ಯೋಬನು 28
| «یقین برای نقره معدنی است، و به جهت طلا جایی است که آن را قال می‌گذارند. | ۱ |
| آهن از خاک گرفته می‌شود و مس ازسنگ گداخته می‌گردد. | ۲ |
3 ೩ ಮನುಷ್ಯರು ಕತ್ತಲನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ ಕಾರ್ಗತ್ತಲಲ್ಲಿಯೂ, ಘೋರಾಂಧಕಾರದಲ್ಲಿಯೂ ಮರೆಯಾಗಿರುವ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಕಡೆಯ ವರೆಗೆ ಹುಡುಕುವರು.
| مردم برای تاریکی حدمی گذارند و تا نهایت تمام تفحص می‌نمایند، تابه سنگهای ظلمت غلیظ و سایه موت. | ۳ |
4 ೪ ಗಣಿಯನ್ನು ತೋಡಿ ತೋಡಿ ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ ಬಹುದೂರ ಜನರು ವಾಸಸ್ಥಳಗಳಿಂದ ದೂರವಾಗುವರು, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ನಡೆದಾಡುವವರಿಗೆ ಕಾಣದೆ, ನರಲೋಕಕ್ಕೆ ಅನ್ಯರಾಗಿ ಅತ್ತಿತ್ತ ಅಲೆದಾಡುವರು.
| کانی دور از ساکنان زمین می‌کنند، از راه گذریان فراموش می‌شوند و دور از مردمان آویخته شده، به هر طرف متحرک می‌گردند. | ۴ |
| از زمین نان بیرون می‌آید، و ژرفیهایش مثل آتش سرنگون می‌شود. | ۵ |
| سنگهایش مکان یاقوت کبود است. وشمشهای طلا دارد. | ۶ |
| آن راه را هیچ مرغ شکاری نمی داند، و چشم شاهین آن را ندیده است، | ۷ |
| وجانوران درنده بر آن قدم نزده‌اند، و شیر غران برآن گذر نکرده. | ۸ |
| دست خود را به سنگ خارا درازمی کنند، و کوهها را از بیخ برمی کنند. | ۹ |
| نهرها ازصخره‌ها می‌کنند و چشم ایشان هر چیز نفیس رامی بیند. | ۱۰ |
| نهرها را از تراوش می‌بندند وچیزهای پنهان شده را به روشنایی بیرون می‌آورند. | ۱۱ |
| اما حکمت از کجا پیدا می‌شود؟ وجای فطانت کجا است؟ | ۱۲ |
| انسان قیمت آن رانمی داند و در زمین زندگان پیدا نمی شود. | ۱۳ |
| لجه می‌گوید که در من نیست، و دریا می‌گوید که نزدمن نمی باشد. | ۱۴ |
| زر خالص به عوضش داده نمی شود و نقره برای قیمتش سنجیده نمی گردد. | ۱۵ |
16 ೧೬ ಓಫೀರ್ ದೇಶದ ಅಪರಂಜಿ, ಅಮೂಲ್ಯ ಗೋಮೇಧಿಕ, ಇಂದ್ರನೀಲ, ಇವುಗಳಿಂದ ಜ್ಞಾನದ ಬೆಲೆ ಇಷ್ಟೆಂದು ಗೊತ್ತು ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಆಗದು.
| به زر خالص اوفیر آن را قیمت نتوان کرد، و نه به جزع گرانبها و یاقوت کبود. | ۱۶ |
| با طلا و آبگینه آن را برابر نتوان کرد، و زیورهای طلای خالص بدل آن نمی شود. | ۱۷ |
18 ೧೮ ಜ್ಞಾನವಿರುವಲ್ಲಿ ಹವಳವೂ, ಸ್ಫಟಿಕವೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ!
| مرجان و بلور مذکورنمی شود و قیمت حکمت از لعل گرانتر است. | ۱۸ |
| زبرجد حبش با آن مساوی نمی شود و به زرخالص سنجیده نمی گردد. | ۱۹ |
| پس حکمت ازکجا می‌آید؟ و مکان فطانت کجا است؟ | ۲۰ |
| ازچشم تمامی زندگان پنهان است، و از مرغان هوامخفی می‌باشد. | ۲۱ |
| ابدون و موت می‌گویند که آوازه آن را به گوش خود شنیده‌ایم. | ۲۲ |
| خدا راه آن را درک می‌کند و او مکانش را می‌داند. | ۲۳ |
| زیراکه او تا کرانه های زمین می‌نگرد و آنچه را که زیرتمامی آسمان است می‌بیند. | ۲۴ |
| تا وزن از برای بادقرار دهد، و آبها را به میزان بپیماید. | ۲۵ |
| هنگامی که قانونی برای باران قرار داد، و راهی برای سهام رعد، | ۲۶ |
| آنگاه آن را دید و آن را بیان کرد. آن رامهیا ساخت و هم تفتیشش نمود. | ۲۷ |
| و به انسان گفت: اینک ترس خداوند حکمت است، و ازبدی اجتناب نمودن، فطانت می‌باشد.» | ۲۸ |
