئەوانەی دەمچەوسێننەوە زۆرن، بەڵام لە یاساکانی تۆ لام نەداوە. 157
Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.
خیانەتکارانم بینی بێزم هاتەوە، چونکە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت نەبوون. 158
Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.
ببینە چەندە حەزم لە ڕێنماییەکانتە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە. 159
Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!
هەموو وشەکانی تۆ ڕاستییە، هەموو حوکمە ڕاستودروستەکانی هەتاهەتایین. 160
Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.
میرەکان بەبێ هۆ دەمچەوسێننەوە، بەڵام دڵم لە فەرمایشتی تۆ دەتۆقێت. 161
Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.
بە بەڵێنەکانت دڵشاد دەبم، وەک یەکێک دەستکەوتێکی زۆری چنگکەوتبێت. 162
Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.
ڕقم لە درۆیە و قێزم لێی دەبێتەوە، بەڵام حەزم لە فێرکردنی تۆیە. 163
Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.
ڕۆژانە حەوت جار ستایشت دەکەم، بۆ حوکمە ڕاستودروستەکانت. 164
Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.
ئاشتیێکی گەورە بۆ ئەوانەی حەز لە فێرکردنت دەکەن، هیچ شتێک بۆیان نابێتە کۆسپ. 165
Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.
ئەی یەزدان، هیوام بە ڕزگاریی تۆیە، ڕاسپاردەکانی تۆ پەیڕەو دەکەم. 166
Jeg håber på din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.
گیانم یاساکانت پەیڕەو دەکات، چونکە زۆر حەزم لێیەتی. 167
Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem såre kære.
ڕێنمایی و یاساکانی تۆ پەیڕەو دەکەم، چونکە هەموو ڕێگاکانم لەبەردەمتن. 168
Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.
ئەی یەزدان، با هاوارم بگاتە بەردەمت، بەگوێرەی پەیمانی خۆت تێمبگەیەنە. 169
Lad min Klage nå frem for dit Åsyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!
با پاڕانەوەم بێتە بەردەمت، بەگوێرەی بەڵێنەکەت دەربازم بکە. 170
Lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, frels mig efter dit Ord!
با لێوم ستایشی لێ بڕژێت، چونکە فێری فەرزەکانی خۆتم دەکەیت. 171
Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.
با زمانم گۆرانی بەسەر وتەکەتدا بڵێ، چونکە هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستودروستن. 172
Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.
با دەستت ئامادەبێت بۆ یارمەتیم، چونکە ڕێنماییەکانی تۆم هەڵبژاردووە. 173
Lad din Hånd være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.
ئەی یەزدان، من بە پەرۆشم بۆ ڕزگاریی تۆ، فێرکردنت شادی منە. 174
Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.
با گیانم بژیێتەوە بۆ ئەوەی ستایشت بکەم، حوکمەکانت یارمەتیم بدات. 175
Gid min Sjæl må leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!
وەک بەرخی وێڵ گومڕا بووم، بەدوای خزمەتکارەکەتدا بگەڕێ، چونکە ڕاسپاردەکانی تۆم لەبیر نەکردووە. 176
Farer jeg vild som det tabte Får, så opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.

< زەبوورەکان 119 >