ルカの福音書 20
1 第二款 イエズスと其敵 一日イエズス[神]殿に於て人民を教へ、福音を宣べ居給ひけるに、司祭長、律法學士等、長老等と共に集ひ來りて之に向ひ、
Og det skjedde en av dagene mens han lærte folket i templet og forkynte evangeliet, da stod yppersteprestene og de skriftlærde frem sammen med de eldste
2 我等に告げよ、汝は何の権を以て此等の事を為すぞ、又此権を汝に與へし者は誰ぞ、と云いしかば、
og sa til ham: Si oss: Med hvad myndighet gjør du dette, eller hvem er det som har gitt dig denne myndighet?
3 答へて曰ひけるは、我も一言汝等に問はん、我に答へよ、
Men han svarte og sa til dem: Også jeg vil spørre eder om en ting; si mig:
4 ヨハネの洗禮は天よりせしか人よりせしか、と。
Johannes' dåp, var den fra himmelen eller fra mennesker?
5 彼等案じ合ひて、若天よりと云はば、何故に之を信ぜざりしぞと云はれん、
Men de samrådde sig med hverandre og sa: Sier vi: Fra himmelen, da sier han: Hvorfor trodde I ham da ikke?
6 若人よりと云はば人民挙りてヨハネの預言者たる事を確信せるが故に、我等に石を擲たんとて、
Men sier vi: Fra mennesker, da stener hele folket oss; for de tror fullt og fast at Johannes var en profet.
7 遂に其何れよりせしかを知らず、と答へしかば、
Og de svarte at de ikke visste hvor den var fra.
8 イエズス彼等に曰ひけるは、我も亦何の権を以て此等の事を為すかを汝等に告げず、と。
Da sa Jesus til dem: Så sier heller ikke jeg eder med hvad myndighet jeg gjør dette.
9 然てイエズス人民に向ひて、喩を語出し給ひけるは、或人葡萄畑を造り、之を小作人に貸して久く遠方に居りしが、
Han begynte da å si denne lignelse til folket: En mann plantet en vingård og leide den ut til vingårdsmenn og drog utenlands for lange tider.
10 季節に至り己に葡萄畑の果を納めしめんとて、一人の僕を小作人等の許に遣はししに、彼等は之を殴ちて空しく歸せり。
Og da tiden kom, sendte han en tjener til vingårdsmennene, forat de skulde gi ham av vingårdens frukt; men vingårdsmennene slo ham, og lot ham gå bort med tomme hender.
11 又他の僕を遣はししに、之をも殴ち且辱めて空しく歸し、
Og han blev ved og sendte en annen tjener; men de slo også ham og hånte ham og lot ham gå bort med tomme hender.
12 尚第三の者を遣はししに、之をも傷けて遂出せり。
Og han blev ved og sendte en tredje; men de slo også ham til blods og kastet ham ut.
13 是に於て葡萄畑に主謂ひけるは、是は如何に為べき、我は我愛子を遣はさん、彼等之を見ば、或は敬ふならん、と。
Da sa vingårdens herre: Hvad skal jeg gjøre? Jeg vil sende min sønn, den elskede; de vil da vel undse sig for ham.
14 小作人等之を見るや、案じ合ひて、是は相続者なり、率ざ之を殺さん、然すれば家督は我等が有となるべし、と云ひて、
Men da vingårdsmennene fikk se ham, la de op råd med hverandre og sa: Dette er arvingen; la oss slå ham ihjel, så arven kan bli vår!
15 葡萄畑の外に遂出して之を殺せり。此時に當りて葡萄畑の主、如何に彼等を處分すべきか、
Og de kastet ham ut av vingården og slo ham ihjel. Hvad skal nu vingårdens herre gjøre med dem?
16 自ら來りて小作人等を亡ぼし、其の葡萄畑を他の人に付すべきなり、と。司祭長等之を聞きて、然るべからず、と云ひしかば、
Han skal komme og drepe disse vingårdsmenn og overgi vingården til andre. Da de hørte det, sa de: Det må aldri skje!
17 イエズス彼等を熟視めて曰ひけるは、然らば録して「建築者の棄てたる石は隅石と成れり、
Men han så på dem og sa: Hvad er da dette som er skrevet: Den sten som bygningsmennene forkastet, den er blitt hjørnesten?
18 総て此石の上に墜つる人は砕かれ、又此石誰の上に墜つるも之を微塵にせん」とあるは何ぞや、と。
Hver den som faller på denne sten, han skal knuses; men den som den faller på, ham skal den smuldre til støv.
19 司祭長、律法學士等、イエズスが己等を斥して此喩を語り給ひしを暁りければ、即時に彼を取押へんとせしかど、人民を懼れたり。
Og de skriftlærde og yppersteprestene søkte å få lagt hånd på ham i samme stund; men de fryktet for folket; for de skjønte at det var om dem han hadde sagt denne lignelse.
20 斯て彼等は事の様を窺ひつつ、イエズスを総督の権威の下に引渡すべき言質を取らしめんとて、己を義人に装へる間者等を遣はししに、
Og efterat de nogen tid hadde voktet på ham, sendte de lurere, som lot som de var rettferdige, for å fange ham i ord, så de kunde overgi ham til øvrigheten og til landshøvdingens makt.
21 彼等イエズスに問ひて云ひけるは、師よ、我等は汝の語り且教へ給ふ所の正しくして、人を贔屓せず、眞理に據りて神の道を教へ給ふ事を知れり。
Og de spurte ham og sa: Mester! vi vet at du taler og lærer rett og gjør ikke forskjell på folk, men lærer Guds vei i sannhet;
22 然て我等セザルに税を納むるは可きや否や、と。
er det oss tillatt å gi keiseren skatt, eller ikke?
23 イエズス彼等の狡猾なるを慮りて曰ひけるは、何ぞ我を試むるや、
Men han merket deres list og sa til dem:
24 デナリオを我に示せ、之に在る像と銘とは誰のなるぞ、と。彼等答へてセザルのなり、と云ひしに
Vis mig en penning! Hvis billede og påskrift har den? De svarte: Keiserens.
25 曰はく、然らばセザルの物はセザルに歸し、神の物は神に歸せ、と。
Da sa han til dem: Så gi da keiseren hvad keiserens er, og Gud hvad Guds er!
26 彼等イエズスの言を人民の前に咎むること能はず、其答に感服して沈黙せり。
Og de var ikke i stand til å fange ham i ord i folkets påhør, og de undret sig over hans svar, og tidde.
27 又復活を否定せるサドカイ人數人近づきて、問ひて云ひけるは、
Men det kom nogen av sadduseerne til ham, de som nekter at det er nogen opstandelse, og de spurte ham og sa:
28 師よ、モイゼが我等に書置きし所によれば、人の兄弟妻を娶りて死し、後に子等無き時は、其兄弟其妻を娶りて、兄弟に子を得さすべきなり。
Mester! Moses har foreskrevet oss at når en manns gifte bror dør og ikke har barn, da skal hans bror ta hans hustru til ekte og opreise sin bror avkom.
29 然れば爰に兄弟七人ありしに、兄妻を娶り、子なくして死したれば、
Nu var det syv brødre; og den første tok sig en hustru og døde barnløs.
30 其次なる者之を娶りしが、亦子なくして死せしかば、
Og den annen
31 第三の者之を娶り、七人皆同じ様にして、子を遺さずして死し、
og den tredje tok henne, og likeså alle syv; de efterlot ikke barn, og døde.
32 最後に婦も亦死せり、
Til sist døde også kvinnen.
33 然らば復活の時、彼婦は彼等の中誰の妻たるべきか、其は七人之を娶りたればなり、と。
Hvem iblandt dem skal nu få kvinnen til hustru i opstandelsen? for alle syv har jo hatt henne til hustru.
Og Jesus sa til dem: Denne verdens barn tar til ekte og gis til ekte; (aiōn g165)
men de som aktes verdige til å få del i hin verden og i opstandelsen fra de døde, de hverken tar til ekte eller gis til ekte; (aiōn g165)
36 蓋最早死する能はず、復活の子なれば天使に等しくして神の子等なり。
for de kan ikke mere dø, for de er englene like og er Guds barn, idet de er opstandelsens barn.
37 抑死者の復活する事は、モイゼ茨の篇に、主を「アブラハムの神、イザアクの神、ヤコブの神」と稱して之を示せり、
Men at de døde står op, det har også Moses gitt til kjenne, der hvor det tales om tornebusken, når han kaller Herren Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud;
38 即ち死者の神には非ずして、生者の神にて在す、其は人皆之に活くればなり、と。
men han er ikke de dødes Gud, men de levendes; for de lever alle for ham.
39 或律法學士等答へて、師よ、善く曰へり、と云ひしが、
Da svarte nogen av de skriftlærde og sa: Mester! du taler vel.
40 其後は何事をも敢て問ふ者なかりき。
For de vågde ikke mere å spørre ham om noget.
41 然て彼等に曰ひけるは、キリストをダヴィドの子なりと言ふは何ぞや。
Men han sa til dem: Hvorledes kan det sies at Messias er Davids sønn?
42 即ちダヴィド自ら詩篇に於て曰く、「主我主に曰へらく、
David selv sier jo i Salmenes bok: Herren sa til min herre: Sett dig ved min høire hånd,
43 我汝の敵等を汝の足台とならしむ迄、我右に坐せよ」と、
til jeg får lagt dine fiender til skammel for dine føtter!
44 ダヴィド既に之を主と稱するに、彼爭か其子ならんや、と。
David kaller ham altså herre; hvorledes kan han da være hans sønn?
45 人民皆聞ける中にて、イエズス弟子等に曰ひけるは、
Men i hele folkets påhør sa han til sine disipler:
46 律法學士等に用心せよ、彼等は敢て長き衣を着て歩み、衢にては敬禮、會堂にては上座、宴會にては上席を好み、
Vokt eder for de skriftlærde, som gjerne vil gå i side klær og gjerne vil la sig hilse på torvene og ha de øverste seter i synagogene og sitte øverst ved gjestebudene;
47 長き祈を装ひて寡婦等の家を喰盡すなり、彼等は尚大いなる宣告を受くべし、と。
de som opeter enkers hus og for et syns skyld holder lange bønner! Disse skal få dess hårdere dom.
