< 詩篇 22 >

1 あけぼのの鹿の調にあはせて伶長にうたはしめたるダビデの歌 わが神わが神なんぞ我をすてたまふや 何なれば遠くはなれて我をすくはず わが歎きのこゑをきき給はざるか
Przewodnikowi chóru, na Ajjelet haszahar. Psalm Dawida. Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? [Czemu] jesteś [tak] daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?
2 ああわが神われ昼よばはれども汝こたへたまはず 夜よばはれどもわれ平安をえず
Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.
3 然はあれイスラエルの讃美のなかに住たまふものよ汝はきよし
Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.
4 われらの列祖はなんぢに依頼めり かれら依頼みたればこれを助けたまへり
Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.
5 かれら汝をよびて援をえ汝によりたのみて恥をおへることなかりき
Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.
6 然はあれどわれは蟲にして人にあらず 世にそしられ民にいやしめらる
Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.
7 すべてわれを見るものはわれをあざみわらひ 口唇をそらし首をふりていふ
Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, [mówiąc]:
8 かれはヱホバによりたのめりヱホバ助くべし ヱホバかれを悦びたまふが故にたすくべしと
Zaufał PANU, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.
9 されど汝はわれを胎内よりいだし絵へるものなり わが母のふところにありしとき既になんぢに依頼ましめたまへり
Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.
10 我うまれいでしより汝にゆだねられたり わが母われを生しときより汝はわが神なり
Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.
11 われに遠ざかりたまふなかれ 患難ちかづき又すくふものなければなり
Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by [mnie] wspomógł.
12 おほくの牡牛われをめぐりバサンの力つよき牡牛われをかこめり
Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.
13 かれらは口をあけて我にむかひ物をかきさき吼うだく獅のごとし
Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.
14 われ水のごとくそそぎいだされ わがもろもろの骨ははづれ わが心は蝋のごとくなりて腹のうちに鎔たり
Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.
15 わが力はかわきて陶器のくだけのごとく わが舌は齶にひたつけり なんぢわれを死の塵にふさせたまへり
Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.
16 そは犬われをめぐり惡きものの群われをかこみてわが手およびわが足をさしつらぬけり
Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.
17 わが骨はことごとく數ふるばかりになりぬ 惡きものの目をとめて我をみる
Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.
18 かれらたがひにわが衣をわかち我がしたぎを鬮にす
Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.
19 ヱホバよ遠くはなれ居たまふなかれ わが力よねがはくは速きたりてわれを授けたまへ
Ale ty, PANIE, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.
20 わがたましひを劍より助けいだし わが生命を犬のたけきいきほひより脱れしめたまへ
Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną [duszę] moją.
21 われを獅の口また野牛のつのより救ひいだしたまへ なんぢ我にこたへたまへり
Wybaw mnie z lwiej paszczy, [bo] i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.
22 われなんぢの名をわが兄弟にのべつたへ なんぢを會のなかにて讃たたへん
Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.
23 ヱホバを懼るるものよヱホバをほめたたへよ ヤコブのもろもろの裔よヱホバをあがめよ イスラエルのもろもろのすゑよヱホバを畏め
Chwalcie PANA, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.
24 ヱホバはなやむものの辛苦をかろしめ棄たまはず これに聖顔をおほふことなくしてその叫ぶときにききたまへばなり
Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy [ten] do niego wołał, wysłuchał go.
25 大なる會のなかにてわが汝をほめたたふるは汝よりいづるなり わが誓ひしことはヱホバをおそるる者のまへにてことごとく償はん
Od ciebie [pochodzi] moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.
26 謙遜者はくらひて飽ことをえ ヱホバをたづねもとむるものはヱホバをほめたたへん 願くはなんぢらの心とこしへに生んことを
Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić PANA będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.
27 地のはては皆おもひいだしてヱホバに歸りもろもろの國の族はみな前にふしをがむべし
Przypomną sobie i nawrócą się do PANA wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.
28 國はヱホバのものなればなり ヱホバはもろもろの國人をすべをさめたまふ
Do PANA bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.
29 地のこえたるものは皆くらひてヱホバををがみ塵にくたるものと己がたましひを存ふること能はざるものと皆そのみまへに拝脆かん
Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.
30 たみの裔のうちにヱホバにつかる者あらん 主のことは代々にかたりつたへらるべし
Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.
31 かれら來りて此はヱホバの行爲なりとてその義を後にうまるる民にのべつたへん
Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.

< 詩篇 22 >