詩篇 57
1 ダビデが洞にいりてサウルの手をのがれしとき詠て「ほろぼすなかれ」にといふ調にあはせて伶長にうたはしめたるミクタムのうた 我をあはれみたまへ神よわれをあはれみたまへ わが霊魂はなんぢを避所とす われ禍害のすぎさるまではなんぢの翼のかげを避所とせん
Przewodnikowi chóru. Al taszchet. Miktam Dawida, kiedy uciekał przed Saulem do jaskini. Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo moja dusza ufa tobie; w cieniu twoich skrzydeł będę się chronił, aż przeminie nieszczęście.
2 我はいとたかき神によばはん わがために百事をなしをへたまふ神によばはん
Będę wołał do Boga Najwyższego, do Boga, który doprowadzi moją sprawę do końca.
3 神はたすけを天よりおくりて我をのまんとする者のそしるときに我を救ひたまはん (セラ) 神はその憐憫その眞實をおくりたまはん
On ześle [pomoc] z nieba i wybawi mnie [od] urągania tego, który chce mnie pochłonąć. (Sela) Ześle mi Bóg swoje miłosierdzie i prawdę.
4 わがたましひは群ゐる獅のなかにあり 火のごとくもゆる者 その歯は戈のごとく矢のごとくその舌はとき劍のごとき人の子のなかに我ふしぬ
Moja dusza przebywa wśród lwów; leżę [wśród] płonących, [wśród] synów ludzkich, których zęby [są] jak włócznie i strzały, a język jak miecz ostry.
5 神よねがはくはみづからを天よりも高くしみさかえを全地のうへに挙たまへ
Bądź wywyższony, Boże, ponad niebiosa, [a] twoja chwała ponad całą ziemię.
6 かれらはわが足をとらへんとて網をまうく わが霊魂はうなたる かれらはわがまへに阱をほりたり而してみづからその中におちいれり (セラ)
Zastawili sidła na moje kroki, zgnębili moją duszę, wykopali przede mną dół, ale sami do niego wpadli. (Sela)
7 わが心さだまれり神よわがこころ定まれり われ謳ひまつらん頌まつらん
Gotowe [jest] moje serce, Boże, gotowe [jest] moje serce; będę śpiewał i oddawał chwałę.
8 わが榮よさめよ 筝よ琴よさめよ われ黎明をよびさまさん
Obudź się, moja chwało, obudź się, cytro i harfo; ja się zbudzę o świcie.
9 主よわれもろもろの民のなかにてなんぢに感謝し もろもろの國のなかにて汝をほめうたはん
Będę cię wysławiał wśród ludu, Panie, będę ci śpiewał wśród narodów.
10 そは汝のあはれみは大にして天にまでいたり なんぢの眞實は雲にまでいたる
Bo wielkie jest twoje miłosierdzie, aż do niebios, i aż pod obłoki twoja prawda.
11 神よねがはくは自からを天よりも高くし光榮をあまねく地のうへに挙たまへ
Bądź wywyższony ponad niebiosa, Boże, a ponad całą ziemię twoja chwała.
