Job 14

1 “Kut nukewa isusla tuh munas ac tia ku in sifacna. Moul lasr nukewa fototo ac sessesla ke mwe ongoiya.

Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

2 Kut kapak na sa na in uli oana ros uh; Ac kut wanginla oana lul uh.

Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

3 O God, ya kom ku in ngetma ac nunku ke kain mwet se nga uh, Ku eisyuyang nu in nununku?

A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

4 Wangin ma nasnas ku in tuku Liki sie ma su arulana fohkfok oana mwet uh.

Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

5 Lusen moul lal nuna oakwuki na meet — Aok, pisen malem ma el ac moul uh. Kom orala tari oakwuk lom, ac tia ku in ikilyukla.

Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

6 Ngetla lukel ac nimet lusrongol. Lela elan engankin moul upa se inge, el fin ku.

Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

7 “Oasr finsrak ke soko sak ma pakpuki tari — Mweyen ac ku in sifil srunak ac moul.

[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

8 Okah uh finne matuoh, Ac srua uh misa infohk uh,

Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

9 Fin oasr kof pusralla na ac sifilpa kapak oana soko sak fusr.

[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

10 A mwet se fin misa, na fuka? Ke el misa uh, pa na ingan saflaiyal.

Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

11 “Oana sie lulu su paola, Ac soko infacl su tila soror,

Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

12 Ouinge mwet uh ac misa, ac tia sifil moulyak. Nwe ke pacl se kusrao ac fah wanginla, elos fah tia ngutalik; Ku mukuila liki motul lalos.

Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

13 “Nga ke kom in wikinyula in facl sin mwet misa; Lela in wikinyukla nga nwe ke na kasrkusrak lom uh wanginla, Ac kom oakiya sie pacl an in esamyu. (Sheol h7585)

Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

14 Ku mwet se fin misa, ya el ku in sifil moulyak? Tusruktu, nga ac soano in oasr pacl wo se, Ke pacl koluk se inge ac wanginla.

Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

15 Na kom fah pang ac nga ac topuk kom, Ac kom fah insewowo keik, su ma orekla lun poum.

Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

16 Na kom fah karingin fahluk nukewa luk, A kom fah tia oakla ma koluk luk.

Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

17 Kom ac fah nunak munas kac, ac mulkunla ma inge; Kom ac fah eela ma sufal nukewa ma nga orala.

Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

18 “Sie pacl eol uh ac mokukla, Ac fulu uh ac mokleyukla.

Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

19 Kof uh ac fah kangla eot uh, Ac af upa ac fah pahtkakunla fohkon acn uh; Ouinge kom fah kunausla finsrak lun mwet uh ke moul lalos.

Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

20 Kom kunausla ku lun sie mwet ac lusulla ma pahtpat; Ac mutal irelik in misa lal.

Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

21 Wen natul uh ac fah sunakinyuk, a el ac tia ku in etu, Ke ac akmwekinyeyukla tulik natul, ac tia pac akkalemyeyuk nu sel.

Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

22 El ac pula na ngal lun manol, Ac asor lun nunak lal mukena.”

Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.