< Job 14 >

1 “Kut nukewa isusla tuh munas ac tia ku in sifacna. Moul lasr nukewa fototo ac sessesla ke mwe ongoiya.
O homem, nascido de mulher, é curto de dias, e farto de inquietação;
2 Kut kapak na sa na in uli oana ros uh; Ac kut wanginla oana lul uh.
Ele sai como uma flor, e é cortado; foge como a sombra, e não permanece.
3 O God, ya kom ku in ngetma ac nunku ke kain mwet se nga uh, Ku eisyuyang nu in nununku?
Contudo sobre este abres teus olhos, e me trazes a juízo contigo.
4 Wangin ma nasnas ku in tuku Liki sie ma su arulana fohkfok oana mwet uh.
Quem tirará algo puro do imundo? Ninguém.
5 Lusen moul lal nuna oakwuki na meet — Aok, pisen malem ma el ac moul uh. Kom orala tari oakwuk lom, ac tia ku in ikilyukla.
Visto que seus dias já estão determinados, e contigo está o número de seus meses, tu lhe puseste limites, [dos quais] ele não passará.
6 Ngetla lukel ac nimet lusrongol. Lela elan engankin moul upa se inge, el fin ku.
Desvia-te dele, para que ele tenha repouso; até que, como o empregado, complete seu dia.
7 “Oasr finsrak ke soko sak ma pakpuki tari — Mweyen ac ku in sifil srunak ac moul.
Porque há [ainda] alguma esperança para a árvore que, se cortada, ainda se renove, e seus renovos não cessem.
8 Okah uh finne matuoh, Ac srua uh misa infohk uh,
Ainda que sua raiz se envelheça na terra, e seu tronco morra no solo,
9 Fin oasr kof pusralla na ac sifilpa kapak oana soko sak fusr.
Ao cheiro das águas ela brotará, e dará ramos como uma planta nova.
10 A mwet se fin misa, na fuka? Ke el misa uh, pa na ingan saflaiyal.
Porém o homem morre, e se abate; depois de expirar, onde ele está?
11 “Oana sie lulu su paola, Ac soko infacl su tila soror,
As águas se vão do lago, e o rio se esgota, e se seca.
12 Ouinge mwet uh ac misa, ac tia sifil moulyak. Nwe ke pacl se kusrao ac fah wanginla, elos fah tia ngutalik; Ku mukuila liki motul lalos.
Assim o homem se deita, e não se levanta; até que não haja mais céus, eles não despertarão, nem se erguerão de seu sono.
13 “Nga ke kom in wikinyula in facl sin mwet misa; Lela in wikinyukla nga nwe ke na kasrkusrak lom uh wanginla, Ac kom oakiya sie pacl an in esamyu. (Sheol h7585)
Ah, se tu me escondesses no Xeol, e me ocultasses até que a tua ira passasse, se me pusesses um limite de tempo, e te lembrasses de mim! (Sheol h7585)
14 Ku mwet se fin misa, ya el ku in sifil moulyak? Tusruktu, nga ac soano in oasr pacl wo se, Ke pacl koluk se inge ac wanginla.
Se o homem morrer, voltará a viver? Todos os dias de meu combate esperarei, até que venha minha dispensa.
15 Na kom fah pang ac nga ac topuk kom, Ac kom fah insewowo keik, su ma orekla lun poum.
Tu [me] chamarás, e eu te responderei; e te afeiçoarás à obra de tuas mãos.
16 Na kom fah karingin fahluk nukewa luk, A kom fah tia oakla ma koluk luk.
Pois então tu contarias meus passos, e não ficarias vigiando meu pecado.
17 Kom ac fah nunak munas kac, ac mulkunla ma inge; Kom ac fah eela ma sufal nukewa ma nga orala.
Minha transgressão estaria selada numa bolsa, e tu encobririas minhas perversidades.
18 “Sie pacl eol uh ac mokukla, Ac fulu uh ac mokleyukla.
E assim como a montanha cai e é destruída, e a rocha muda de seu lugar,
19 Kof uh ac fah kangla eot uh, Ac af upa ac fah pahtkakunla fohkon acn uh; Ouinge kom fah kunausla finsrak lun mwet uh ke moul lalos.
E a água desgasta as pedras, e as enxurradas levam o pó da terra, assim também tu fazes perecer a esperança do homem.
20 Kom kunausla ku lun sie mwet ac lusulla ma pahtpat; Ac mutal irelik in misa lal.
Sempre prevaleces contra ele, e ele passa; tu mudas o aspecto de seu rosto, e o despedes.
21 Wen natul uh ac fah sunakinyuk, a el ac tia ku in etu, Ke ac akmwekinyeyukla tulik natul, ac tia pac akkalemyeyuk nu sel.
Se seus filhos vierem a ter honra, ele não saberá; se forem humilhados, ele não perceberá.
22 El ac pula na ngal lun manol, Ac asor lun nunak lal mukena.”
Ele apenas sente as dores em sua própria carne, e lamenta por sua própria alma.

< Job 14 >