< Roma 9 >

1 Hagi havigea nosuanki, Kraisimpi tamage hu'na nehue. Ruotage Avamumo'ene nagu'a kenege'na ama' nagu'nagesareti ama kea tamage nehue.
Yo estoy en Cristo, y lo que digo es verdad. ¡No les miento! Mi conciencia y el Espíritu Santo confirman
2 Tusi'a nasuza enerugeno, tumo niamo'a nata krivava nehie.
cuán triste estoy, y el dolor infinito que tengo en mi corazón
3 Na'ankure, nagrima navesiana Anumzamo'a Jekopu nagara zmavresiegu navenesie, Kraisima nagri navesima avaririnigena, nagra nunamuna hanenkeno Agra'a vahepintira nahe natitrena, nenafu'za nagri nona erigahaze.
por mi propio pueblo, por mis hermanos y hermanas. Preferiría yo mismo ser maldecido, estar separado de Cristo, si eso pudiera ayudarlos.
4 Zamagra Israeli vahera Anumzamo'a zamavarege'za Agri mofavregna hu'naze. Anumzamo zamagripi masazama'a eri ama hu'ne. Agra'a huvempa huno, Agrane zamazeri hagenerefino kasege'a zami'ne. Agra'a mono'ma huntesaza kankmuna neramino, knare zama erisuna zanku'ma huvempa hurantenea tamine.
Ellos son mis hermanos de raza, los israelitas, el pueblo escogido de Dios. Dios les reveló su gloria e hizo tratados con ellos, dándoles la ley, el verdadero culto, y sus promesas.
5 Zamagri nezmagehoma zamagima me'nea nagapinti Kraisi'a efore hu'ne. Kraisi'a, Agra Anumza mani'neno makazamofo aseni mani'negu maka knafina, Agrike agi'a hentesga huvava hugahune! Tamage. (aiōn g165)
Ellos son nuestros antepasados, ancestros de Cristo, humanamente hablando, de Aquél que gobierna sobre todo, el Dios bendito por la eternidad. Amén. (aiōn g165)
6 Anumzamo'ma Israeli vaheku'ma huvempa huzamante'nea kea eri raga orenefi? I'o. Na'ankure maka'ma Israeli vahepima fore hu'naza vahe'mo'za Anumzamofo vahekera omani'naze!
No es que la promesa de Dios haya fallado. Porque no todo israelita es un verdadero israelita,
7 Abrahamumpinti fore hu'naza vahe mani'nazanagi, e'i ana zamo'a zamazeri tamage Abrahamu mofavrea nose. Na'ankure avontafemo huno, Abrahamu'a mago'a mofavre'zaga zamante'neanagi, Mofavreka'a Aisakimpinti kagri vahera fore hugahaze huno hu'ne. (Jen-Agf 21:12)
y no todos los que son descendientes de Abraham son sus verdaderos hijos. Pues la Escritura dice: “Tus descendientes serán contados por medio de Isaac”,
8 E'i vahe'mota kasenentona kna huno Abrahamu'ma kasezmante'nea mofavremo'za, ana miko Anumzamofo mofavregera omani'naze. Hagi Anumzamoma huvempama huzmante'nemo'za, Abrahamu mofavrea mani'naze.
de modo que no son los hijos reales de Abraham los que se cuentan como hijos de Dios, sino que son considerados como sus verdaderos descendientes solo los hijos de la promesa.
9 Na'ankure Anumzamo'a huvempa huno, Ama ana knare'ma anaga'a kafure'ma esuana, Sera'a ne'mofavre kasentegahie hu'ne. (Jen-Agf 18:10)
Y esta fue la promesa: “Regresaré el próximo año y Sara tendrá un hijo”.
10 E'i ana mofavrea nerageho Aisakie. Hagi Aisaki'a, Rebeka ara erigeno, kugave'za mofavre kasezanante'ne.
Además, los hijos gemelos de Rebeca tenían el mismo padre, nuestro antepasado Isaac.
11 Zanagrira kase ozanantenegeke, havizane knare zanena osu'nakeno, ko Anumzamo'a nezanrerana kea asmine. (E'i ana kemo huama huno, Anumzamo agra'a eri'za kante vahe'mokizimia ko huhamprizmantene.
Pero incluso antes de que los niños nacieran, y antes de que hubieran hecho algo bueno o malo, (a fin de que pudiera continuar el propósito de Dios, demostrando que el llamado de Dios a las personas no está basado en la conducta humana),
12 Hianagi knare avu'ava zante keno kea osu'ne.) Neznarerana Anumzamo asmino, Nempuamo'a nagana'amofo katoza humigahie huno hu'ne. (Jen-Agf 25:23)
a ella se le dijo: “El hermano mayor servirá al hermano menor”.
13 Anumzamofo avontafepi krente'nea kante, Jekopuna navesinentuanagi, Isona navesra hunentoe hu'ne. (Mal 1:2-3)
Como dice la Escritura: “Yo escogí a Jacob, pero rechacé a Esaú”.
14 Hagi na'ane hugahune? Anumzamo'a fatgozana nosie huta hugahuno? I'o anara osugahie!
Entonces, ¿qué debemos concluir? ¿Diremos que Dios es injusto? ¡Por supuesto que no!
15 Na'ankure Anumzamo'a amanage huno Mosesena asmi'ne, Izano narimpa fru huntenaku hanumofona, narimpa fru hunentena, izano nasurgintenaku hanufona nasuragintegahue hu'ne. (Eks-Ati 33:19)
Como dijo a Moisés: “Tendré misericordia de quien deba tener misericordia, y tendré compasión de quien deba tener compasión”.
16 E'ina hu'negu Anumzamo'a vahe'mota tavesite'ene erizanterompge, Agra'a avesizante asuragirante'ne.
De modo que no depende de lo que nosotros queremos o de nuestros propios esfuerzos, sino del carácter misericordioso de Dios.
17 Na'ankure Anumzamofo Avontafepina Anumzamo'a Feronkura anage huno asamine, Nagrama huhamprigantogenka kagrama mani'nanana, agafa'a me'nerere. Na'ankure Nagri hankavemo'a kagripi eama nehanigeno, Nagri nagimofona huama hu'za kokankoka vanageno, ra huno vuno'eno hugahie hu'ne. (Eks-Ati 9:16)
La Escritura registra que Dios le dijo al Faraón: “Te puse aquí por una razón: para que por ti yo pudiera demostrar mi poder, y para que mi nombre sea conocido por toda la tierra”.
18 E'ina hu'negu Anumzamo'a izano asuraginte'naku himofona asuraginenteno, izano rimpama eriginaku'ma himofona erinegie.
De modo que Dios es misericordioso con quienes él desea serlo, y endurece el corazón de quienes él desea.
19 Hagi tamagra anage huta nagrikura hugahaze. Na'a higeno Anumzamo'a tamagrikura keontahi vahere huno nehie? Agra hugahaze huno hiazana tamagra nehazafi?
Ahora bien, ustedes discutirán conmigo y preguntarán: “Entonces, ¿por qué sigue culpándonos? ¿Quién puede oponerse a la voluntad de Dios?”
20 I'o, e'i anahukna kea osiho. Tamagra izagata, vahetafamota Anumzamofona tro huhaviza hurantenane huta nehaze? Tro'ma huntenesia zamo'a, tro'ma huntenesimofona, nahigenka amanahuknara hunka trohunantenane huno huntegahifi?
Y esa no es manera de hablar, porque ¿quién eres tú, —un simple mortal—, para contradecir a Dios? ¿Puede alguna cosa creada decirle a su creador: “por qué me hiciste así?”
21 Mopa kavoma tro nehanimo'ma, mopareti'ma kavoma troma hunaku'ma hanuno'a, amane magoke moparetira konariri zama ante kavoa tro nehuno, havizama haniazana ante kavo tro osugahifi?
¿Acaso el alfarero no tiene el derecho de usar la misma arcilla ya sea para hacer una vasija decorativa o una vasija común?
22 E'i ana kanteke Anumzamo'a, rimpa hezana eriama nehuno, hankave'a eriama hugahie. Hianagi Agra ra zampi akoheno mani'neno zamazeri haviza hania vahekura za'za knafina zamaveganente.
Es como si Dios, queriendo demostrar su oposición al pecado y para revelar su poder, soportara con paciencia estas “vasijas destinadas a la destrucción”,
23 E'i ana zama hu'neana, Agri'a mareri'nea masazama eriama huno asunku'ma huzmante'nea vahetera eriama hu'ne. E'i anazana ko Agra'a retro huzmante'nemo'za erigahaze.
a fin de revelar la grandeza de su gloria mediante estas “vasijas de misericordia”, las cuales él ha preparado de antemano para la gloria.
24 Jiu vahepinti'ene, megi'a vahepintima zmavaretere hunefina, tagranena anampina mani'none.
Esto es lo que somos, personas que él ha llamado, no solo de entre los judíos, sino de entre los extranjeros también...
25 Hosea'ma kasnampa kema hu'nefina, Ru vahekura Nagri vahere nehu'na, navesi'ozmante'nesua vahekura navesizmantegahue huno hu'ne. (Hos 2:1, 23)
Como dijo Dios en el libro de Oseas: “Llamaré mi pueblo a los que no son mi pueblo, y a los que no son amados llamaré mis amados”,
26 E'ina hanugeno, tamagra Nagri vahera omani'naze huno zamasmi'nesia kumatera, kasefa huno mani'nea Anumzamofo mofavreramine hu'za hugahaze. (Hos 1:10)
y “sucederá que en el lugar donde les dijeron ‘tú no eres mi pueblo’ serán llamados hijos del Dios viviente”.
27 Kasnampa ne' Aisaia'a Israeli vaheku huno, Israeli vahe'mo'za rama'a hu'za hagerinkenafi kasepankna hu'nazanagi, anampinti osi'amokizmi Anumzamo'a zamagu'vazigahie.
Isaías clama, respecto a Israel: “Aun cuando los hijos de Israel han llegado a ser tantos como la arena del mar, solo unos cuantos se salvarán.
28 Na'ankure Ramo'a fatgo avu'ava huno ame huno maka mopafi vahera refko huzmantegahie. (Ais 10:22, 23)
Porque el Señor terminará rápida y completamente su obra de juicio sobre la tierra”.
29 Ko'ma Aisaia hu'nea kante, Hihamu'ane Ramo tagehe'mokizmia zamahokeno osi'a zamatrege'za mani'naze. Anama osuneresina Sodomune Komora kumate vahe'mo'za fanane huvagare'naza kna huta fanane huvagarontesine. (Ais 1:9)
Como había dicho antes Isaías: “Si el Señor Todopoderoso no nos hubiera dejado algunos descendientes, nos habríamos convertido en algo semejante a Sodoma y Gomorra”.
30 Hagi na'ane huta hugahune? Megi'a vahe'mo'za Anumzamofo avufi fatgo vahe mani'zankura nohakazanagi, zamentinti hazageno Anumzamo'a fatgo vahe mani'naze nehie.
¿Qué concluiremos, entonces? Que aunque los extranjeros ni siquiera procuraban hacer lo recto, comprendieron lo recto, y por medio de su fe en Dios hicieron lo recto.
31 Hu'neanagi Israeli vahe'mo'za fatgo vahe manisunegu maraguzati'za kasegemofo nevaririzanagi, ana zamofona nena'a eriforera osu'naze.
Pero el pueblo de Israel, que seguía la ley, para que ella los justificara con Dios, nunca lo logró.
32 Na'a hige'za anara osu'naze? Na'ankure zamagra zmentintia osu'naze. Hianagi eri'zama erisaza zanteti fatgo vahera Anumzamofo avurera manigahune nehu'za, agigozmi havereti tanafa nehaze.
¿Por qué no? Porque dependían de lo que hacían y no de su confianza en Dios. Tropezaron con la piedra de tropiezo,
33 Anumzamofo avontafepi krente'neana anage hu'ne, Keho, Saionia vahe'mokizmi zamagigozmi have ante'noankino, vahe'mo'za zamagigo zamite'za tanafa hugahaze. Hagi iza'o Agrite amentinti hanimo'a agazegura osugosie hu'ne. (Ais 8:14, 28:16)
tal como lo predijo la Escritura: “Miren, en Sión pongo una piedra de tropiezo, una roca que ofenderá a la gente. Pero los que confían en él, no serán frustrados”.

< Roma 9 >