ヨブ 記 4

1 時にテマン人エリパズ答へて曰く

Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 人もし汝にむかひて言詞を出さば汝これを厭ふや 然ながら誰か言で忍ぶことを得んや

Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?

3 さきに汝は衆多の人を誨へ諭せり 手の埀たる者をばこれを強くし

Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;

4 つまづく者をば言をもて扶けおこし 膝の弱りたる者を強くせり

Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;

5 然るに今この事汝に臨めば汝悶え この事なんぢに加はれば汝おぢまどふ

Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.

6 汝は神を畏こめり 是なんぢの依頼む所ならずや 汝はその道を全うせり 是なんぢの望ならずや

Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?

7 請ふ想ひ見よ 誰か罪なくして亡びし者あらん 義者の絶れし事いづくに在や

Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?

8 我の觀る所によれば不義を耕へし惡を播く者はその穫る所も亦 是のごとし

Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;

9 みな神の氣吹によりて滅びその鼻の息によりて消うす

De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.

10 獅子の吼 猛き獅子の聲ともに息み 少き獅子の牙折れ

La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;

11 大獅子獲物なくして亡び小獅子散失す

Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.

12 前に言の密に我に臨めるありて我その細聲を耳に聞得たり

Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.

13 即ち人の熟睡する頃我夜の異象によりて想ひ煩ひをりける時

Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,

14 身に恐懼をもよほして戰慄き 骨節ことごとく振ふ

Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.

15 時に靈ありて我面の前を過ければ我は身の毛よだちたり

Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.

16 その物立とまりしが我はその状を見わかつことえざりき 唯一の物の象わが目の前にあり 時に我しづかなる聲を聞けり云く

Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:

17 人いかで神より正義からんや 人いかでその造主より潔からんや

Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?

18 彼はその僕をさへに恃みたまはず 其使者をも足ぬ者と見做たまふ

Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:

19 況んや土の家に住をりて塵を基とし蜉蝣のごとく亡ぶる者をや

Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.

20 是は朝より夕までの間に亡びかへりみる者もなくして永く失逝る

De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.

21 その魂の緒あに絶ざらんや皆悟ること無くして死うす

La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.