잠언 17

1 마른 떡 한 조각만 있고도 화목하는 것이 육선이 집에 가득하고 다투는 것보다 나으니라

Pli bona estas seka peco da pano, sed kun trankvileco, Ol domo plena de viando, kun malpaco.

2 슬기로운 종은 주인의 부끄러움을 끼치는 아들을 다스리겠고 또 그 아들들 중에서 유업을 나눠 얻으리라

Saĝa sklavo regos super filo hontinda, Kaj dividos heredon kune kun fratoj.

3 도가니는 은을, 풀무는 금을 연단하거니와 여호와는 마음을 연단하시느니라

Fandujo estas por arĝento, kaj forno por oro; Sed la korojn esploras la Eternulo.

4 악을 행하는 자는 궤사한 입술을 잘 듣고 거짓말을 하는 자는 악한 혀에 귀를 기울이느니라

Malbonfaranto obeas malbonajn buŝojn; Malveremulo atentas malpian langon.

5 가난한 자를 조롱하는 자는 이를 지으신 주를 멸시하는 자요 사람의 재앙을 기뻐하는 자는 형벌을 면치 못할 자니라

Kiu mokas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kiu ĝojas pri ies malfeliĉo, tiu ne restos sen puno.

6 손자는 노인의 면류관이요 아비는 자식의 영화니라

Nepoj estas krono por maljunuloj; Kaj gloro por infanoj estas iliaj gepatroj.

7 분외의 말을 하는 것도 미련한 자에게 합당치 아니하거든 하물며 거짓말을 하는 것이 존귀한 자에게 합당하겠느냐

Al malsaĝulo ne konvenas alta parolado, Kaj ankoraŭ malpli al nobelo mensogado.

8 뇌물은 임자의 보기에 보석 같은즉 어디로 향하든지 형통케 하느니라

Donaco estas juvelo en la okuloj de sia mastro; Kien ajn li sin turnos, li sukcesos.

9 허물을 덮어 주는 자는 사랑을 구하는 자요 그것을 거듭 말하는 자는 친한 벗을 이간하는 자니라

Kiu kovras kulpon, tiu serĉas amikecon; Sed kiu reparolas pri la afero, tiu disigas amikojn.

10 한 마디로 총명한 자를 경계하는 것이 매 백 개로 미련한 자를 때리는 것보다 더욱 깊이 박이느니라

Pli efikas riproĉo ĉe saĝulo, Ol cent batoj ĉe malsaĝulo.

11 악한 자는 반역만 힘쓰나니 그러므로 그에게 잔인한 사자가 보냄을 입으리라

Malbonulo serĉas nur ribelon; Sed terura sendato estos sendita kontraŭ lin.

12 차라리 새끼 빼앗긴 암콤을 만날지언정 미련한 일을 행하는 미련한 자를 만나지 말 것이니라

Pli bone estas renkonti ursinon, al kiu estas rabitaj ĝiaj infanoj, Ol malsaĝulon kun lia malsaĝeco.

13 누구든지 악으로 선을 갚으면 악이 그 집을 떠나지 아니하리라

Kiu redonas malbonon por bono, El ties domo ne malaperos malbono.

14 다투는 시작은 방축에서 물이 새는 것 같은즉 싸움이 일어나기 전에 시비를 그칠 것이니라

La komenco de malpaco estas kiel liberigo de akvo; Antaŭ ol ĝi tro vastiĝis, forlasu la malpacon.

15 악인을 의롭다 하며 의인을 악하다 하는 이 두 자는 다 여호와의 미워하심을 입느라

Kiu pravigas malvirtulon, kaj kiu malpravigas virtulon, Ambaŭ estas abomenaĵo por la Eternulo.

16 미련한 자는 무지하거늘 손에 값을 가지고 지혜를 사려 함은 어찜인고

Por kio servas mono en la mano de malsaĝulo? Ĉu por aĉeti saĝon, kiam li prudenton ne havas?

17 친구는 사랑이 끊이지 아니하고 형제는 위급한 때까지 위하여 났느니라

En ĉiu tempo amiko amas, Kaj li fariĝas frato en mizero.

18 지혜없는 자는 남의 손을 잡고 그 이웃 앞에서 보증이 되느니라

Homo malsaĝa donas manon en manon, Kaj garantias por sia proksimulo.

19 다툼을 좋아하는 자는 죄과를 좋아하는 자요 자기 문을 높이는 자는 파괴를 구하는 자니라

Kiu amas malpacon, tiu amas pekon; Kiu tro alte levas sian pordon, tiu serĉas pereon.

20 마음이 사특한 자는 복을 얻지 못하고 혀가 패역한 자는 재앙에 빠지느니라

Malica koro ne trovos bonon; Kaj kiu havas neĝustan langon, tiu enfalos en malfeliĉon.

21 미련한 자를 낳는 자는 근심을 당하나니 미련한 자의 아비는 낙이 없느니라

Kiu naskas malsaĝulon, tiu havas ĉagrenon; Kaj patro de malprudentulo ne havos ĝojon.

22 마음의 즐거움은 양약이라도 심령의 근심은 뼈로 마르게 하느니라

Ĝoja koro estas saniga; Kaj malĝoja spirito sekigas la ostojn.

23 악인은 사람의 품에서 뇌물을 받고 재판을 굽게 하느니라

Kaŝitajn donacojn akceptas malvirtulo, Por deklini la vojon de la justeco.

24 지혜는 명철한 자의 앞에 있거늘 미련한 자는 눈을 땅 끝에 두느니라

Antaŭ la vizaĝo de prudentulo estas saĝo; Sed la okuloj de malsaĝulo estas en la fino de la tero.

25 미련한 아들은 그 아비의 근심이 되고 그 어미의 고통이 되느니라

Filo malsaĝa estas ĉagreno por sia patro, Kaj malĝojo por sia patrino.

26 의인을 벌하는 것과 귀인을 정직하다고 때리는 것이 선치 못하니라

Ne estas bone suferigi virtulon, Nek bati noblulon, kiu agas juste.

27 말을 아끼는 자는 지식이 있고 성품이 안존한 자는 명철하니라

Kiu ŝparas siajn vortojn, tiu estas prudenta; Kaj trankvilanimulo estas homo saĝa.

28 미련한 자라도 잠잠하면 지혜로운 자로 여기우고 그 입술을 닫히면 슬기로운 자로 여기우느니라

Eĉ malsaĝulo, se li silentas, estas rigardata kiel saĝulo; Kaj kiel prudentulo, se li tenas fermita sian buŝon.